موسوعة الإمام الهادي عليه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از جمله اهداف نگارندگان در اين دايرةالمعارف، بررسى موضوعات كلامى، فقهى، تاريخى و غير آن بر حسب كلام امام(ع) بوده است. بر اين اساس، هر حديث به‌طور كامل در باب مخصوص به آن گردآورى و در پاورقى به منابع آن اشاره شده است.<ref>اصغرى‌نژاد، محمد، ص179</ref>

شيوه تحقيقى اثر بدين‌ترتيب است كه اگر احاديث به عبارات مختلف و سندهاى متعدد نقل شده، احاديث از قديمى‌ترين مأخذ و وسيع‌ترين متن انتخاب شده و در پاورقى، به ساير طرق حديث و مصادر و موارد اختلافش اشاره شده است. همچنين به اغلاط و اشتباهات صورت گرفته در نقل متن يا سند حديث اشاره و مواردى كه ممكن بوده اصلاح شده است.<ref>مقدمه حسينى قزوينى، جلد 1، ص 14</ref>

از جمله ويژگى‌هاى اين اثر، آن است كه برخى از عبارت‌هاى احاديث مبهم و واژه‌هاى مشكل آنها، با استفاده از كتب معتبر لغت، روشن شده است و همچنين با استفاده از قرائن رجالى و غير آن، معصوم مورد نظر، در احاديث مضمر كه در آن‌ها نام معصوم مزبور ياد نشده، مشخص شده است.<ref>اصغرى‌نژاد، محمد، ص179</ref>

در برخى از احاديث، نام معصومى كه حديث از او نقل شده، دقيقاً مشخص نيست؛ مثل ابوالحسن كه مشترك ميان امام كاظم(ع)، [[امام رضا(ع)]] و امام هادى(ع) است. پديدآورندگان در اين اثر، به رفع اين ابهام پرداخته‌اند.<ref>همان</ref>

گردآورندگان در اين مجموعه، متعرض تصحيح يا تضعيف سند احاديث نشده‌اند.<ref>همان</ref>

[[خزعلی، ابوالقاسم|ابوالقاسم خزعلى]] در مقدمه‌اش بر كتاب به شرح حال امام هادى(ع) و اخبار و زيارات صادر شده از آن حضرت از جمله زيارت جامعه كبيره و زيارت غديريه به اجمال اشاره كرده است.<ref>مقدمه، ج1، ص5-12</ref>

[[حسينی قزوينی، محمد|سيد محمدحسینى قزوينى]] نيز در مقدمه‌اش ضمن بيان وظيفه و رسالتى كه مؤسسه ولى عصر(عج) برعهده دارد، به نكاتى پيرامون كتاب تذكر داده است. سپس برخى از خصائص و ويژگى‌هاى اين اثر را تشريح و درباره اسلوب تحقيق و نگارش كتاب، توضيحاتى ارائه نموده است.<ref>همان، ص13-16</ref>

باب اول، داراى شش فصل بوده و در آن، احاديث مربوط به نسب و احوال امام هادى(ع)، از جمله تاريخ ولادت، اسامى، شمايل، مادر، همسران، فرزندان، اقوام، سن و مدت امامت و شهادت ايشان ذكر شده است.<ref>اصغرى‌نژاد، محمد، ص179</ref>

امام هادى(ع) در سال 212 يا 213 يا 214ق در دومين يا سومين يا سيزدهمين روز ماه رجب، ولادت يافت و برخى نيمه يا 27 يا آخرين روز ذيحجه را روز ولادت آن حضرت دانسته‌اند. ولادت ايشان در محلى به نام «صربا» يا «صريا» در سه مايلى مدينه بوده است. اين محل، به دست شريف حضرت موسى بن جعفر(ع) احداث شده بود. آن حضرت در سال 220ق در حالى كه فقط شش سال و چند ماه داشت، مسئوليت خطير امامت را عهده‌ار شد. مدت امامت ايشان، حدود 33 سال بود.<ref>همان، ص181</ref>

باب دوم، طى شش فصل ذيل، به معرفى فضايل امام هادى(ع) اختصاص يافته است: نصوص بر امامت (از طرف حضرت خضر(ع)، پيامبر(ص) و ساير ائمه(ع))؛ نصوص بر امامت و مناقب ايشان؛ فضايل و نشانه‌هاى امامت؛ كرامات و معجزات و امور خارق العاده‌اى كه از امام هادى(ع) ظاهر شد؛ زيارت و توسل به آن حضرت؛ آنچه از علما و غيرعلما در عظمت آن حضرت گفته شده است.<ref>متن كتاب، ج1، ص107-365</ref>

باب سوم داراى دو فصل بوده كه در فصل اول آن، به سيره فردى و اجتماعى امام هادى(ع) پرداخته شده و در فصل دوم، چگونگى برخورد آن حضرت با خلفاى زمان خويش تشريح شده است<ref>همان، ص373-505</ref>

باب چهارم درباره عقايد و مشتمل بر چهار فصل است كه موضوعات زير به ترتيب در آن مطرح شده است: توحيد، نبوت، امامت و معاد.<ref>همان، ج2، ص7-186</ref>

در باب پنجم، در بيست و سه فصل، به احكام فقهى پرداخته شده است: مقدمات فقه، طهارت، نماز، روزه، زكات، خمس، حج و زيارت، جهاد و تقيه، نكاح و احكام اولاد، طلاق، وقف‌ها و صدقه‌ها، دين و قرض و ضمان، وصيت، اجاره، شفعه و لقطه، بيع و تجارت، بندگان، ارث، خوردنى و آشاميدنى‌ها، زينت و تجمل، قسم و نذر، قضاوت و شهادت، حدود و قصاص و ديات<ref>همان، ص188-445</ref>

باب ششم، داراى دو فصل بوده و در آن، روايات مربوط به قرآن و ادعيه و اذكار گردآورى شده است.<ref>همان، ص449-582</ref>

باب هفتم داراى سه فصل بوده و مشتمل بر روايات امام هادى(ع) در زمينه مواعظ اخلاقى، پزشکى، اشعار امام و ذكر پاره‌اى از اشعار درباره امام است.<ref>همان، ج3، ص7-76</ref>

مناظرات علمى و مكاتبه‌هاى امام و نامه‌هاى ايشان، در باب هشتم آمده<ref>همان، ص79-285</ref> و روايات امام هادى(ع) از پدران خود و ديگران، در باب نهم جاى گرفته است.<ref>همان، ص289-379</ref>

بخش پايانى، درباره احاديث مشتبه و كسانى است كه امام هادى(ع) به گونه‌اى آن‌ها را مدح يا مذمت كرده و نيز درباره كذابان و افراد مورد وثوق امام، وكلا، نايبان امام و شعراى مورد توجه ايشان است<ref>همان، ص383-435</ref>

جلد چهارم اختصاص به ذكر اصحاب و راويان امام هادى(ع) دارد. در ابتدا اسامى 516 نفر از اصحاب بدون ذكر شرح حال آنها و سپس نام 379 نفر از راويان با ذكر شرح حال مختصرى از هر يك ارائه شده است.<ref>همان، جلد چهارم، ص 5-202</ref> در انتهاى بخش دوم 15 اصطلاح كه در طريق برخى از احاديث امام هادى(ع) ذكر شده، آمده كه نویسنده نتوانسته معناى روشنى براى آنها بيابد آمده است<ref>همان، ص 202-203</ref>