۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
منهاج الكرامة في معرفة الإمامة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - 'كسي' به 'کسی') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
اين كتاب از كتاب‌هاي تراث شيعي و مشتمل بر شش بخش است. نویسنده در بخش اقوال مذاهب درباره امامت | اين كتاب از كتاب‌هاي تراث شيعي و مشتمل بر شش بخش است. نویسنده در بخش اقوال مذاهب درباره امامت میگويد: «اماميه معتقد به اين امور است: عدل خداوند، امامت استمرار نبوت و لزوم عصمت امام؛ اما اهل سنت بر خلاف اين امور عقيده دارند». | ||
وي در بخش دوم، به تفصيل به توضيح ادله حقانيت مذهب اماميه پرداخته كه عبارتند از: 1. درست‌ترين و بهترين مذهب در مسائل اصولي و فرعي؛ 2. سخن شيخ طوسي درباره حديث پيامبر(ص) كه فرقه ناجيه اماميه است؛ 3. قطع و جزم اماميه بر نجات ائمه و پيروانشان؛ 4. اماميه مذهب خود را از ائمه معصوم(ع)، كه مشهور به كمالات انساني‌اند، گرفته‌اند؛ 5. تعصب نداشتن اماميه در غير حق؛ 6. فضايل و كمالات بي شمار اميرالمؤمنين علي(ع‌م) و نقايص زياد صحابه. | وي در بخش دوم، به تفصيل به توضيح ادله حقانيت مذهب اماميه پرداخته كه عبارتند از: 1. درست‌ترين و بهترين مذهب در مسائل اصولي و فرعي؛ 2. سخن شيخ طوسي درباره حديث پيامبر(ص) كه فرقه ناجيه اماميه است؛ 3. قطع و جزم اماميه بر نجات ائمه و پيروانشان؛ 4. اماميه مذهب خود را از ائمه معصوم(ع)، كه مشهور به كمالات انساني‌اند، گرفته‌اند؛ 5. تعصب نداشتن اماميه در غير حق؛ 6. فضايل و كمالات بي شمار اميرالمؤمنين علي(ع‌م) و نقايص زياد صحابه. | ||
نویسنده در بخش بعدي، ادله امامت اميرالمؤمنين [[امام على(ع)|علي بن ابي‌طالب(ع)]] را چنين | نویسنده در بخش بعدي، ادله امامت اميرالمؤمنين [[امام على(ع)|علي بن ابي‌طالب(ع)]] را چنين برمیشمارد: ادله عقلي (عصمت، نصب، حفظ شريعت، قادر بودن خداوند بر نصب امام معصوم و افضليت); ادله نقلي: چهل برهان از آيات قرآن، دوازده حديث از پيامبر(ص)، دوازده ويژگي خاص علي(ع) كه دالّ بر امامت او است. | ||
وي در بخش چهارم، سه راه براي اثبات امامت باقي ائمه(ع) ذكر | وي در بخش چهارم، سه راه براي اثبات امامت باقي ائمه(ع) ذكر میكند: نص، لزوم وجود امام معصوم در هر زمان و دارا بودن فضايل كه باعث امامت آنها است. | ||
علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت کسی كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پايانی كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او | علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت کسی كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پايانی كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او میكند. | ||
اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسیاری ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] رفتند و از او كمك خواستند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت. | اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسیاری ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] رفتند و از او كمك خواستند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت. | ||