همایون نامه: تاریخ منظوم حکیم زجاجی سراینده سده هفتم: تفاوت میان نسخه‌ها

بر این اساس این‌ منظومه‌ در‌ فهرست‎ها و کتاب شناسی های معدودی که از آن یاد کرده‎اند و نیز متنِ مصحَّحِ‌ اثر‌، «همایون‌ نامه» خوانده شده است. همان گونه که نگارنده در جای دیگر احتمال‌ داده‌ شاید «همایون نامه» نامیده شدن این منظومه به احترام و مبارکیِ موضوعِ بخشِ اوّلِ آن باشد که‌ سرگذشت‌ رسول اسلام(ص) و آراسته به نام همایون ایشان است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/60610/24 همان]</ref>.

حكيم فردوسى شاه‌كار جاودانه خويش را از نخستين پادشاهان افسانه‌اى، كه آبادانى و فرهنگ را به ايران زمين آوردند، آغاز مى‌كند و به فرو پاشيدگى دودمان ساسانى پايان مى‌بخشد. چنين مى‌نمايد كه [[حکیم زجاجی|حكيم زجّاجى]] كار او را دنبال كرده و منظومه را با گزارش‌هایى از پيدايى پيامبر اسلام(ص) آغاز و تا روزگار زندگى خويش دنبال كرده است. بارى، در اين نسخه، ذكرى از چنين مطالبى نيست، بلكه درون‌مايه آغاز سخن او، پيكار مهلب و جنبش مختار است. بنا بر اين، گمان مى‌رود كه مجلد اول اين كتاب نيز وجود داشته باشد. [[حکیم زجاجی|زجّاجى]] از شاهان ايران باستان نيز بر پايه گفتار خودش، «به ضرورت»، سخن مى‌گويد؛ سخنى به نشانه علاقه‌مندى به آن روزگاران و ستايشى از فردوسى.