۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الزهد (معافی بن عمران موصلی): تفاوت میان نسخه‌ها
لینک درون متنی
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در مبحث دوم، به بیان صفات ظاهری و خلقیات و اتصاف او به محسنات اخلاقی نیز مناقب وی پرداخته شده و در پایان، به ستایش و ثنای علمای نسبت به وی اشاره شده است. از جمله علمایی که در ستایش وی، سخنی گفتهاند، عبارتند از سفیان ثوری، احمد بن یونس، ابوعمرو اوزاعی، عبدالله بن مبارک، وکیع بن جراح، محمد بن عبدالله بن عمار، یحیی بن معین، ابوحاتم رازی، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، محمد بن سعد، ابوزرعه رازی، ابوزکریا ازدی، [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابویعلی خلیلی، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]]، [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]<ref>همان، ص17-26</ref>. | در مبحث دوم، به بیان صفات ظاهری و خلقیات و اتصاف او به محسنات اخلاقی نیز مناقب وی پرداخته شده و در پایان، به ستایش و ثنای علمای نسبت به وی اشاره شده است. از جمله علمایی که در ستایش وی، سخنی گفتهاند، عبارتند از سفیان ثوری، احمد بن یونس، ابوعمرو اوزاعی، عبدالله بن مبارک، وکیع بن جراح، محمد بن عبدالله بن عمار، یحیی بن معین، ابوحاتم رازی، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، محمد بن سعد، ابوزرعه رازی، ابوزکریا ازدی، [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابویعلی خلیلی، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]]، [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]<ref>همان، ص17-26</ref>. | ||
در مبحث سوم، به تشریح زندگانی علمی معافی ابن عمران و معرفی شیوخ و اساتید وی و همچنین علاقه و ارتباط خاصی که وی با سفیان ثوری برقرار کرده و تأثیرپذیری معافی از وی، اشاره شده است. در این بخش، اساتید و شیوخ وی، در یازده دسته بخشبندی شده و پس از معرفی آنها، به شرححال 14 نفر از ایشان، بر اساس ترتیب تاریخ وفات، پرداخته شده است که از جمله آنها عبارتند از: ابوعثمان عبیدالله بن عمر بن حفص بن عاصم بن عمر بن خطاب عمری (بعد سال 70- 145ق)؛ ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش کوفی (؟- 148ق)؛ ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی (80- 150ق)؛ عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج مکی (80- 150)؛ ابوسلمه مشعر بن کدام بن ظهیر هلالی کوفی (؟- 155ق)؛ ابوعمر عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی (88- 157ق)؛ ابوبسطام شعبه بن حجاج بن ورد عتکی (80- 160ق)؛ عبدالعزیز بن عبدالله بن ابی سلمه ماجشون تیمی (؟- 160ق)؛ ابوعبدالله سفیان بن سعید ثوری (97- 161ق) و... <ref>همان، ص27- 60</ref>. | در مبحث سوم، به تشریح زندگانی علمی [[معافي بن عمران|معافی ابن عمران]] و معرفی شیوخ و اساتید وی و همچنین علاقه و ارتباط خاصی که وی با سفیان ثوری برقرار کرده و تأثیرپذیری معافی از وی، اشاره شده است. در این بخش، اساتید و شیوخ وی، در یازده دسته بخشبندی شده و پس از معرفی آنها، به شرححال 14 نفر از ایشان، بر اساس ترتیب تاریخ وفات، پرداخته شده است که از جمله آنها عبارتند از: ابوعثمان عبیدالله بن عمر بن حفص بن عاصم بن عمر بن خطاب عمری (بعد سال 70- 145ق)؛ ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش کوفی (؟- 148ق)؛ ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی (80- 150ق)؛ عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج مکی (80- 150)؛ ابوسلمه مشعر بن کدام بن ظهیر هلالی کوفی (؟- 155ق)؛ ابوعمر عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی (88- 157ق)؛ ابوبسطام شعبه بن حجاج بن ورد عتکی (80- 160ق)؛ عبدالعزیز بن عبدالله بن ابی سلمه ماجشون تیمی (؟- 160ق)؛ ابوعبدالله سفیان بن سعید ثوری (97- 161ق) و... <ref>همان، ص27- 60</ref>. | ||
