۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سبک‌شناسی اعجاز بلاغی قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مى نمود' به 'می‌نمود'
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد =1 | کد پدیدآور =' به '| تعداد جلد =1 | کتابخانۀ دیجیتال نور = | کد پدیدآور =') |
جز (جایگزینی متن - 'مى نمود' به 'می‌نمود') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
پس از بررسى مفهوم سبک از ديدگاه انديشمندان مسلمان و غربى و پيدايش سبک شناسى مى‌فرمايد: سبک شناسى عهده‌دار بررسى تمام چيزهايى است كه به سبک مربوط مى‌شود و ويژه‌ى سبک ادبى است كه از سال 1882م به معناى بررسى ویژگی‌هاى سبکىپديد آمده است، مهم‌ترين اصلى كه سبک شناسى بر آن تكيه دارد دوگانگى زبان و كلام است كه «سو سور» به خوبى از آن بهره‌بردارى | پس از بررسى مفهوم سبک از ديدگاه انديشمندان مسلمان و غربى و پيدايش سبک شناسى مى‌فرمايد: سبک شناسى عهده‌دار بررسى تمام چيزهايى است كه به سبک مربوط مى‌شود و ويژه‌ى سبک ادبى است كه از سال 1882م به معناى بررسى ویژگی‌هاى سبکىپديد آمده است، مهم‌ترين اصلى كه سبک شناسى بر آن تكيه دارد دوگانگى زبان و كلام است كه «سو سور» به خوبى از آن بهره‌بردارى علمی‌نموده كه در تحليل پديد زبانى به زبان و كلام خود را مى‌نماياند. هر نظريه در باب سبک بر مبناى فرضى روشمندى مبتنى است. البته تعريف واحدى از سبک كه بيانگر مفهوم قابل قبول و يا نظريه‌اى كه پژوهشگر در بررسى آن اجماع داشته باشد وجود ندارد. آنگاه به مؤلفه‌هاى بلاغت عربى پرداخته و اصول پژوهش بلاغى را سه موضوع خبر و انشاء، حقيقت و مجاز، لفظ و معنا معرفى مى‌كند و به بررسى آنها مى‌پردازد. هدف از نگاشته شدن اين بخش را ريشه‌يابى مسائل عمد بلاغت است، لذا مسأله لفظ و معنا را اساس استوارى در ساختمان بلاغت دانسته و به اصل مسأله، شروع آن، پرچمداران و مرادشان مى‌پردازد. | ||
نویسنده مى‌كوشد تا با بررسى جنبه‌هاى تطابق ميان سبک شناسى و بلاغت عربى، مقوله زبان و كلام و انحراف، رابطه ميان سبک و مفاد أشكال اين رابطه را بر علوم بلاغتى تبيين كند. پژوهشهاى سبک شناختى جديد، مقوله‌ى انحراف، در زبان ادبى، را از مقابله بين نظام كلى زبان و كاربرد فردى آن پذيرفته‌اند و رابطه‌ى بين اين دو را به رابطه‌ى بين قواعد رانندگى و خود رانندگى يا بين قواعد موسيقى و تأليف يك قطعه موسيقى خاص تشبيه كرده‌اند. | نویسنده مى‌كوشد تا با بررسى جنبه‌هاى تطابق ميان سبک شناسى و بلاغت عربى، مقوله زبان و كلام و انحراف، رابطه ميان سبک و مفاد أشكال اين رابطه را بر علوم بلاغتى تبيين كند. پژوهشهاى سبک شناختى جديد، مقوله‌ى انحراف، در زبان ادبى، را از مقابله بين نظام كلى زبان و كاربرد فردى آن پذيرفته‌اند و رابطه‌ى بين اين دو را به رابطه‌ى بين قواعد رانندگى و خود رانندگى يا بين قواعد موسيقى و تأليف يك قطعه موسيقى خاص تشبيه كرده‌اند. | ||