وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة: تفاوت میان نسخه‌ها

«قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت می‎شود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است..<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>.

«[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]»، از کتاب‎هایی است که در دوره سطح حوزه‎های علمیه خوانده می‎شود. انگیزه ناشر از نشر چنین شرحی، اصلاح و تکمیل نظام درسی حوزوی بوده است؛ مرکز جهانی علوم اسلامی، در این راستا اقدام به چاپ و نشر یک سری کتاب کرده که اثر حاضر نیز یکی از این موارد (مربوط به درس فلسفه) است<ref>ر.ک: مقدمه مرکز جهانی علوم اسلامی، ص5-7</ref>.

خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نام‎گذاری آن به چنان نامی، چنین می‎نگارد: از آنجا که این کتاب، به‎عنوان متن درسی در حوزه‎های علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستاره‎های درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که می‎فرماید: '''وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ''' ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوش‎هاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش [[امام على(ع)|حضرت امیر(ع)]]، که در توصیف آل‎ محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکته‎سنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10</ref>.