منهاج الصلاح في اختصار المصباح: تفاوت میان نسخه‌ها

اين اثر گزيده‌اى از ده فصل كتاب «[[مصباح المتهجد]]» [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] است كه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، هر فصلى را نامى نهاده و براى هر سرفصل، جمله‌اى شرح‌گونه نگاشته است و فصل يازدهم آن را «في ما يجب على عامة المكلفين من معرفة أصول‌الدين» نام گذارده است <ref>صفحه شناسنامه، ص 4</ref>.

[[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] آن كتاب را در ده باب تلخيص كرد و از آنجا كه دعا و عبادات، فرع بر شناخت خدا و داشتن اعتقادات صحيح است، بخش ديگرى بر آن كتاب افزود كه متضمن بيان اعتقادات صحيح اسلامى است و آن را باب يازدهم كتاب قرار داد و بعدها همين باب يازدهم به جهت اختصار و در عين حال، جامعيتى كه داشت، مورد توجه ويژه اهل علم واقع شد و آن را جداگانه استنساخ كردند و به عنوان «باب حادى عشر» معروف شد <ref>جعفرى، يعقوب، ص13</ref>.

#اضافات: علامه بعضى از عبارات و مطالبى كه احساس مى‌نمود احتياج به ذكر آن‌ها وجود دارد را با تعبير «مما لابد منه و لا يستغني عنه»، به كتاب افزوده است. از جمله اين اضافات مى‌توان به مقدمات بعضى از ادعيه، ادعيه فراوانى كه برخى به منزله باب مستقلى است، باب اول (كه در بيان ماهيت و فضيلت دعا نوشته شده است) و باب يازدهم اشاره نمود <ref>مقدمه محقق، ص33</ref>.

#ترتيب و تبويب: در حالى كه مطالب «مصباح» فقط بر طبق فصول تقسيم‌بندى شده است، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] مطالب كتاب خويش را به يازده باب تقسيم و مباحث آن را ضمن عناوين «المطلب»، «القطب» و «الفصل»، تنظيم نموده است <ref>همان، ص35</ref>.

#فتاواى فقهيه: از جمله امتيازاتى كه باعث افزايش اهميت اين اثر گرديده، شمول و احتواء آن بر فتاواى فقهى [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] مى‌باشد كه در ضمن ابواب و فصول كتاب آمده شده است <ref>همان</ref>.

#تقديم و تأخير: علامه برخى از ادعيه را بر خلاف ترتيب ذكر شده در «مصباح»، به دليل آسانى در دريافت و يا مزيد استفاده در هنگام خواندن، مقدم يا مؤخر نموده است <ref>همان، ص 36</ref>.

در مقدمه محقق، ابتدا نام، نسب و محل رشد [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، مشايخ در روايت و فهم حديث، شاگردان و راويان از او، كلام بزرگان در مورد ايشان، جايگاه و منزلت علمى و اجتماعى وى ذكر شده است. در ادامه، به معرفى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و كتاب «المصباح» و امتيازات كتاب علامه نسبت به آن پرداخته شده است <ref>مقدمه محقق، ص17-36</ref>.

در باب اول، كه مباحث مقدماتى را در خود جاى داده، ابتدا، ماهيت و فضيلت دعا مورد بحث قرار گرفته و در ادامه، به آداب دعا، اوقات استجابت، كسى كه دعایش مستجاب مى‌شود و شرايط و اقسام دعا پرداخته شده است <ref>متن كتاب، ص73-82</ref>.

در باب دوم، به انواع طهارت شامل وضو، غسل و تيمم پرداخته شده و در باب سوم نيز از شرايط، اوقات و عدد نمازها و اذان و اقامه بحث شده است <ref>همان، ص85-103</ref>.

باب چهارم كتاب به كيفيت نمازهاى روزانه و واجبات و مستحبات آن اختصاص يافته و در باب پنجم، از دعاهايى كه در تعقيبات نوافل و نمازهاى واجب خوانده مى‌شود، سخن به ميان آمده است <ref>همان، ص109-165</ref>.

در ابواب ششم تا دهم كتاب به ترتيب دعاهاى هر صبح و شب <ref>همان، ص192</ref>، دعاهاى ساعات شبانه روز و ايام خاص <ref>همان، ص195</ref>، اعمال ماه‌هاى سال <ref>همان، ص260</ref>، اعمالى كه وقت خاصى براى آن‌ها ذكر نشده <ref>همان، ص487</ref> و دعاهاى وارده پيرامون حوائج ذكر شده است <ref>همان، ص497</ref>.

باب يازدهم به عنوان تكمله‌اى بر كتاب نوشته شده است. در اين باب، معرفت خدا و وحدانيت و صفات او، عدل و نبوت انبيا و امامت امامان و معاد بيان گرديده است <ref>تازه‌هاى كتاب، ص176-177</ref>.

امروزه باب حادى عشر را كه تا چندى از كتب درسى حوزويان نيز به شمار مى‌رفت، هم از خامه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و هم اثرى مستقل قلمداد مى‌نمايند. همچنين اين نگارش كه شايد روزى براى عوام يا طلاب مبتدى خلاصه گشته است، هم اكنون از پر ارج‌ترين كتب اعتقادى و بلكه نگارش‌هاى كلامى به شمار مى‌رود؛ صد البته كه اين موضوع، تبحر بى‌اندازه علامه را در تلخيص و يا بهتر است بگوييم بازشناخت و خلق جديد آثار گذشتگان و بازپرداخت و بازآفرينى، بر ما روشن‌تر مى‌سازد <ref>زادهوش، محمدرضا، ص114</ref>.

علامه در اين باب، ابتدا نظر خود را مطرح كرده، سپس دلايل آن را به اجمال و اختصار آورده و ديگر به اختلافات متكلمين، نپرداخته و از كسى يا گروهى، نام نبرده است، جز در يك مورد كه از اشاعره نام برده و آن در مسأله كلام خداست. بنابراين، باب حادى عشر، نه مانند اعتقادنامه‌هاى مختصرى است كه خالى از استدلال بوده باشد و نه مانند كتب متداول كلامى است كه نظرات مختلف در آن مطرح شده باشد. اين رساله، قابل مقايسه با «[[تجريد الاعتقاد|تجريد الإعتقاد]]» [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير طوسى]] است، با اين تفاوت كه در تجريد، مباحث عامه نيز- كه بيشتر بحث‌هاى فلسفى است- آمده، ولى در باب حادى عشر نيامده است <ref>جعفرى، يعقوب، ص14</ref>.

بر اين باب، به تنهايى شروح و تعليقات بسيارى نوشته شده و مرحوم تهرانى، متجاوز از بيست‌وپنج شرح براى آن نام برده است. معروف‌ترين شرح از [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد سيورى]] است كه «النافع يوم الحشر في شرح باب الحادي عشر» نام دارد و به عنوان يك كتاب درسى حوزه‌هاى علميه تدريس مى‌شود. اين شرح بارها به زبان فارسى ترجمه شده كه شايد قديمى‌ترين آن‌ها، ترجمه [[علامه مجلسى]] است كه در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» از آن ياد كرده و نيز بعضى‌ها اين باب را به نظم درآورده‌اند كه يكى از آن‌ها نظم فارسى سردار كابلى کرمانشاهى است <ref>همان، ص13</ref>.