أدب الدنيا و الدين: تفاوت میان نسخه‌ها

در باب اول، به فضيلت عقل و ذم هواپرستى پرداخته شده است. به نظر نویسنده، هر فضيليتى داراى اساسى و پايه‌اى بوده و هر ادبى، چشمه‌اى دارد و اساس فضايل و سرچشمه آداب، عقل است.<ref>متن کتاب، ص6 - 22</ref>

در باب دوم، در ضمن سه فصل، مطالبى پيرامون ادب علم، بيان شده است. نویسنده در خلال این سه فصل، ابتدا به مبادى و مؤديات علوم اشاره كرده و سپس، به آداب معلم و متعلم نسبت به یکديگر پرداخته است.<ref>همان، ص23 - 97</ref>

در باب سوم، ادب دين بيان شده است. نویسنده در این باب، به بحث از واجبات، محرمات و مستحبات پرداخته و مطالبى نيز پيرامون رياضت، بيان كرده است.<ref>همان، ص98 - 142</ref>

در باب سوم، آداب مربوط به دنيا و زندگى مادى انسان، در ضمن سه فصل، بيان گرديده است. نویسنده در ابتدا، به مطالبى پيرامون آنچه در زندگانى دنيوى به صلاح انسان مى‌باشد اشاره كرده و سپس، به بيان فضايل و نتايج مودت و نیکى، پرداخته است.<ref>همان، ص143 - 240</ref>

در باب چهارم، در ضمن شش فصل، طريقه تربيت و ادب نفس، تشريح گرديده است. از جمله مباحثى كه در این باب مطرح شده، عبارتند از: توصيه به پرهيز از كبر و عجب، سفارش به حسن خلق، حياء، حلم و غضب، صدق و كذب و حسد و منافسه.<ref>همان، ص241 - 282</ref>

در آخرين باب، در ضمن هشت فصل، آداب مواضعه و اصلاح بيان شده و از جمله مباحث آن، عبارت است از: سخن گفتن و سكوت كردن، صبر و جزع، مشورت، كتمان سر، مزاح و شوخى، تطير و تفأل، مروت و جوانمردى و.<ref>همان، ص282 - 355</ref>