۶۱٬۱۸۹
ویرایش
آشتیانی، محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ میرزا محمدحسن بن میرزا جعفر بن میرزا محمد آشتيانى رازى را به آشتیانی، محمدحسن که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
#شيخ محمود بن مرتضى آشتيانى (متوفاى 1401 ه)، از بزرگان فقه و از مراجع تهران و از متخصصين فلسفه در عصر خود، كه داراى تأليفات فقهى متعددى نيز مى‌باشد. | #شيخ محمود بن مرتضى آشتيانى (متوفاى 1401 ه)، از بزرگان فقه و از مراجع تهران و از متخصصين فلسفه در عصر خود، كه داراى تأليفات فقهى متعددى نيز مى‌باشد. | ||
#یکى ديگر از این بزرگان شيخ مهدى آشتيانى (متوفاى 1372 ه) برادر زاده و داماد شيخ محمدحسن آشتيانى و ملقب به میرزاى كوچك، از مبرزترين فلاسفۀ شيعه و عرفاى امامیه و از بزرگان خاندان آشتيانى در تهران مى‌باشد. اگر چه او در فقه و اصول از فضلا و صاحب نظران بود اما فقط به تدريس فلسفه اشتغال داشت. | #یکى ديگر از این بزرگان شيخ مهدى آشتيانى (متوفاى 1372 ه) برادر زاده و داماد شيخ محمدحسن آشتيانى و ملقب به میرزاى كوچك، از مبرزترين فلاسفۀ شيعه و عرفاى امامیه و از بزرگان خاندان آشتيانى در تهران مى‌باشد. اگر چه او در فقه و اصول از فضلا و صاحب نظران بود اما فقط به تدريس فلسفه اشتغال داشت. | ||
#:از شاگردان او مى‌توان میرزا ابوالحسن [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]]، [[مطهری، مرتضی|آیت‌الله مطهرى]] و [[آشتیانی، جلال‌الدین| | #:از شاگردان او مى‌توان میرزا ابوالحسن [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]]، [[مطهری، مرتضی|آیت‌الله مطهرى]] و [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيدجلال الدين آشتيانى]] را نام برد كه نشان از عظمت علمى ايشان مى‌دهد. او داراى تأليفات بسيارى نيز مى‌باشد. | ||
#[[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتيانى]] (متوفاى 1395 ه) چهارمین و كوچكترين فرزند میرزا محمدحسن آشتيانى، از فقهاى مشهور در زمان | #[[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتيانى]] (متوفاى 1395 ه) چهارمین و كوچكترين فرزند میرزا محمدحسن آشتيانى، از فقهاى مشهور در زمان ناصر الدين شاه و مظفر الدين شاه مى‌باشد. او از پنج مرجع زمان خود اجازۀ اجتهاد داشت كه عبارتند از: | ||
#:[[عراقی، ضیاءالدین|آقا | #:[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء الدين عراقى]]، میرزا حسن نائينى، آیت‌الله حائرى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيدابوالحسن اصفهانى]] و [[بروجردی، حسین|آیت‌الله حاج آقا حسین بروجردى]]. | ||
#:آنچنان كه در مقدمۀ چهارده رسالۀ فارسی (تأليف آشتيانى) نقل شده، حدود 62 کتاب و رساله و تعليقه از او باقى مانده، كه 27 کتاب و رسالۀ آن چاپ شده و بقيۀ آثار آن دانشمند بزرگ هنوز به چاپ نرسيده است. | #:آنچنان كه در مقدمۀ چهارده رسالۀ فارسی (تأليف آشتيانى) نقل شده، حدود 62 کتاب و رساله و تعليقه از او باقى مانده، كه 27 کتاب و رسالۀ آن چاپ شده و بقيۀ آثار آن دانشمند بزرگ هنوز به چاپ نرسيده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
اجداد میرزاى آشتيانى از اديبان بودند و پدر او شيخ جعفر از علماى اعلام زمان خود بود. | اجداد میرزاى آشتيانى از اديبان بودند و پدر او شيخ جعفر از علماى اعلام زمان خود بود. | ||
سه ساله بود كه پدرش را از دست داد و هنگامى كه به سن نوجوانى | سه ساله بود كه پدرش را از دست داد و هنگامى كه به سن نوجوانى رسيد مادرش برای او یک معلم قرآن و یک معلم خط گرفت. هنگامى كه این دو معلم با هم مباحثه می‌كردند، میرزاى آشتيانى از مباحثۀ آنها لذت مى‌برد و به تدريج اشتياق به تحصيل علوم دينى در او ايجاد شد و در سن سيزده سالگى به بروجرد، كه در آن زمان از قطبهاى علمى به شمار مى‌رفت، هجرت كرد. | ||
در آن زمان ملا اسدالله بروجردى كه از علماى بزرگ عصر بود رياست حوزۀ علمیّۀ بروجرد را به عهده داشت. | در آن زمان ملا اسدالله بروجردى كه از علماى بزرگ عصر بود رياست حوزۀ علمیّۀ بروجرد را به عهده داشت. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
