القصيدة المزدوجة في المنطق: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر دارای نام‎های دیگری نیز است که الرجز المنطقی، القصیدة المصرعة، میزان النظر و ارجوزة فی المنطق از آن جمله است.<ref>برخورداری، ص132</ref>.

درباره اهمیت و جایگاه این اثر چنین گفته‎اند: از مشهورترین شـعرها در منطق می‎توان دو قصیده را نام برد؛ یکی القصیدة المزدوجة فی المنطق از ابن‎سینا و دیگری السلم المرونق فی المنطق از اخـضری<ref>نادرپور، هوشیار، ص53</ref>

نویسنده در مقدمه بعد از خطبه ابتدایی آن به این مطلب اشاره می‎کند که فطرت انسان به‎تنهایی برای رسیدن به‎حق کافی نیست؛ بلکه او باید مجهز به یک ابزار فکری بشود و با به‎کارگیری آن، فکر را از ضلالت و گمراهی خارج کند... که به آن علم منطق می‎گویند. علم منطق پایه و اساس بسیاری از علوم است که میراث ذوالقرنین به شمار می‎رود... برای به دست آوردن این فن، باید اصول و قوانین آن فرا گرفت. نویسنده در ادامه از انگیزه تألیف خود سخن به میان می‎آورد<ref>ر.ک: مقدمه مصنف، ص3-4</ref>.

اولین بحث کتاب با مباحث الفاظ<ref>ر.ک: متن کتاب، ص4-6</ref> آغاز می‎شود. نویسنده بعدازاین بحث، مباحث مقولات عشر<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref> و اقسام قضایا<ref>ر.ک: همان، ص7-9</ref> آورده است، سپس از اقسام استدلال<ref>ر.ک: همان، ص19-12</ref> رونمایی کرده که قیاس، استقراء و تمثیل از آن جمله‎اند، در ادامه به صناعات خمس<ref>ر.ک: همان، ص14-16</ref> یعنی برهان، جدل، خطابه، شعر و مغالطه پرداخته و در آخر درباره حد و رسم<ref>ر.ک: همان، ص17</ref> مطالبی بیان نموده است.

کتاب دارای دو پاورقی است که پاورقی اول آن درباره ذوالقرنین<ref>ر.ک: همان، ص3</ref> و پاورقی دوم آن چگونگی تلفظ یک لفظ<ref>ر.ک: همان، ص14</ref> آمده است.