مبحث چهارم، به تشریح منزلت و جایگاه علمی معافی بن عمران اختصاص یافته و در شش قسمت، ابتدا به بررسی آرای و نظریات حدیثی، فقهی وی پرداخته شده و سپس به چگونگی نقد و جایگاه وی در علم جرح و تعدیل پرداخته شده ضمن ذکر احادیث و اموری که دلالت بر مکانت و جایگاه او در علم روایت دارد، به بحث پیرامون عقاید و اقوال وی، پرداخته شده است<ref>همان، ص61- 79</ref>. | مبحث چهارم، به تشریح منزلت و جایگاه علمی معافی بن عمران اختصاص یافته و در شش قسمت، ابتدا به بررسی آرای و نظریات حدیثی، فقهی وی پرداخته شده و سپس به چگونگی نقد و جایگاه وی در علم جرح و تعدیل پرداخته شده ضمن ذکر احادیث و اموری که دلالت بر مکانت و جایگاه او در علم روایت دارد، به بحث پیرامون عقاید و اقوال وی، پرداخته شده است<ref>همان، ص61- 79</ref>. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در مبحث سوم، به ذکر نام شوخی که نویسنده از آنها در این کتاب، روایتی نقل کرده، به همراه اشاره به عدد نصوص ذکر شده، به ترتیب تعداد نص نقل شده، پرداخته شده است که از جمله آنها، میتوان به سفیان سوری با 27 نص، عبدالله بن لهیعه 16 نص، اوزاعی و مبارک بن فضاله 13 نص، اسرائیل بن ابی اسحاق 10 نص و اسماعیل بن عیاش و ابی اشهب جعفر بن حیان عطاردی با 9 نص، اشاره نمود<ref>همان، ص151</ref>. | در مبحث سوم، به ذکر نام شوخی که نویسنده از آنها در این کتاب، روایتی نقل کرده، به همراه اشاره به عدد نصوص ذکر شده، به ترتیب تعداد نص نقل شده، پرداخته شده است که از جمله آنها، میتوان به سفیان سوری با 27 نص، عبدالله بن لهیعه 16 نص، اوزاعی و مبارک بن فضاله 13 نص، اسرائیل بن ابی اسحاق 10 نص و اسماعیل بن عیاش و ابی اشهب جعفر بن حیان عطاردی با 9 نص، اشاره نمود<ref>همان، ص151</ref>. | ||
در مبحث چهارم، به انتساب کتاب به مؤلف آن یعنی معافی بن عمران پرداخته شده و دراینباره، دو دلیل اقامه گردیده است<ref>همان، ص154</ref>. در مبحث پنجم نیز به توصیف نسخ خطی کتاب و اشاره به اقدامات محقق در تحقیق این اثر، پرداخته شده است<ref>همان، ص162</ref>. | در مبحث چهارم، به انتساب کتاب به مؤلف آن یعنی [[معافي بن عمران|معافی بن عمران]] پرداخته شده و دراینباره، دو دلیل اقامه گردیده است<ref>همان، ص154</ref>. در مبحث پنجم نیز به توصیف نسخ خطی کتاب و اشاره به اقدامات محقق در تحقیق این اثر، پرداخته شده است<ref>همان، ص162</ref>. | ||
کتاب مجموعاً دربردارنده 268 روایت از پیامبر(ص) در موضوع اصلی زهد در دنیا بوده که نویسنده آنها را در چهارده باب و عنوان زیر، ذکر کرده است. ماده این موضوعات، برگرفته از قرآن کریم، احادیث مرفوعه، آثار موقوفه و مقطوعه و اخبار و روایات پیشینیان و امتهای گذشته است<ref>همان، ص146</ref>. | کتاب مجموعاً دربردارنده 268 روایت از پیامبر(ص) در موضوع اصلی زهد در دنیا بوده که نویسنده آنها را در چهارده باب و عنوان زیر، ذکر کرده است. ماده این موضوعات، برگرفته از قرآن کریم، احادیث مرفوعه، آثار موقوفه و مقطوعه و اخبار و روایات پیشینیان و امتهای گذشته است<ref>همان، ص146</ref>. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
