أصول التشيع: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف در ابتدا بعد از تعریف لغوی و اصطلاحی شیعه، به بیان تاریخچه‌ای از شیعه پرداخته است و می‌گوید: سرآغاز پیدایش شیعه از زمان پیامبر بوده است؛ آن زمانی ‌که در مکه خواست به آیه شریفه {{متن قرآن| و أنذر عشيرتك الأقربين|سوره=الشعراء|آیه=214}}، عمل کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص23 و 24</ref>

ایشان در ادامه به جایگاه شیعه بعد از وفات پیامبر در مسئله خلافت اشاره می‌کند، سپس آیات و روایاتی را دال بر خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] ذکر می‌نماید؛ مانند آیه {{متن قرآن| إنما ولیکم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين یقيمون الصلوة و يؤتون الزكاة و هم راكعون| سوره=مائده| آیه=55}}. مفسرین شیعه و سنی به‌اتفاق می‌گویند که این آیه شریفه در شأن [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] نازل شده است؛ هنگامی که فقیری به مسجد مراجعه کرد و درخواست کمک مالی نمود و [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]]، درحالی‌که در رکوع بود با اشاره به انگشتر خویش آن را به فقیر انفاق کرد.<ref>ر.ک: همان، ص32</ref>

مؤلف، اصول اسلام را در نزد شیعه چهار چیز می‌داند: توحید، عدل، نبوت و معاد.<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>و سپس به بیان و تشریح ادله هرکدام می‌پردازد.

وی درباره اثبات وجود خداوند می‌گوید: چرا ما برای اثبات وجود خداوند و یگانگی وی، به سراغ براهین غامض فلسفی برویم؛ درحالی‌که جهان هستی آکنده از انواع آیات و نشانه‌ها بر وجود اوست؛ نشانه‌هایی که آدمی را به‌راحتی و آسانی به او می‌رساند؛ بی‌آنکه وی را در سنگلاخ‌ها و پیچ‌وخم‌های راه‌های فلسفی بیفکند. وی در این‌باره به آیاتی از قرآن که آدمی را به تأمل و تفکر در پدیده‌های جهان هستی فرامی‌خوانند، استشهاد می‌کند.<ref>همان، ص52</ref>

برهان وجوب و امکان این است که وقتی اصل وجود ثابت شد و از مرز سفسطه گذشتیم، آن را به حصر عقلی به واجب و ممکن تقسیم می‌کنیم؛ اگر آن موجود، واجب باشد، مدعا ثابت است و اگر ممکن باشد، چون دور و تسلسل محال است، باید به واجب منتهی شود.<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>نویسنده در ادامه به شبهاتی که مادیین درباره خداوند و خلقت مطرح نموده‌اند، پاسخ می‌دهد. از مباحث بعدی که در مبحث توحید مطرح شده است رؤیت، اتحاد و حلول، صفات سلبیه و ثبوتیه، تجسیم، قدرت، کلام، علم، حسن و قبح عقلی و قضا و قدر است.

نبوت از مباحث بعدی است که مؤلف به‌تفصیل از آن سخن گفته است و آن را با استفاده از ادله عقلی و نقلی به اثبات ‌رسانده است. از جمله آن دلایل می‌توان به برهان لطف و این برهان که وجود پیامبران برای رشد و تکامل بشر لازم و ضروری است و با حکمت خداوند و غایت خلقت انسان سازگاری دارد و... اشاره کرد.<ref>ر.ک: همان، ص107 و 108</ref>نویسنده در ادامه عصمت انبیا را پیگیری و مطرح نموده است.