نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{کاربردهای دیگر|طوسی (ابهام زدایی)}}

او در آغاز كودكى، قرآن مجيد را آموخت و اقسام علوم ادبى، از قبيل صرف و نحو و اشتقاق و مبانى علل و لغت را فراگرفت و احاديث نبوى و آثار بزرگان دين را آموخت و در نزد پدر به تحصيل علم فقه و اصول و حديث پرداخت و به گفته بعضى او نزد دايى خود مقدمات منطق و حكمت را ياد گرفت و بر حقايق علوم طبيعى و الهى واقف گشت.

در قهستان، زمينه تحقيق و مطالعه براى خواجه فراهم گرديد و او كتاب «طهارت» [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]] رازى را ترجمه كرد و با اضافه مطالب جديدى آن را به نام «[[اخلاق ناصری]]» براى ناصرالدين نوشت. رساله معينيه در علم هيئت و چند كتاب ديگر از تأليفات او نيز از محصولات همين دوران است<ref>همان، ص 9 - 7</ref>.

خواجه بعد از مدتى به قلعه ميمون‌دز به نزد علاءالدين محمد، پادشاه اسماعيليه رفت. گرچه درباره علت رفتن خواجه به الموت و ميمون‌دز اختلاف نظر وجود دارد، ولى از كلام خود خواجه (كه در آخر برخى از نسخ «شرح اشارات» وى ذكر شده است) چنين برمى‌آيد كه وى در قلاع اسماعيليه در رنج و زحمت بوده و به‌اختيار در آنجا اقامت نكرده و در واقع در زندان و حبس بوده است<ref>همان، ص 13 - 9</ref>.

پس از اينكه هلاكو خان مغول، قلاع اسماعيليه را فتح كرد و آوازه فضل و كمال خواجه را شنيد و نيز دانست كه خورشاه، پادشاه اسماعيليه با صلاحديد وى دست از ستيز كشيده و تسليم شده است، خواجه را با جمعى ديگر ملازم ركاب خود نمود<ref>همان، ص 15 - 13</ref>.

خواجه بعد از ملازم شدن با هلاكو و فرزندش اباقا، سفرهاى متعددى نمود. در سال 665، به‌همراهى قطب شيرازى به خراسان رفت و در سال 667 به مراغه بازگشت در سال 662 و چند نوبت ديگر براى جمع‌آورى كتاب به بغداد سفر كرد.

پس از آنكه خواجه در خدمت هلاكو به مراغه رفت، به كار بستن رصد مشغول گرديد. مبلغى هنگفت به اين امر اختصاص داده شد و به درخواست خواجه، جمعى از علماى رياضى و ماهران در نجوم از اطراف بلاد براى دستيارى وى فراخوانده شدند؛ افرادى همچون: مؤيدالدين عرضى، نجم‌الدين كاتبى، فخرالدين اخلاطى، فخرالدين مراغه‌اى، نجم‌الدين كاتب بغدادى، محيى‌الدين مغربى، قطب‌الدين شيرازى، شمس‌الدين شروانى، شيخ كمال‌الدين ايجى، حسام‌الدين شامى و...<ref>همان، ص 43 - 39</ref>.

# عمادالدين، معروف به ابن الخوام؛

# مجدالدين مراغى.

== آثار ==

# رساله در اشارت به مكان و زمان آخرت؛

# تفسير سوره و العصر.

==پانويس ==