۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references /> ' به '<references/> ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
#نویسنده در مورد آيه بلاغ: ''' «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ» '''.<ref>مائده: 67</ref>، چنين نوشته است: «اين آيه شريفه در روز 18 ذىحجه سال دهم هجرى در آخرين حجّ پيامبر(ص) معروف به حجةالوداع نازل شده است. در زمانى كه پيامبر(ص) به محلّ غدير خم رسيد، درحالىكه پنج ساعت از روز گذشته بود، جبرئيل بهسوى او آمد و گفت: اى محمد خدا به تو سلام مىرساند و به تو مىگويد كهاى پيامبر! آنچه از سوى پروردگارت [درباره ولايت و رهبرى على بن ابىطالب اميرالمؤمنين(ع)] بر تو نازل شده ابلاغ كن و اگر انجام ندهى، پيام خدا را نرساندهاى؛ خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مىدارد؛ قطعاً خدا گروه كافران را هدايت نمىكند. مردم، صد هزار يا بيشتر بودند. پيشروندگانشان نزدیک جحفه بودند. پس پيامبر(ص) دستور داد كه هر كسى كه جلوتر رفته برگردد و هر كسى كه عقب مانده، بيايد و به همان جا برسد و بماند، سپس آن حضرت، على(ع) را بهعنوان امام به مردم معرفى كرد و آنچه را كه خدا نازل كرده بود، به گوش آنها رساند... آنچه گفته شد در نزد دانشمندان شيعى مورد قبول است»، [[علامه امينى]] در ادامه نظر تعدادى از دانشمندان اهل سنت را آورده كه همين مطلب را تأييد كردهاند و همچنين برخى از نظرهاى مخالفان را نقد كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/11 ر.ک: متن كتاب، ص11-43]</ref> | #نویسنده در مورد آيه بلاغ: ''' «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ» '''.<ref>مائده: 67</ref>، چنين نوشته است: «اين آيه شريفه در روز 18 ذىحجه سال دهم هجرى در آخرين حجّ پيامبر(ص) معروف به حجةالوداع نازل شده است. در زمانى كه پيامبر(ص) به محلّ غدير خم رسيد، درحالىكه پنج ساعت از روز گذشته بود، جبرئيل بهسوى او آمد و گفت: اى محمد خدا به تو سلام مىرساند و به تو مىگويد كهاى پيامبر! آنچه از سوى پروردگارت [درباره ولايت و رهبرى على بن ابىطالب اميرالمؤمنين(ع)] بر تو نازل شده ابلاغ كن و اگر انجام ندهى، پيام خدا را نرساندهاى؛ خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مىدارد؛ قطعاً خدا گروه كافران را هدايت نمىكند. مردم، صد هزار يا بيشتر بودند. پيشروندگانشان نزدیک جحفه بودند. پس پيامبر(ص) دستور داد كه هر كسى كه جلوتر رفته برگردد و هر كسى كه عقب مانده، بيايد و به همان جا برسد و بماند، سپس آن حضرت، على(ع) را بهعنوان امام به مردم معرفى كرد و آنچه را كه خدا نازل كرده بود، به گوش آنها رساند... آنچه گفته شد در نزد دانشمندان شيعى مورد قبول است»، [[علامه امينى]] در ادامه نظر تعدادى از دانشمندان اهل سنت را آورده كه همين مطلب را تأييد كردهاند و همچنين برخى از نظرهاى مخالفان را نقد كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/11 ر.ک: متن كتاب، ص11-43]</ref> | ||
#نویسنده در مورد آيه ''' «... الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً...» '''، چنين نوشته است: «شيعه، نسل در نسل از پدرانشان نقل كرده و همگى اتفاق نظر دارند كه اين آيه كريمه در مورد نصّ غدير نازل شده است، بعد از آنكه پيامبر(ص) با عباراتى صريح ولايت حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] را بيان كرد كه متضمن نصّى روشن بود كه ياران پيامبر(ص) دانستند و عرب فهميدند و هر كسى كه اين خبر به او | #نویسنده در مورد آيه ''' «... الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً...» '''، چنين نوشته است: «شيعه، نسل در نسل از پدرانشان نقل كرده و همگى اتفاق نظر دارند كه اين آيه كريمه در مورد نصّ غدير نازل شده است، بعد از آنكه پيامبر(ص) با عباراتى صريح ولايت حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] را بيان كرد كه متضمن نصّى روشن بود كه ياران پيامبر(ص) دانستند و عرب فهميدند و هر كسى كه اين خبر به او رسيد به آن احتجاج كرد و بسيارى از دانشمندان تفسير و امامان حديث و حافظان آثار از اهل سنت در اين موضوع با شيعه موافقت كردهاند و...».<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/45 ر.ک: همان، ص45]</ref> | ||
