۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مهدی موعود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'میگرفت' به 'میگرفت'
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
جز (جایگزینی متن - 'میگرفت' به 'میگرفت') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
علاوه بر اين ترجمه، سه ترجمه ديگر نيز بر جلد سيزدهم بحار الأنوار شده است. ولى تنها ترجمه مرحوم شيخ محمدحسن ارومى دو سه بار چاپ سنگى و حروفى شده است. هر چند سبک نثر نويسى آن، تا حدى ساده و قابل فهم عموم است، ولى چون مقيد بوده، سلسله سند را نقل كند، و حشو و زوائد مطالب را در ترجمه هم بياورد، با توجه به شيوه چاپ‌هاى آن، تقريبا مورد استفاده مردم امروز كه اصولا حوصله مطالعه اين گونه كتاب‌هاى مغلق و قديمى را ندارند، قرار | علاوه بر اين ترجمه، سه ترجمه ديگر نيز بر جلد سيزدهم بحار الأنوار شده است. ولى تنها ترجمه مرحوم شيخ محمدحسن ارومى دو سه بار چاپ سنگى و حروفى شده است. هر چند سبک نثر نويسى آن، تا حدى ساده و قابل فهم عموم است، ولى چون مقيد بوده، سلسله سند را نقل كند، و حشو و زوائد مطالب را در ترجمه هم بياورد، با توجه به شيوه چاپ‌هاى آن، تقريبا مورد استفاده مردم امروز كه اصولا حوصله مطالعه اين گونه كتاب‌هاى مغلق و قديمى را ندارند، قرار نمیگرفت. به علاوه چون فاقد هر گونه توضيح و پاورقى لازم است، لذا قسمتهايى از بعضى روايات آن مورد دستبرد و سوء استفاده فرقه بابى و بهايى و ازلى قرار گرفته و حداكثر استفاده از آن براى رواج آئين خود نموده و بدان وسيله بسيارى از مردم ساده لوح و بى اطلاع را گمراه ساخته‌اند! | ||
به طورى كه اطلاع داريم، بسيارى از خريداران آن ترجمه نيز فرقه بهايى مى‌باشند! فرقه بهايى ترجمه سابق سيزدهم بحار (چاپ اسلامیه!!) را به محافل تبليغى خود مى‌برند و با نشان دادن مواردى كه قبلا تعيين نموده و براى بدام انداختن افراد ساده دل و مسلمانان بى‌اطلاع تازه وارد، آماده ساخته‌اند، نخست آنها را در عقيده سابق خود متزلزل و گيج میكنند، آنگاه رفته رفته بي‌چاره فريب خورده را به دام افسون و نيرنگ بهائيت كه ماسك «تحرّى حقيقت و گفتگوى مذهبى» به آن زده‌اند، مى‌اندازند. | به طورى كه اطلاع داريم، بسيارى از خريداران آن ترجمه نيز فرقه بهايى مى‌باشند! فرقه بهايى ترجمه سابق سيزدهم بحار (چاپ اسلامیه!!) را به محافل تبليغى خود مى‌برند و با نشان دادن مواردى كه قبلا تعيين نموده و براى بدام انداختن افراد ساده دل و مسلمانان بى‌اطلاع تازه وارد، آماده ساخته‌اند، نخست آنها را در عقيده سابق خود متزلزل و گيج میكنند، آنگاه رفته رفته بي‌چاره فريب خورده را به دام افسون و نيرنگ بهائيت كه ماسك «تحرّى حقيقت و گفتگوى مذهبى» به آن زده‌اند، مى‌اندازند. | ||