میرزاى آشتيانى بعد از مدتى به نجف اشرف مسافرت كرد. در راه دچار گزيدگى شده و بيمارى سختى گرفت. هنگامى كه به نجف اشرف | میرزاى آشتيانى بعد از مدتى به نجف اشرف مسافرت كرد. در راه دچار گزيدگى شده و بيمارى سختى گرفت. هنگامى كه به نجف اشرف رسيد حرم مطهر [[امام على(ع)|حضرت امیر عليه‌السلام]] را كه ديد به حضرت متوسل شده و شفا پيدا كرد. | ||
میرزاى آشتيانى در اوايل كه در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] شركت مى‌كرد به علت كمى سنش خجالت كشيده و چهره‌اش را مى‌پوشاند، اما پس از مدتى با تكيه بر هوش و نبوغى كه داشت مطالب استادش را بخوبى درك كرده و شروع كرد به سؤال كردن در درس و به مرور مورد توجه [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم]] قرار گرفت، به حدى كه شيخ روزى از منبر پايين آمده و از نام و شهرش سؤال كرد. او به تدريج از خواص شيخ شد، تا جايى كه مقرِر بحث‌هاى شيخ گرديد. | میرزاى آشتيانى در اوايل كه در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] شركت مى‌كرد به علت كمى سنش خجالت كشيده و چهره‌اش را مى‌پوشاند، اما پس از مدتى با تكيه بر هوش و نبوغى كه داشت مطالب استادش را بخوبى درك كرده و شروع كرد به سؤال كردن در درس و به مرور مورد توجه [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم]] قرار گرفت، به حدى كه شيخ روزى از منبر پايين آمده و از نام و شهرش سؤال كرد. او به تدريج از خواص شيخ شد، تا جايى كه مقرِر بحث‌هاى شيخ گرديد. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
از خصوصيات مهم میرزا حسن آشتيانى بينش صحيح سياسى او است. او بعد از وفات شيخ اعظم، در مطرح شدن [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] نقش مهمى را ايفا كرد. وى و آقا حسن نجم‌آبادى و میرزا عبدالرحيم و [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبيب الله رشتى]] بعد از ارتحال شيخ اعظم، [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] را معرفى كرده و درس و نماز او را برتر دانستند. | از خصوصيات مهم میرزا حسن آشتيانى بينش صحيح سياسى او است. او بعد از وفات شيخ اعظم، در مطرح شدن [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] نقش مهمى را ايفا كرد. وى و آقا حسن نجم‌آبادى و میرزا عبدالرحيم و [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبيب الله رشتى]] بعد از ارتحال شيخ اعظم، [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] را معرفى كرده و درس و نماز او را برتر دانستند. | ||
در سال 1307 هجرى علماى تهران در كنار میرزا حسن آشتيانى مبارزاتى را با | در سال 1307 هجرى علماى تهران در كنار میرزا حسن آشتيانى مبارزاتى را با ناصر الدين شاه به خاطر بخشيدن امتياز خريد و فروش تنباكو به شركتى انگليسى آغاز نمودند. | ||
در ادامه، علماى تهران با شاه و نخست وزير او مباحثاتى داشتند و ضررهاى این كار را به او اعلام كردند، ولى آن دو، گوش شنوايى برای شنيدن حرفهاى صحيح و منطقى نداشتند. بالأخره، در سال 1309 هجرى [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] با اعلان فتواى تحريم استعمال تنباكو، نهضت را به مرحلۀ جديدى وارد كرد. | در ادامه، علماى تهران با شاه و نخست وزير او مباحثاتى داشتند و ضررهاى این كار را به او اعلام كردند، ولى آن دو، گوش شنوايى برای شنيدن حرفهاى صحيح و منطقى نداشتند. بالأخره، در سال 1309 هجرى [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]] با اعلان فتواى تحريم استعمال تنباكو، نهضت را به مرحلۀ جديدى وارد كرد. | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
# شيخ على اكبر نهاوندى (درگذشت 1369 هجرى) | # شيخ على اكبر نهاوندى (درگذشت 1369 هجرى) | ||
# شيخ عيسى لواسانى (درگذشت 1364 هجرى) | # شيخ عيسى لواسانى (درگذشت 1364 هجرى) | ||
# شيخ | # شيخ فياض الدين زنجانى (درگذشت 1360 هجرى) | ||
# سيدمحمد بن محمدتقى بن عبدالمطلب حسینى تنكابنى | # سيدمحمد بن محمدتقى بن عبدالمطلب حسینى تنكابنى | ||
# ملا عبدالرسول فيروزكوهى معروف به نورى | # ملا عبدالرسول فيروزكوهى معروف به نورى | ||