#نویسنده در اين اثر، افزون بر بررسى قرآنى و تفسيرى، با بيان اينكه تفسير و روايات در شأن نزول آيات در زمينه غدير با هم هماهنگ و موافقند، در بحثى تحت عنوان «نظرة في الحديث»، به پژوهش روايى نيز پرداخته و موضوع غدير را از نظر اشكالات واردشده بر «حديث غدير» بررسى كرده و در اين ارتباط، تعداد هفت شبهه در مورد اين حديث را نقل كرده و بعد بهصورت علمى به نقد آن پرداخته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/79 ر.ک: همان، ص79-118]</ref> | #نویسنده در اين اثر، افزون بر بررسى قرآنى و تفسيرى، با بيان اينكه تفسير و روايات در شأن نزول آيات در زمينه غدير با هم هماهنگ و موافقند، در بحثى تحت عنوان «نظرة في الحديث»، به پژوهش روايى نيز پرداخته و موضوع غدير را از نظر اشكالات واردشده بر «حديث غدير» بررسى كرده و در اين ارتباط، تعداد هفت شبهه در مورد اين حديث را نقل كرده و بعد بهصورت علمى به نقد آن پرداخته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/79 ر.ک: همان، ص79-118]</ref> | ||
#نویسنده، اين شبهه را مطرح كرده كه: داستان غدير در زمان بازگشت رسول خدا(ص) از حجّة الوداع بود و همگى اين مطلب را قبول دارند؛ حال چگونه است كه در روايت آمده كه زمانى كه خبر اين مطلب منتشر شد، حارث كه در ابطح مكه بود بهسوى پيامبر(ص) آمد، درحالىكه طبيعت اقتضا مىكند كه اين مطلب در مدينه باشد، پس گويى اين روايت جعلى است و سازنده آن، خبرى از تاريخ اين واقعه نداشته است.! [[علامه امينى]] در پاسخ نوشته است كه اولاً در روايت حلبى در سيرهاش و سبط بن جوزى در تذكرهاش و شيخ محمد صدر العالم در «معارج الدجى» گفتهاند كه آمدن سائل در مسجد بود - اگر مراد مسجد مدينه باشد - و حلبى هم تصريح كرده است كه اين مطلب در مدينه بود و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] اين مطلب را فراموش كرده، پس شروع كرده به حمله به روايت بهصورت جزمى و...؛ ثانياً اشتباه لغوى اشكالكننده است كه پنداشته ابطح اختصاص به حوالى مكه دارد، درحالىكه اگر به كتب لغت مراجعه مىكرد، مىيافت كه ابطح هر محلّ سيلگيرى است كه در آن شن و سنگريزه باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/80 ر.ک: همان، ص80-81]</ref> | #نویسنده، اين شبهه را مطرح كرده كه: داستان غدير در زمان بازگشت رسول خدا(ص) از حجّة الوداع بود و همگى اين مطلب را قبول دارند؛ حال چگونه است كه در روايت آمده كه زمانى كه خبر اين مطلب منتشر شد، حارث كه در ابطح مكه بود بهسوى پيامبر(ص) آمد، درحالىكه طبيعت اقتضا مىكند كه اين مطلب در مدينه باشد، پس گويى اين روايت جعلى است و سازنده آن، خبرى از تاريخ اين واقعه نداشته است.! [[علامه امينى]] در پاسخ نوشته است كه اولاً در روايت حلبى در سيرهاش و سبط بن جوزى در تذكرهاش و شيخ محمد صدر العالم در «معارج الدجى» گفتهاند كه آمدن سائل در مسجد بود - اگر مراد مسجد مدينه باشد - و حلبى هم تصريح كرده است كه اين مطلب در مدينه بود و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] اين مطلب را فراموش كرده، پس شروع كرده به حمله به روايت بهصورت جزمى و...؛ ثانياً اشتباه لغوى اشكالكننده است كه پنداشته ابطح اختصاص به حوالى مكه دارد، درحالىكه اگر به كتب لغت مراجعه مىكرد، مىيافت كه ابطح هر محلّ سيلگيرى است كه در آن شن و سنگريزه باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18825/1/80 ر.ک: همان، ص80-81]</ref> |
ویرایش