۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references /> ' به '<references/> ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''الفرقان'''، اثر ابن خطیب، کتابی است پیرامون چگونگی جمع‌آوری و تدوین قرآن و اطلاعاتی پیرامون تلاوت، قرائت و ترجمه قرآن کریم. | '''الفرقان'''، اثر [[ابن خطیب، محمد بن عبدالله|ابن خطیب]]، کتابی است پیرامون چگونگی جمع‌آوری و تدوین قرآن و اطلاعاتی پیرامون تلاوت، قرائت و ترجمه قرآن کریم. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
در ذیل عنوان دوم (جمع القرآن و تدوينه)، به چگونگی جمع‌آوری و تدوین قرآن پرداخته شده و به این نکته اشاره شده است که چون در جنگ یمامه، بسیاری از حافظین قرآن به شهادت رسیدند، عمر بن خطاب به خلیفه اول، پیشنهاد کتابت و جمع‌آوری قرآن را داد، اما وی، نخست مخالفت کرد، سپس با او هم‌رأی شد... | در ذیل عنوان دوم (جمع القرآن و تدوينه)، به چگونگی جمع‌آوری و تدوین قرآن پرداخته شده و به این نکته اشاره شده است که چون در جنگ یمامه، بسیاری از حافظین قرآن به شهادت رسیدند، عمر بن خطاب به خلیفه اول، پیشنهاد کتابت و جمع‌آوری قرآن را داد، اما وی، نخست مخالفت کرد، سپس با او هم‌رأی شد... | ||
در زمان عثمان، در قرائت قرآن، اختلاف زیادی بین مردم اتفاق افتاد؛ به‌گونه‌ای که اهل بصره به قرائت ابوموسی اشعری، اهل کوفه به قرائت عبدالله بن مسعود، اهل دمشق به قرائت ابی بن کعب و اهل حمص به قرائت مقداد بن اسود، تمسک می‌کردند... تا اینکه به دستور عثمان، تمامی مصاحف جمع‌آوری شده و پس از تصحیح، یک نسخه نگارش یافته و چهار (به روایتی پنج یا هفت) مصحف از روی آن نوشته شده و به نقاط مختلف به‌عنوان مصحف صحیح و معیار، فرستاده شد<ref>ر.ک: همان، ص34-40</ref>. | در زمان عثمان، در قرائت قرآن، اختلاف زیادی بین مردم اتفاق افتاد؛ به‌گونه‌ای که اهل بصره به قرائت ابوموسی اشعری، اهل کوفه به قرائت عبدالله بن مسعود، اهل دمشق به قرائت ابی بن کعب و اهل حمص به قرائت مقداد بن اسود، تمسک می‌کردند... تا اینکه به دستور عثمان، تمامی مصاحف جمع‌آوری شده و پس از تصحیح، یک نسخه نگارش یافته و چهار (به روایتی پنج یا هفت) مصحف از روی آن نوشته شده و به نقاط مختلف به‌عنوان مصحف صحیح و معیار، فرستاده شد<ref>ر.ک: همان، ص34-40</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
چهارمین عنوان (هجاء القرآن و رسمه)، به بحث پیرامون هجای قرآن کریم و رسم‌الخط مصحف، اختصاص یافته است. سنت خداوند در ارسال پیامبران(ع) بر آن بوده است که همواره هر پیامبری را با شگفت‌انگیزترین معجزه‌ای که کاملا متناسب با علم و فن رایج در عصر وی بوده، مبعوث می‌کرده است؛ چنان‌که حضرت عیسی(ع)، در زمانی به رسالت فرستاده شد که مردم آن زمان، در بالاترین درجات طب و حکمت قرار داشته‌اند و حضرت عیسی(ع) با زنده کردن مردگان و شفای نابینا، رسالت خویش از سوی خداوند را اثبات نمود و همین‌طور حضرت موسی(ع) که در زمان به اوج رسیدن سحر و جادو مبعوث شده و سحر ساحران را با معجزات الهی، باطل نمود. آخرین پیامبر(ع) نیز در زمان اوج فصاحت امت عرب، مبعوث گردید و باآنکه امی و درس‌ناخوانده بوده، کلامی عرضه نمود که نشان‌دهنده اوج فصاحت و بلاغت بوده و نوابغ و ادبای آن عصر را به زانو درآورد. از جمله مباحث و موضوعات مطرح‌شده در این بخش، عبارتند از: دعوت پیامبر(ص) به دموکراسی؛ وصف بلاغت پیامبر(ص) توسط جاحظ؛ امیت عرب؛ کراهت افزودن چیزی بر مصحف؛ اختلاف بین رسم قدیم و هجای جدید؛ تناقض موجود در رسم‌المصحف؛ اختلاف در کتابت مصاحف؛ نظر ابن خلدون پیرامون کتابت مصحف و قول عثمان و عایشه درباره کتابت مصحف<ref>ر.