۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''پاسخهاى ما: پاسخ به چند پرسش فقهى و اعتقادى'''، اثر نویسنده معاصر، [[عطایی اصفهانی، علی|على عطائى اصفهانى]] است. | '''پاسخهاى ما: پاسخ به چند پرسش فقهى و اعتقادى'''، اثر نویسنده معاصر، [[عطایی اصفهانی، علی|على عطائى اصفهانى]] است. | ||
شیعیان در سفر به حج و عمره، برخى امور سؤالبرانگيز را از برادران اهل سنت مشاهده مىكنند و مايل هستند منشأ و وجه اختلاف آنها را با عقايد و اعمال ما شیعیان بدانند و نوعا از روحانیون محترم، پاسخ آنها را جويا مىشوند. مؤلف از آنجا كه خود از مسافرين اين سفرها بوده و بارها خود و ديگر روحانیون را با اين سؤالات مواجه مىديده است و از سوى ديگر درخواست مكرّر عزيزان روحانى باعث شده تا ايشان دست به قلم برده و مسائل محل خلاف را كه چشمگير و مورد توجه عموم مردم مىباشد، جمعآورى و بهصورت يك كتاب در معرض ديد همگان و بهخصوص زائران عزيز قرار دهد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/17 ر.ک: پيشگفتار، ص17]</ref> | شیعیان در سفر به حج و عمره، برخى امور سؤالبرانگيز را از برادران اهل سنت مشاهده مىكنند و مايل هستند منشأ و وجه اختلاف آنها را با عقايد و اعمال ما شیعیان بدانند و نوعا از روحانیون محترم، پاسخ آنها را جويا مىشوند. مؤلف از آنجا كه خود از مسافرين اين سفرها بوده و بارها خود و ديگر روحانیون را با اين سؤالات مواجه مىديده است و از سوى ديگر درخواست مكرّر عزيزان روحانى باعث شده تا ايشان دست به قلم برده و مسائل محل خلاف را كه چشمگير و مورد توجه عموم مردم مىباشد، جمعآورى و بهصورت يك كتاب در معرض ديد همگان و بهخصوص زائران عزيز قرار دهد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/17 ر.ک: پيشگفتار، ص17]</ref>. | ||
روش مؤلف در نگارش اين كتاب بهصورت سؤال و پاسخ مىباشد. وى اوّل پاسخ شيعه و سپس نظر فقهاى اهل سنت را ذكر مىكند و درصورتىكه بين مذاهب چهارگانه اهل سنت در مسئلهاى اختلاف باشد، نظر همه آنها را بازگو مىنمايد و در آخر مسئله، بعضى از دلايل قرآنى و روايى آن را ذكر مىكند. | روش مؤلف در نگارش اين كتاب بهصورت سؤال و پاسخ مىباشد. وى اوّل پاسخ شيعه و سپس نظر فقهاى اهل سنت را ذكر مىكند و درصورتىكه بين مذاهب چهارگانه اهل سنت در مسئلهاى اختلاف باشد، نظر همه آنها را بازگو مىنمايد و در آخر مسئله، بعضى از دلايل قرآنى و روايى آن را ذكر مىكند. | ||
مؤلف در نوشتن اين كتاب، از مسانيد معتبر در نزد اهل سنت، همچون [[صحيح بخارى]]، [[صحيح مسلم]] و نوشتههاى مفتى معروف سعودى، بن باز استفاده كرده است و در تكميل كتاب خود از نظرات حضرات آيات اشتهاردى و صلواتى نيز بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/18 ر.ک: همان، ص18-18]</ref> | مؤلف در نوشتن اين كتاب، از مسانيد معتبر در نزد اهل سنت، همچون [[صحيح بخارى]]، [[صحيح مسلم]] و نوشتههاى مفتى معروف سعودى، بن باز استفاده كرده است و در تكميل كتاب خود از نظرات حضرات آيات اشتهاردى و صلواتى نيز بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/18 ر.ک: همان، ص18-18]</ref>. | ||
وى مناظرههايى را كه با برادران اهل سنّت در مسائل مختلف اعتقادى و فقهى داشته، گاه در لابهلاى كتاب مطرح نموده است. | وى مناظرههايى را كه با برادران اهل سنّت در مسائل مختلف اعتقادى و فقهى داشته، گاه در لابهلاى كتاب مطرح نموده است. | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
پرسش: چرا ما شیعیان نمازهاى يوميه را در سه وقت مىخوانيم، ولى اهل تسنن در پنج وقت مىخوانند؟ | پرسش: چرا ما شیعیان نمازهاى يوميه را در سه وقت مىخوانيم، ولى اهل تسنن در پنج وقت مىخوانند؟ | ||
پاسخ: در واقع نمازهاى يوميه در پنج وقت وارد شده است و پيامبر اكرم(ص) اكثر اوقات نمازها را در پنج وقت مىخواندند و بنا بر مشهور در فقه شيعه، خواندن نماز در پنج وقت افضل مىباشد، ولى رسول اكرم(ص) در مواردى نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را نيز با هم و پشت سر هم خواندند كه اين مسئله علاوه بر روايات شيعه در روايات «[[صحيح مسلم]]» و «[[صحيح بخارى]]» نيز وارد شده است و حتى يكى از معروفترين علماى آنها (بن باز) هم در كتاب «تحفة الإخوان» به اين روايات اشاره كرده است و در «[[صحيح مسلم]]» در ادامه روايت است كه: «قلت: | پاسخ: در واقع نمازهاى يوميه در پنج وقت وارد شده است و پيامبر اكرم(ص) اكثر اوقات نمازها را در پنج وقت مىخواندند و بنا بر مشهور در فقه شيعه، خواندن نماز در پنج وقت افضل مىباشد، ولى رسول اكرم(ص) در مواردى نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را نيز با هم و پشت سر هم خواندند كه اين مسئله علاوه بر روايات شيعه در روايات «[[صحيح مسلم]]» و «[[صحيح بخارى]]» نيز وارد شده است و حتى يكى از معروفترين علماى آنها (بن باز) هم در كتاب «تحفة الإخوان» به اين روايات اشاره كرده است و در «[[صحيح مسلم]]» در ادامه روايت است كه: «قلت: لـ[[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] لم فعل ذلك؟ قال: أراد أن لا يحرج أحدا من أمته». | ||
راوى گويد: از [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] سؤال كردند: چرا رسولالله(ص) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا را با هم خواند؟ [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: رسولالله(ص) خواست احدى از امتش در زحمت و مشقت قرار نگيرد. | راوى گويد: از [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] سؤال كردند: چرا رسولالله(ص) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا را با هم خواند؟ [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: رسولالله(ص) خواست احدى از امتش در زحمت و مشقت قرار نگيرد. | ||
و برخى از بزرگان اهل سنت هم اين مسئله را پذيرفته و كتاب مستقلى در اين زمينه نوشتهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/38 متن كتاب، ص38-39]</ref> | و برخى از بزرگان اهل سنت هم اين مسئله را پذيرفته و كتاب مستقلى در اين زمينه نوشتهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5381/1/38 متن كتاب، ص38-39]</ref>. | ||
==پانويس == | ==پانويس == |
ویرایش