پرش به محتوا

المقصد لتلخيص ما في المرشد في الوقف و الابتداء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به '‌های ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
| شابک =977-315-124-7  
| شابک =977-315-124-7  
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =39599
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۸: خط ۳۸:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
نویسنده در مقدمه‎اش بر کتاب می‎نویسد: «و بعد فهذا مختصر المرشد في الوقف و الابتداء الذي ألفه العلامة، أبومحمد الحسن بن علي بن سعيد العماني رحمه‌الله تعالی و قد التزم أن يورد فيه جميع ما أورده أهل هذا الفن و أنا أذكر مقصود ما فيه مع زيادة بيان محل النزول و زيادة أخری غالبها عن أبي‎عمرو عثمان بن سعيد المقري و سميته: «المقصد لتلخيص ما في المرشد»»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref> (این کتاب، خلاصه «المرشد في الوقف و الابتداء» اثر حسن بن علی بن سعید عمانی است که سعیش در آن بر ارائه اثری جامع بوده است. من در این نوشته که آن را «المقصد لتلخيص ما في المرشد» می‎نامم، منظور وی در آن کتاب را روشن کرده و بیان محل نزول و برخی موارد از عثمان بن سعید مقری را بر این کتاب افزوده‎ام).
نویسنده در مقدمه‎اش بر کتاب می‎نویسد: «و بعد فهذا مختصر المرشد في الوقف و الابتداء الذي ألفه العلامة، أبومحمد الحسن بن علي بن سعيد العماني رحمه‌الله تعالی و قد التزم أن يورد فيه جميع ما أورده أهل هذا الفن و أنا أذكر مقصود ما فيه مع زيادة بيان محل النزول و زيادة أخری غالبها عن أبي‎عمرو عثمان بن سعيد المقري و سميته: «المقصد لتلخيص ما في المرشد»»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39599/1/8 ر.ک: متن کتاب، ص8]</ref> (این کتاب، خلاصه «المرشد في الوقف و الابتداء» اثر حسن بن علی بن سعید عمانی است که سعیش در آن بر ارائه اثری جامع بوده است. من در این نوشته که آن را «المقصد لتلخيص ما في المرشد» می‎نامم، منظور وی در آن کتاب را روشن کرده و بیان محل نزول و برخی موارد از عثمان بن سعید مقری را بر این کتاب افزوده‎ام).


از جمله کارهایی که محقق (به گزارش خودش) بر روی کتاب انجام داده، ارائه ترجمه برای مؤلف و سایر اعلامی است که در کتاب نامشان آمده است.
از جمله کارهایی که محقق (به گزارش خودش) بر روی کتاب انجام داده، ارائه ترجمه برای مؤلف و سایر اعلامی است که در کتاب نامشان آمده است.
خط ۴۴: خط ۴۴:
نسخه‎های خطی متعددی از این اثر وجود دارد؛ مانند شش نسخه متعلق به دارالكتب المصرية (قرائات 56، 119 و قرائات طلعت 52، 142 و 210)
نسخه‎های خطی متعددی از این اثر وجود دارد؛ مانند شش نسخه متعلق به دارالكتب المصرية (قرائات 56، 119 و قرائات طلعت 52، 142 و 210)


محقق در تحقیق آن بر نسخه 210 قرائات طلعت اعتماد کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص4</ref>.
محقق در تحقیق آن بر نسخه 210 قرائات طلعت اعتماد کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39599/1/4 ر.ک: مقدمه محقق، ص4]</ref>.