ک: همان، ص54-90</ref>. | چهارمین عنوان (هجاء القرآن و رسمه)، به بحث پیرامون هجای قرآن کریم و رسم‌الخط مصحف، اختصاص یافته است. سنت خداوند در ارسال پیامبران(ع) بر آن بوده است که همواره هر پیامبری را با شگفت‌انگیزترین معجزه‌ای که کاملا متناسب با علم و فن رایج در عصر وی بوده، مبعوث می‌کرده است؛ چنان‌که حضرت عیسی(ع)، در زمانی به رسالت فرستاده شد که مردم آن زمان، در بالاترین درجات طب و حکمت قرار داشته‌اند و حضرت عیسی(ع) با زنده کردن مردگان و شفای نابینا، رسالت خویش از سوی خداوند را اثبات نمود و همین‌طور حضرت موسی(ع) که در زمان به اوج رسیدن سحر و جادو مبعوث شده و سحر ساحران را با معجزات الهی، باطل نمود. آخرین پیامبر(ع) نیز در زمان اوج فصاحت امت عرب، مبعوث گردید و باآنکه امی و درس‌ناخوانده بوده، کلامی عرضه نمود که نشان‌دهنده اوج فصاحت و بلاغت بوده و نوابغ و ادبای آن عصر را به زانو درآورد. از جمله مباحث و موضوعات مطرح‌شده در این بخش، عبارتند از: دعوت پیامبر(ص) به دموکراسی؛ وصف بلاغت پیامبر(ص) توسط جاحظ؛ امیت عرب؛ کراهت افزودن چیزی بر مصحف؛ اختلاف بین رسم قدیم و هجای جدید؛ تناقض موجود در رسم‌المصحف؛ اختلاف در کتابت مصاحف؛ نظر ابن خلدون پیرامون کتابت مصحف و قول عثمان و عایشه درباره کتابت مصحف<ref>ر.ک: همان، ص54-90</ref>. | ||
در ذیل عنوان پنجم (تلاوة القرآن و قراءاته)، به موضوعات مربوط به تلاوت و قرائت قرآن، پرداخته شده است. نویسنده قرآن را منبع خیرات دانسته، ولذا در این بخش، ابتدا به بیان فضیلت تلاوت آن پرداخته و سپس، به قرائت برخی از صحابه، همچون امام علی(ع)، عمر بن خطاب، ابی بن کعب، عبدالله بن مسعود، ابن عباس، ابن زبیر و برخی از تابعین اشاره نموده و پس از آن، موضوع نزول قرآن بر هفت حرف و نظریه بزرگانی همچون ابی‌عبید، کرمانی، قاضی عیاض و ابن قتیبه را مورد بحث و بررسی قرار داده و در پایان، به مبحث ناسخ و منسوخ در قرآن کریم، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص94-167</ref>. | در ذیل عنوان پنجم (تلاوة القرآن و قراءاته)، به موضوعات مربوط به تلاوت و قرائت قرآن، پرداخته شده است. نویسنده قرآن را منبع خیرات دانسته، ولذا در این بخش، ابتدا به بیان فضیلت تلاوت آن پرداخته و سپس، به قرائت برخی از صحابه، همچون [[امام على(ع)|امام علی(ع)]]، عمر بن خطاب، ابی بن کعب، عبدالله بن مسعود، ابن عباس، ابن زبیر و برخی از تابعین اشاره نموده و پس از آن، موضوع نزول قرآن بر هفت حرف و نظریه بزرگانی همچون ابی‌عبید، کرمانی، قاضی عیاض و ابن قتیبه را مورد بحث و بررسی قرار داده و در پایان، به مبحث ناسخ و منسوخ در قرآن کریم، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص94-167</ref>. | ||
در آخرین عنوان (وجوب تذرجمة القرآن و إذاعته)، با توجه به معجزه بودن قرآن کریم و نزول آن، برای تمامی مردم دنیا در تمامی اعصار، به لزوم ترجمه آن به سایر لغات و نظرات موافق و مخالف ارائه‌شده پیرامون این موضوع، اشاره گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص170-235</ref>. | در آخرین عنوان (وجوب تذرجمة القرآن و إذاعته)، با توجه به معجزه بودن قرآن کریم و نزول آن، برای تمامی مردم دنیا در تمامی اعصار، به لزوم ترجمه آن به سایر لغات و نظرات موافق و مخالف ارائه‌شده پیرامون این موضوع، اشاره گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص170-235</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||