موضوع برخی از ابواب که احادیث بر اساس آن دستهبندی گردیده است، به ترتیب عبارتند از: فضیلت کم بودن مال و اولاد و خادم؛ فضیلت فقر و خفت حال؛ فضیلت عزلت، تواضع و کراهت ولایت؛ شرف؛ تواضع و کبر و تفاخر؛ طعن در انساب؛ قناعت؛ کراهت تنعم و پیروی از شهوات و هواهای نفسانی؛ خوراک، پوشاک، مرکب، ساختمان، زینت آلات و...؛ نان جو و گوشت و کسبوکار بهوسیله آن. | موضوع برخی از ابواب که احادیث بر اساس آن دستهبندی گردیده است، به ترتیب عبارتند از: فضیلت کم بودن مال و اولاد و خادم؛ فضیلت فقر و خفت حال؛ فضیلت عزلت، تواضع و کراهت ولایت؛ شرف؛ تواضع و کبر و تفاخر؛ طعن در انساب؛ قناعت؛ کراهت تنعم و پیروی از شهوات و هواهای نفسانی؛ خوراک، پوشاک، مرکب، ساختمان، زینت آلات و...؛ نان جو و گوشت و کسبوکار بهوسیله آن. | ||
در پایان کتاب، مسند معافی بن عمران، توسط محقق، جمعآوری، تحقیق و تخریج شده است. در ابتدای این مسند، محقق به بیان این نکته پرداخته است که معافی بن عمران مسندی تألیف نموده که ذهبی از آن به مسند صغیر یاد کرده است. ابن اثیر جزری در اسد | در پایان کتاب، مسند معافی بن عمران، توسط محقق، جمعآوری، تحقیق و تخریج شده است. در ابتدای این مسند، محقق به بیان این نکته پرداخته است که [[معافی بن عمران]] مسندی تألیف نموده که [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] از آن به مسند صغیر یاد کرده است. [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثیر جزری]] در [[أسد الغابة في معرفة الصحابة|اسد الغابة]]، طریق خود را به آن مسند ذکر نموده و برخی دیگر از علما نیز از آن مسند یاد کردهاند؛ لکن این مسند همچون برخی از کتب پیشینیان مفقود شده و در دسترس نمیباشد بر همین اساس محقق اقدام به گردآوری آنچه از آن مسند باقی مانده، همت ورزیده است. | ||
وی در این مسند، به جمعآوری و فهرست کردن نصوص و تبویب آنها بر اساس ابواب فقهی، بدون شرح یا تعلیق، اکتفا نموده است. در میان این احادیث، روایات مقبول و مردود، در کنار هم جای گرفته و احادیث مرفوعه نیز در آن به چشم میخورد. تنها ویژگی و امتیاز خاص این مسند، علو سند آن میباشد، زیرا بین مؤلف و پیامبر(ص)، بیش از سه یا نهایتاً چهار راوی، وجود نداشته و این نشان از این مطلب دارد که وی از کسانی روایت نموده که از کبار ائمه بودند؛ کسانی که صحابه و یا کبار تابعین را درک کرده و از آنها روایتی نقل نمودهاند. دراینبین، محقق با مراجعه به کتبی همچون اسد | وی در این مسند، به جمعآوری و فهرست کردن نصوص و تبویب آنها بر اساس ابواب فقهی، بدون شرح یا تعلیق، اکتفا نموده است. در میان این احادیث، روایات مقبول و مردود، در کنار هم جای گرفته و احادیث مرفوعه نیز در آن به چشم میخورد. تنها ویژگی و امتیاز خاص این مسند، علو سند آن میباشد، زیرا بین مؤلف و پیامبر(ص)، بیش از سه یا نهایتاً چهار راوی، وجود نداشته و این نشان از این مطلب دارد که وی از کسانی روایت نموده که از کبار ائمه بودند؛ کسانی که صحابه و یا کبار تابعین را درک کرده و از آنها روایتی نقل نمودهاند. دراینبین، محقق با مراجعه به کتبی همچون [[أسد الغابة في معرفة الصحابة|اسد الغابة]]، سنن صغری و کبرای نسایی و برخی دیگر از کتب و جوامع حدیثی، احادیثی استخراج نموده که سند آن تا معافی ن عمران به محمد بن عبدالله بن عمار ختم میشود. سپس این احادیث را بر اساس مسانید صحابه، همچون طریق طبرانی در معجم، مرتب نموده است این مجموعه با روایاتی از عشره مبشره آغاز شده، سپس روایات بقیه صحابه و صحابیات آمده است. علاوه بر این، محقق در این اثر به ضبط، معرفی و ترجمه روات نیز پرداخته و غریب الفاظ احادیث را شرح داده است<ref>همان، ص364- 366</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||