|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[أبوطالب عليه‌السلام ثالث من أسلم]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[صلح الحسن علیه‌السلام]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR36941J1.jpg|بندانگشتی| أبوطالب عليه‌السلام ثالث من أسلم|175px]] | | [[پرونده:NUR00973J1.jpg|بندانگشتی|صلح الحسن علیه‌السلام|175px]] |
|
| |
|
| '''أبوطالب عليه‌السلام ثالث من أسلم'''، نوشته سید [[حسنی، نبیل|نبیل حسنی]]، کتابی است کلامی، که درصدد بیان رتبه اسلام ابوطالب(ع) است. نویسنده در این کتاب ثابت می‌کند ابوطالب(ع) پس از حضرت خدیجه و علی(ع)، سومین شخصی است که اسلام آورده است. | | '''صلح الحسن عليه‌السلام'''، از آثار [[شيخ راضى آل ياسين]] (م 1372ق)، به زبان عربى و در زمره متقن‌ترين کتب تاريخى در موضوع خود است. مؤلف در آن به موضوعاتى پرداخته که در کتب مشابه، به آنها کمتر توجه شده و موضوع صلح امام حسن(ع) و علت و عوامل آن را به‌خوبى بيان مى‌کند. |
|
| |
|
| این کتاب یک جلدی دارای مقدمه‌ای کوتاه از مؤلف و متن در هفت مبحث است.
| | کتاب از دو مقدمه و سه بخش تشکيل شده است. مقدمه اول، از [[شرف‌الدین، عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرف‌الدين]] و مقدمه دوم از مؤلف است. |
|
| |
|
| نویسنده در فصل اول، گریزی به حدیث ضحضاح (حدیثی مجعول است که پیامبر(ص) فرمودند ابوطالب در آتش است) زده است و می‌گوید: برخى از اهل غرض و عناد با توجه به یک روایت ضعیف و مجعول؛ معروف به حدیث «ضحضاح» گفتهاند که: ابوطالب(ع) پدر [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] و عموى بزرگوار پیامبر اکرم(ص) ایمان نیاورده و بدون ایمان از دنیا رفته است. اگر این افراد اهل غرض و عناد نبودند، به‌طورقطع از میان آن‌همه روایات به یک روایت جعلى استناد نمیکردند و شیخ بزرگ قریش که حامى پیامبر اکرم(ص) بود را به بىایمانى متهم نمىساختند.
| | بخش اول، به معرفى مختصرى از امام حسن(ع) مى‌پردازد؛ بخش دوم، شامل سيزده فصل؛ و بخش سوم، شامل هشت فصل مى‌باشد. گفتار پايانى کتاب مقايسه‌اى ميان شرايط امام حسن(ع) و امام حسين(ع) از حيث دوستان و دشمنان است. |
|
| |
|
| ایشان می‌گوید: ابوطالب کسی بود که در زمان حیاتش، پیامبر را، همچون صدفی که در دل خویش درّی نهفته دارد، نگه داشته بود و بعد از وفاتش، چون سبب وجود فرزندی بنام علی(ع) بود بر معاندین سخت و سنگین می‌نمود. لذا جهت تخریب او و فرزندش کمر همت را بسته و حدیث ضحضاح را در کفر او جعل نمودند.
| | بخش اول کتاب درباره زندگى امام حسن(ع) است. مؤلف مى‌گويد: امام حسن در نيمه ماه مبارک رمضان متولد شد. تنها کنيه او ابومحمد و لقب‌هاى او السبط، السيد، الزکي، المجتبى و التقي است. او داراى 15 فرزند بود که فقط از دو پسر او؛ يعنى حسن و زيد نسل او ادامه يافت |
|
| |
|
| محققان علم حدیث، راویان این حدیث را مورد بررسى و تحقیق قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که راویان حدیث مزبور مورد اعتماد نیستند، برخى از این روات ازنظر علماى اهل سنت، کذّاب و بعضى دیگر مجهول و بعضى از آنها با على(ع) و اولاد او خصومت داشتند. ضمن اینکه جاعل و ناقل حدیث هم یک نفر فاسق و فاجر و دشمن سرسخت اهل‌بیت(ع) به‌نام «مغیرة بن شعبه» است.
| | ايشان خصوصيات ظاهرى امام را مطرح مى‌کند و در زيبايى آن حضرت به اقوال فراوانى، از جمله گفته واصل بن عطا استناد مى‌کند که گفته: «در حسن بن على، سيماى پيامبران و درخشندگى پادشاهان بود |
|
| |
|
| در اثبات ایمان ابوطالب و خدمات ایشان همین بس که بیش از سی‌وهشت کتاب دراین‌باره تألیف شده است ازجمله: أبوطالب(ع) مؤمن قريش، تألیف عبد‌الله خنیزى؛ أسنى‌المطالب في نجاة أبي‌طالب(ع)، نوشته احمد زينى دحلان؛ شيخ الأبطح أبوطالب(ع)، اثر سید محمدعلی آل شرف‌الدین؛ الشهاب الثاقب لرجم مكفر أبي‌طالب، شیخ نجم‌الدین جعفر طهرانی؛ ايمان أبي‌طالب(ع)، نوشته ابوعلى کوفى؛ ایمان أبي‌طالب(ع)، تألیف [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]؛ ایمان أبي‌طالب(ع)، اثر [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]]؛ و... همچنین بسیاری از علما در خلال کتب خویش بخشی را به بحث ایمان ابوطالب(ع) اختصاص داده‌اند.
| | <div class="mw-ui-button">[[صلح الحسن علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div> |
| <div class="mw-ui-button">[[أبوطالب عليه‌السلام ثالث من أسلم|'''ادامه''']]</div> | |