مطالب اساسی مربوط به وقف و ابتدا در نه باب مطرح شده و سپس به‎ترتیب سوره‎ها، مباحث وقف و ابتدای هرکدام به‎صورت مصداقی مطرح شده است. در این نه باب، مطالب ذیل مطرح شده است؛ مباحث مربوط به الف وصل، یائات،‌های تأنیث، آنچه از‌های تأنیث به‎صورت تاء مطرح شده و آنچه به‎صورت هاء نوشته شده است، هائاتی که در آخر کلمه به‎خاطر وقف، بر آن افزوده می‎شود، وقف بر‌های کنایه، وقف بر آخر کلمه متحرکه منونه و غیر منونه، بحث درباره کلا و سخن از دو کلمه‎ای که یکی به دیگری ضمیمه شده و هردو در تلفظ به‎صورت کلمه واحد درمی‎آیند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12-28</ref>.
مطالب اساسی مربوط به وقف و ابتدا در نه باب مطرح شده و سپس به‎ترتیب سوره‎ها، مباحث وقف و ابتدای هرکدام به‎صورت مصداقی مطرح شده است. در این نه باب، مطالب ذیل مطرح شده است؛ مباحث مربوط به الف وصل، یائات،‌های تأنیث، آنچه از‌های تأنیث به‎صورت تاء مطرح شده و آنچه به‎صورت هاء نوشته شده است، هائاتی که در آخر کلمه به‎خاطر وقف، بر آن افزوده می‎شود، وقف بر‌های کنایه، وقف بر آخر کلمه متحرکه منونه و غیر منونه، بحث درباره کلا و سخن از دو کلمه‎ای که یکی به دیگری ضمیمه شده و هردو در تلفظ به‎صورت کلمه واحد درمی‎آیند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39599/1/12 ر.ک: متن کتاب، ص12-28]</ref>.


