پرش به محتوا

الصوت اللغوي في القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳: خط ۲۳:
}}
}}


'''الصوت اللغوي في القرآن''' نوشته محمد حسین علی صغیر، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر به بیان اصوات قرآنی و مباحثی از آواشناسی پرداخته و تاریخچه مختصری از آن به زبان عربی ارائه داده است.
'''الصوت اللغوي في القرآن''' نوشته [[صغير، محمدحسین علي|محمد حسین علی صغیر]]، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر به بیان اصوات قرآنی و مباحثی از آواشناسی پرداخته و تاریخچه مختصری از آن به زبان عربی ارائه داده است.


==ساختار==
==ساختار==
کتاب دارای مقدمه به قلم نویسنده، محتوای مطالب در شش فصل و یک خاتمه (که نویسنده خلاصه نتایج به دست آمده در فصل‌های کتاب را در آن ذکر کرده است) است. محمد حسین علی صغیر، مجموعاً به هشتاد منبع عربی و لاتین از منابع شیعه و سنی و غیرمسلمانان ارجاع داده است و کتاب‌نامه را در سه قسمت مجزای منابع قدیمی عربی و منابع جدید عربی و ترجمه شده به عربی، منابع لاتین (اجنبی) ذکر کرده است. از جمله منابع عربی قدیمی پس از قرآن کریم، المثل السائر في أدب الكاتب و الشاعر [[ابن اثیر، نصرالله بن محمد|ابن اثیر]]، [[إعجاز القرآن|إعجاز القرآن ابوبکر باقلانی]]، مقدمه [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، [[أسباب حدوث الحروف|أسباب حدوث الحروف القاهره بوعلی سینا]]، [[البرهان في تفسير القرآن|البرهان في تفسير القرآن سید هاشم بحرانی]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع‌البیان في تفسير القرآن طبرسی]]، [[التبيان في تفسير القرآن|التبيان في تفسير القرآن شیخ طوسی]] و... است. از منابع جدید، [[مواهب الرحمن في تفسير القرآن|مواهب الرحمن في تفسير القرآن عبدالأعلی موسوی سبزواری]]، منهاج الصالحين [[سیستانی، علی|علی حسینی سیستانی]]، علم اللغة العام فردینان دو سوسور ترجمه یوسف عزیز یوئیک و... را می‌توان نام برد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص205-212</ref>.
کتاب دارای مقدمه به قلم نویسنده، محتوای مطالب در شش فصل و یک خاتمه (که نویسنده خلاصه نتایج به دست آمده در فصل‌های کتاب را در آن ذکر کرده است) است. [[صغير، محمدحسین علي|محمد حسین علی صغیر]]، مجموعاً به هشتاد منبع عربی و لاتین از منابع شیعه و سنی و غیرمسلمانان ارجاع داده است و کتاب‌نامه را در سه قسمت مجزای منابع قدیمی عربی و منابع جدید عربی و ترجمه شده به عربی، منابع لاتین (اجنبی) ذکر کرده است. از جمله منابع عربی قدیمی پس از قرآن کریم، المثل السائر في أدب الكاتب و الشاعر [[ابن اثیر، نصرالله بن محمد|ابن اثیر]]، [[إعجاز القرآن|إعجاز القرآن ابوبکر باقلانی]]، مقدمه [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، [[أسباب حدوث الحروف|أسباب حدوث الحروف القاهره بوعلی سینا]]، [[البرهان في تفسير القرآن|البرهان في تفسير القرآن سید هاشم بحرانی]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع‌البیان في تفسير القرآن طبرسی]]، [[التبيان في تفسير القرآن|التبيان في تفسير القرآن شیخ طوسی]] و... است. از منابع جدید، [[مواهب الرحمن في تفسير القرآن|مواهب الرحمن في تفسير القرآن عبدالأعلی موسوی سبزواری]]، منهاج الصالحين [[سیستانی، علی|علی حسینی سیستانی]]، علم اللغة العام فردینان دو سوسور ترجمه یوسف عزیز یوئیک و... را می‌توان نام برد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص205-212</ref>.


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
خط ۴۵: خط ۴۵:


==پانویس==
==پانویس==
<references/>
<references />


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
مقدمه و متن کتاب.
مقدمه و متن کتاب.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==  
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش