۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references /> ' به '<references/> ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
محقق کتاب، پس از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر و آلش و صحابه و متمسکین به سنت ایشان، درباره محتوای کتاب، مطالبی ارائه داده است. او دراینباره چنین مینویسد: از جمله کتابهای مهمی که آموزنده علم قرائات، از آموختن آن بینیاز نیست، کتاب المستنیر است. این اثر یکی از اصول کتاب «[[النشر في القراءات العشر]]» [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] است که [[ابن سوار، احمد بن علی|احمد بن علی بن سوار]] آن را نوشته و در آن ده نفر از قراء را ذکر کرده که عبارتند از؛ نافع، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، ابوعمرو، ابن عامر، عاصم، حمزه، کسائی، ابوجعفر، یعقوب و خلف. | محقق کتاب، پس از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر و آلش و صحابه و متمسکین به سنت ایشان، درباره محتوای کتاب، مطالبی ارائه داده است. او دراینباره چنین مینویسد: از جمله کتابهای مهمی که آموزنده علم قرائات، از آموختن آن بینیاز نیست، کتاب المستنیر است. این اثر یکی از اصول کتاب «[[النشر في القراءات العشر]]» [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]] است که [[ابن سوار، احمد بن علی|احمد بن علی بن سوار]] آن را نوشته و در آن ده نفر از قراء را ذکر کرده که عبارتند از؛ نافع، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، ابوعمرو، ابن عامر، عاصم، حمزه، کسائی، ابوجعفر، یعقوب و خلف. | ||
محقق میگوید: نویسنده در مورد سند اتصال خود به هریک از قاریان را توضیح داده است. سپس میگوید: ما این موارد را در جدولی ذکر کردهایم. اکثر مؤلفین قبل از ابن جزری، تقیید را بهصورت مختصر ذکر کردهاند و در اکثر موارد هم ضد را ذکر نکردهاند؛ حجت آنان برای این کار، اعتماد بر شهرت این موارد در این رشته بوده است. | محقق میگوید: نویسنده در مورد سند اتصال خود به هریک از قاریان را توضیح داده است. سپس میگوید: ما این موارد را در جدولی ذکر کردهایم. اکثر مؤلفین قبل از ابن جزری، تقیید را بهصورت مختصر ذکر کردهاند و در اکثر موارد هم ضد را ذکر نکردهاند؛ حجت آنان برای این کار، اعتماد بر شهرت این موارد در این رشته بوده است. ازاین رو ما قرائت ضد و اکثر اصطلاحات دیگری که نیاز به توضیح دارند را در این کتاب شرح میدهیم و آیات آن را استخراج میکنیم. لازم به ذکر است، محقق ترجمهای از اعلام صورت نداده و برای این مورد، بر مواردی که کتابهای طبقات ذکر کردهاند بسنده و اعتماد کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24151/1/3 ر.ک: مقدمه محقق، ص3]</ref> | ||
مؤلف کتاب، در مقدمه ضمن ستایش خدا و درود بر پیامبر(ص) به دو روایت در باب فضیلت علمآموزی استناد میکند و بیان میدارد که افضل علوم، قرآن است (زیرا در آن حلال و حرام، امر و نهی، بدایع حکمت الهی، معجزات نظم و نثر او بیان شده است). او چند روایت نیز درباره فضیلت آموختن قرآن ذکر میکند و سپس روایات قرائت قرآن بر سبعه احرف را ذکر میکند؛ مثلاً در روایتی از سلیمان بن صرد آمده که گفت: أُبَیّ آیهای را بر من خواند و [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]] خلاف آن را قرائت کرد و شخص دیگری نیز جور دیگری خواند. أُبَیّ میگوید: نزد پیامبر(ص) رفتم و گفتم آیا فلان آیه را نباید به فلان شکل قرائت کرد؟ فرمود بله و [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]] نیز پرسید آیا این آیه به فلان صورت خوانده نمیشود؟ که پیامبر(ص) فرمودند بله. همه شما نیکو و زیبا خواندید. أُبَیّ میگوید پیامبر بر سینه من زد و گفت آیا قرآن را خواندی؟ گفتم بله اما بر یک حرف یا دو یا سه حرف؟ ایشان فرمود تا هفت حرف. او پس از ذکر این روایات، اختلاف بر معنی «سبعه احرف» نزد علما را ذکر میکند؛ شعبی معتقد است تمام حروف یکی هستند و فقط لغات (لهجههای) متفاوتی هستند. و برخی دیگر معتقدند معنی سبعه احرف: وعد و وعید و حلال و حرام و مواعظ و امثال و احتجاج است. ولی به نظر محقق، تفاوت در احرف سبعه تفاوت در حروف است زیرا اختلاف بین أُبَیّ بن کعب و عبدالله بن مسعود در قرائت که در حدیث ذکر شده در حروفی است که هرکدام کلمه را بهصورت دیگری قرائت کردند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24151/1/24 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص24-28]</ref> | مؤلف کتاب، در مقدمه ضمن ستایش خدا و درود بر پیامبر(ص) به دو روایت در باب فضیلت علمآموزی استناد میکند و بیان میدارد که افضل علوم، قرآن است (زیرا در آن حلال و حرام، امر و نهی، بدایع حکمت الهی، معجزات نظم و نثر او بیان شده است). او چند روایت نیز درباره فضیلت آموختن قرآن ذکر میکند و سپس روایات قرائت قرآن بر سبعه احرف را ذکر میکند؛ مثلاً در روایتی از سلیمان بن صرد آمده که گفت: أُبَیّ آیهای را بر من خواند و [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]] خلاف آن را قرائت کرد و شخص دیگری نیز جور دیگری خواند. أُبَیّ میگوید: نزد پیامبر(ص) رفتم و گفتم آیا فلان آیه را نباید به فلان شکل قرائت کرد؟ فرمود بله و [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]] نیز پرسید آیا این آیه به فلان صورت خوانده نمیشود؟ که پیامبر(ص) فرمودند بله. همه شما نیکو و زیبا خواندید. أُبَیّ میگوید پیامبر بر سینه من زد و گفت آیا قرآن را خواندی؟ گفتم بله اما بر یک حرف یا دو یا سه حرف؟ ایشان فرمود تا هفت حرف. او پس از ذکر این روایات، اختلاف بر معنی «سبعه احرف» نزد علما را ذکر میکند؛ شعبی معتقد است تمام حروف یکی هستند و فقط لغات (لهجههای) متفاوتی هستند. و برخی دیگر معتقدند معنی سبعه احرف: وعد و وعید و حلال و حرام و مواعظ و امثال و احتجاج است. ولی به نظر محقق، تفاوت در احرف سبعه تفاوت در حروف است زیرا اختلاف بین أُبَیّ بن کعب و عبدالله بن مسعود در قرائت که در حدیث ذکر شده در حروفی است که هرکدام کلمه را بهصورت دیگری قرائت کردند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/24151/1/24 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص24-28]</ref> |
ویرایش