پرش به محتوا

تفسير ابن باديس: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'تفسیر ابن بادیس' به 'تفسير ابن باديس'
جز (جایگزینی متن - 'ابن باديس، عبد الحميد' به 'ابن بادیس، عبدالحمید')
جز (جایگزینی متن - 'تفسیر ابن بادیس' به 'تفسير ابن باديس')
خط ۵۳: خط ۵۳:
بهره‎گیری از لغت در حوزه واژه‎شناسی از شیوه‎های مهمی است که ابن بادیس در تفسیر خویش به‎کرات از آن استفاده برده است.
بهره‎گیری از لغت در حوزه واژه‎شناسی از شیوه‎های مهمی است که ابن بادیس در تفسیر خویش به‎کرات از آن استفاده برده است.


ابن بادیس، اهتمام فوق‎العاده‎ای به لغت داشته است. وی از مفسرانی است که تلاش فراوانی کرده است تا مفردات قرآن را شرح دهد. بهره‎گیری از لغت در تفسیر ابن بادیس فراوان است؛ از جمله در تفسیر '''وَ جَعَلْنَا اَللّيلَ وَ اَلنَّهٰارَ آيتَينِ فَمَحَوْنٰا آيةَ اَللَّيلِ''' (اسراء: 12)، به توضیح مفردات این آیه پرداخته و با مراجعه به دانش لغت در ترجمان واژگان این آیه چنین گفته است: «جعلنا الليل... جعل الشيء»؛ یعنی چیزی را در حالتی خاص و تعریف‎شده نهادن. آیتین از «الآية» گرفته شده که به معنای نماد و نشانه و دلالت‎کننده و هدایت‎گر است. فمحونا نیز از «المحو» گرفته شده که به معنای زایل شدن و از بین رفتن است...<ref>ر.ک: همان، ص167</ref>.
ابن بادیس، اهتمام فوق‎العاده‎ای به لغت داشته است. وی از مفسرانی است که تلاش فراوانی کرده است تا مفردات قرآن را شرح دهد. بهره‎گیری از لغت در تفسير ابن باديس فراوان است؛ از جمله در تفسیر '''وَ جَعَلْنَا اَللّيلَ وَ اَلنَّهٰارَ آيتَينِ فَمَحَوْنٰا آيةَ اَللَّيلِ''' (اسراء: 12)، به توضیح مفردات این آیه پرداخته و با مراجعه به دانش لغت در ترجمان واژگان این آیه چنین گفته است: «جعلنا الليل... جعل الشيء»؛ یعنی چیزی را در حالتی خاص و تعریف‎شده نهادن. آیتین از «الآية» گرفته شده که به معنای نماد و نشانه و دلالت‎کننده و هدایت‎گر است. فمحونا نیز از «المحو» گرفته شده که به معنای زایل شدن و از بین رفتن است...<ref>ر.ک: همان، ص167</ref>.


یکی دیگر از ویژگی‎های این تفسیر، استناد ابن بادیس به شعر در حوزه واژه‎شناسی است. برخی از مفسران همچون ابن بادیس در استناد به اشعار عربی برای فهم آیات الهی نیز همانند لغت بسیار شرح صدر به خرج داده‎اند. اسناد به شعر در تفسیر گرچه موضوعی اختلافی است و پاره‎ای از مفسران آن را برنمی‎تابند، ولی در تفسیر غرب اسلامی جایگاه بلند و تثبیت‎شده‎ای دارد. ابن بادیس در توضیح «الأوّابون» در آیه '''فَإِنَّهُ كٰانَ لِلْأَوّٰابِينَ غَفُوراً''' (اسراء: 25)، بر این است که «اوّابین» کسانی هستند که به‎سوی خداوند برمی‎گردند. به اعتقاد او «الأوبة» در ادبیات عرب به معنای بازگشت است. وی برای اثبات این معنا به شعری از عبید استناد می‎کند:
یکی دیگر از ویژگی‎های این تفسیر، استناد ابن بادیس به شعر در حوزه واژه‎شناسی است. برخی از مفسران همچون ابن بادیس در استناد به اشعار عربی برای فهم آیات الهی نیز همانند لغت بسیار شرح صدر به خرج داده‎اند. اسناد به شعر در تفسیر گرچه موضوعی اختلافی است و پاره‎ای از مفسران آن را برنمی‎تابند، ولی در تفسیر غرب اسلامی جایگاه بلند و تثبیت‎شده‎ای دارد. ابن بادیس در توضیح «الأوّابون» در آیه '''فَإِنَّهُ كٰانَ لِلْأَوّٰابِينَ غَفُوراً''' (اسراء: 25)، بر این است که «اوّابین» کسانی هستند که به‎سوی خداوند برمی‎گردند. به اعتقاد او «الأوبة» در ادبیات عرب به معنای بازگشت است. وی برای اثبات این معنا به شعری از عبید استناد می‎کند:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش