الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

به نظر می‌رسد که بخش نخست کتاب - ‌در امور سلطنت و سیاست ملک‌داری - ‌یک نوشته صرفا سیاسی و در واقع یک سیاست‌نامه است. بخش دوم که درباره دولت‌های اسلامی است، مروری بر تاریخ خلفا و عمدتاً وزرا است که این مورد اخیر در ذیل سیاست‌نامه‌ها قرار می‌گیرد. اصولا برای درک بهتر جایگاه این اثر، می‌بایستی آن را در کنار دیگر آثار مشابه که در مجموع، تاریخ ‌‌اندیشه دوران اسلامی را می‌سازد، ملاحظه کرد. یکی از محققان برجسته که تاریخ اندیشه سیاسی این دوران را به‌طور عمیق و همه‌جانبه مورد تعمق قرار داده است‌، به سه جریان در تاریخ اندیشه سیاسی در دوران اسلامی قائل است: «سیاست‌نامه‌نویسی»؛ «فلسفه سیاسی» و «شریعت‌نامه‌نویسی». از دید او سیاست‌نامه‌های دوران اسلامی را بایستی ادامه سنت اندرزنامه‌نویسی دوران ساسانیان دانست. نویسندگان سیاست‌نامه‌ها، بی‌آنکه اهل تفکر فلسفی باشند، به تأمل در روابط و مناسبات سیاسی جامعه پرداخته‌اند. وی با تأکید بر اینکه مهم‌ترین جریان اندیشه سیاسی در دوره اسلامی سیاست‌نامه‌نویسی است، سیاست‌نامه‌های این دوران را به‌طور عمده با پنج گرایش اصلی از یکدیگر متمایز می‌کند: نوشته‌های سیاسی‌؛ [[تاريخ الوزراء|تاریخ الوزراء]]؛ کتاب‌های تاریخی؛ برخی نوشته‌های عرفانی و متون ادبی<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/20 ر.ک: همان]</ref>.