در بخشی از کتاب، درباره وقف و ابتدای سوره حمد چنین می‎خوانیم: سوره فاتحه، مکی و مدنی است؛ زیرا یک مرتبه در مکه و یک مرتبه در مدینه نازل شده است. هرچند تعوّذ از قرآن نیست، ولی ما مأمور به قرائت آنیم. به‎هرحال وقف بر آخر تعوّذ، تام است و بر بسمله نیز تام، بلکه اتم است و تقدیر در بسمله، «ابتدائي بسم الله» و «أبتدئ بسم الله» است.
در بخشی از کتاب، درباره وقف و ابتدای سوره حمد چنین می‎خوانیم: سوره فاتحه، مکی و مدنی است؛ زیرا یک مرتبه در مکه و یک مرتبه در مدینه نازل شده است. هرچند تعوّذ از قرآن نیست، ولی ما مأمور به قرائت آنیم. به‎هرحال وقف بر آخر تعوّذ، تام است و بر بسمله نیز تام، بلکه اتم است و تقدیر در بسمله، «ابتدائي بسم الله» و «أبتدئ بسم الله» است.
وقف بر «الحمد» جایز نیست؛ زیرا مفید معنای تام نیست و همچنین بر کلمات مشابه آن. وقف بر «لله» قبیح است؛ زیرا باعث فصل بین نعت و منعوت می‎گردد و بر «ربّ» غیر جایز است؛ به همان دلیلی که در کلمه «الحمد» گذشت و همچنین به دلیل لزوم فصل بین متضایفینی که در حکم شیء واحدند. «العالمين» برای وقف مناسب است؛ زیرا رأس آیه است؛ ولی این وقف، تام نیست؛ زیرا لازمه آن ابتدا به کلمه مجرور بدون جارّ است. وقف بر «الرحيم» کافی است، ولی در این کلمه نیز مانند «العالمين»، تام نیست. وقف بر «الدين» تام و بر «نعبد» جایز است، ولی حسن نیست؛ زیرا لازمه‎اش فصل میان متعاطفین است. وقف بر «نستعين» تام است و بر «المستقيم» جایز است، ولی بااینکه آخر آیه است، حسن نیست؛ زیرا مابعدش بدل از آن و متعلق به آن است. وقف بر «أنعمت عليهم»، حایز است، ولی حسن نیست؛ زیرا مابعدش به‎عنوان نعت یا بدل از آن مجرور شده است یا به‎عنوان حال یا استثناء منصوب... ابوعمرو، گفته: چه مابعدش را منصوب بدانیم و چه مجرور، وقف بر آن حسن است، ولی تام و کافی نیست. وقف بر «و لا الضّالّين» تام است.
وقف بر «الحمد» جایز نیست؛ زیرا مفید معنای تام نیست و همچنین بر کلمات مشابه آن. وقف بر «لله» قبیح است؛ زیرا باعث فصل بین نعت و منعوت می‎گردد و بر «ربّ» غیر جایز است؛ به همان دلیلی که در کلمه «الحمد» گذشت و همچنین به دلیل لزوم فصل بین متضایفینی که در حکم شیء واحدند. «العالمين» برای وقف مناسب است؛ زیرا رأس آیه است؛ ولی این وقف، تام نیست؛ زیرا لازمه آن ابتدا به کلمه مجرور بدون جارّ است. وقف بر «الرحيم» کافی است، ولی در این کلمه نیز مانند «العالمين»، تام نیست. وقف بر «الدين» تام و بر «نعبد» جایز است، ولی حسن نیست؛ زیرا لازمه‎اش فصل میان متعاطفین است. وقف بر «نستعين» تام است و بر «المستقيم» جایز است، ولی بااینکه آخر آیه است، حسن نیست؛ زیرا مابعدش بدل از آن و متعلق به آن است. وقف بر «أنعمت عليهم»، حایز است، ولی حسن نیست؛ زیرا مابعدش به‎عنوان نعت یا بدل از آن مجرور شده است یا به‎عنوان حال یا استثناء منصوب... ابوعمرو، گفته: چه مابعدش را منصوب بدانیم و چه مجرور، وقف بر آن حسن است، ولی تام و کافی نیست. وقف بر «و لا الضّالّين» تام است.
«آمین» از قرآن نیست و قول مختار ما فاصله دادن آن از ماقبلش است؛ هرچند وصلش به آن نیز جایز است. معنای «آمین»، استجب است. درباره حرکت نون در این کلمه باید گفت: هرچند حق آن سکون است؛ زیرا اصل در موارد التقاء ساکنین بر آن است، ولی حرکت یافته است. درباره نوع حرکتی که در آن به حرف نون داده‎اند، فتحه اختیار شده؛ زیرا اخفّ حرکات است، همچنین از باب تشبیه این کلمه به «لیس» و «کیف» این حرکت را برای آن گزیده‎اند. درباره اینکه چرا به آن کسره نمی‎دهیم، باید گفت: به دلیل کسره میم و اینکه قبل از آن یاء ساکنه آمده است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>.
«آمین» از قرآن نیست و قول مختار ما فاصله دادن آن از ماقبلش است؛ هرچند وصلش به آن نیز جایز است. معنای «آمین»، استجب است. درباره حرکت نون در این کلمه باید گفت: هرچند حق آن سکون است؛ زیرا اصل در موارد التقاء ساکنین بر آن است، ولی حرکت یافته است. درباره نوع حرکتی که در آن به حرف نون داده‎اند، فتحه اختیار شده؛ زیرا اخفّ حرکات است، همچنین از باب تشبیه این کلمه به «لیس» و «کیف» این حرکت را برای آن گزیده‎اند. درباره اینکه چرا به آن کسره نمی‎دهیم، باید گفت: به دلیل کسره میم و اینکه قبل از آن یاء ساکنه آمده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39599/1/29 ر.ک: همان، ص29]</ref>.


درباره وقف‎های سوره فلق نیز عبارت نویسنده چنین است: «سورة الفلق، ليس فيها وقف كاف و لا تام، إلا آخرها فتام»<ref>ر.ک: همان، ص195</ref> (در سوره فلق، به‎جز آخرش که وقف تام است، هیچ وقف کافی یا تامی وجود ندارد).
درباره وقف‎های سوره فلق نیز عبارت نویسنده چنین است: «سورة الفلق، ليس فيها وقف كاف و لا تام، إلا آخرها فتام»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39599/1/195 ر.ک: همان، ص195]</ref> (در سوره فلق، به‎جز آخرش که وقف تام است، هیچ وقف کافی یا تامی وجود ندارد).


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
خط ۸۰: خط ۸۰:


[[رده:سال97-25مهر الی24 آبان]]
[[رده:سال97-25مهر الی24 آبان]]
[[رده: خرداد(98)]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش