العقيدة النظامية: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده به دلیل علاقه‎ای که به [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‎الملک]] داشته، کتاب را به نام او، نام‎گذاری کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص108</ref>.

اثر حاضر، شاهدی زنده بر تحولی فرعی و غیر اصلی است که [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|امام‎الحرمین]]، آرای کلامی خویش از جمله در مسئله حدوث عالم و صفات الهی را به آن ختم نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص108-‎109</ref>.

اثر حاضر، در واقع جزئی از کتاب مفصل‎تر نویسنده تحت عنوان «العقيدة النظامية في الأرکان الإسلامية» می‎باشد که به دست ما نرسیده است.<ref>ر.ک: همان، ص109</ref>.

در مقدمه محقق ضمن اشاره به موضوع کتاب و بیان این نکته که اثر حاضر به اعتقاد برخی، آخرین کتاب اعتقادی است که از [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی]] به دست ما رسیده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>، در خلال هفت فصل، ابتدا اوضاع سیاسی و اجتماعی، دینی و فرهنگی دوران نویسنده مورد مطالعه قرار گرفته و سپس، اطلاعاتی پیرامون زندگانی، شیوخ و اساتید، شاگردان و تألیفات وی، ارائه گردیده و در پایان، به توصیف نسخ خطی کتاب پرداخته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص9-‎116</ref>.

در مقدمه نویسنده، ضمن بیان موضوع کتاب و تقدیم آن به [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‎الملک]]، به این نکته اشاره گردیده که در اثر حاضر، به بیان قواعد عقاید پرداخته شده، اما با اسلوبی که تازه و جدید بوده و پیش از آن، سابقه نداشته است.<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص119-‎123</ref>.

نویسنده در ابتدای کتاب، تحت عنوان «القول في ما تجب معرفته في قاعدة الدين»، به بیان اقسام علم پرداخته و پس از طرح موضوع حدوث عالم به‎عنوان تمهید، به‎ ترتیب مطالب کتاب اشاره نموده و آن را به سه قسم علم به احکام اله، مناط تکلیف از صفات عباد و نبواتی که به‎واسطه آن اوامر تکلیفی به بندگان می‎رسد، تقسیم نموده و در پایان، به این نکته اشاره کرده است که امامت، جزء عقاید نبوده و غفلت از آن، ضرری به انسان نمی‎رساند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص124-‎134</ref>.

قسم اول، در بیان اموری که بر خداوند محال بوده و ذات مقدس او، از آن مبراست؛ که آن، صفاتی است که برآمده از نیاز بوده و مختص به مخلوقات می‎باشد<ref>ر.ک: همان، ص138-‎143</ref>.

قسم دوم امور و صفاتی است که برای خداوند واجب است، مانند حیات، علم، قدرت، اراده، سمع، بصر و بقا. در این قسمت، مطالبی پیرامون اتصاف خداوند به کلام و اقوال مختلف در رابطه با آن، ارائه گردیده و معنای عباراتی همچون «كلام الله تعالی مسموع»، «كلام الله مكتوب في المصاحف مقروء بالألسنة، محفوظ بالصدور» توضیح داده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص144-‎168</ref>.

قسم سوم، در بیان اموری است که در مورد احکام الله جایز دانسته شده است. نویسنده این امور را به دو قسم قول در افعال خداوند و قول به جواز رویت او، تقسیم نموده و به توضیح هریک، پرداخته و معتقد است هر چیزی که عقل به جواز و امکان حدوث آن حکم کند، خداوند متصف به اقتدار بر آن می‎باشد. در این قسمت، بحثی پیرامون وحدانیت خداوند، مطرح گردیده است.<ref>ر.ک: همان، ص169-‎183</ref>.

# ثواب و عقاب<ref>ر.ک: همان، ص184-‎213</ref>.

باب سوم، پیرامون نبوت انبیای الهی بوده و به این نکته اشاره شده است که برخی از جمله براهمه، بااینکه اعتراف به وجود صانع دارند، اما نبوت انبیا را منکر شده و آن را قبول ندارند و معتقدند اگر انبیا چیزی را آورده باشند که مخالف عقل باشد، مردودند و اگر موافق عقل باشد که هرکسی خود عقل داشته و نیازی به آنها نبوده و بعثت آنها عبث و بیهوده است. نویسنده در این باب، ضمن پاسخ به این شبهه، به بحث پیرامون موضوعاتی چون معجزات، وجه دلالت معجزه بر صدق انجام‎دهنده آن، کرامات و اثبات نبوت پیامبر اسلام(ص)، پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ص214-‎241</ref>.

در آخرین باب، تحت عنوان «سمعیات»، به تشریح این موضوع پرداخته شده است که معلومات، به دو قسم عقلیات و سمعیات تقسیم شده و برخی از امور دینی، به‎وسیله سمعیات، مورد پذیرش قرار گرفته و باید بدان ملتزم گردید. سپس امور زیر از نظر امکان و استحاله عقلی بررسی شده‎اند: اعاده خلق و زنده شدن مردگان پس از مرگ؛ عذاب قبر و سؤال نکیر و منکر؛ بهشت و دوزخ؛ صراط و میزان؛ شفاعت و اجل و رزق<ref>ر.ک: همان، ص242-‎269</ref>.

در پایان کتاب، مطالبی پیرامون معنای ایمان، احکام توبه و قبول آن، برگشت به‎سوی گناه و عدم بطلان توبه سابق و صحت یا عدم صحت توبه از یک گناه و اصرار بر گناهی دیگر غیر از آن، مطرح گردیده است.<ref>ر.ک: همان، ص270-‎278</ref>.