وصف إفريقيا: تفاوت میان نسخه‌ها

مطالب كتاب در نه باب تقسيم‌بندي شده است. به جز باب اول كه به كلياتي درباره آفريقا و باب آخر كه از رودها و معادن و موجودات اين سرزمين پرداخته است، در ديگر ابواب به تناسب، يك يا چند كشور را مورد مطالعه قرار داده است. شيوه نگارشي او بدين گونه است كه به ندرت از منابع و مورخين نام مي‌برد و تنها به گزارش مطالب مختلف از موضوع مورد بحث پرداخته است.

اين اثر به نه باب تقسيم شده كه در باب اول از آفريقا به طور كلي و از مناطق و قبايل آن و نيز مكان‌هاي وحشتناك و بيماري‌ها و از مردم بدوي سخن مي‌گويد. دوم نواحي مراكش و شهرها و كوه‌ها را وصف مي‌كند. سوم به مملكت فاس اختصاص دارد و شهرها و معادن و كوه‌هاي آن را شرح مي‌دهد. در سه باب بعدي به ترتيب به تلسمان، بجايه و تونس، و طرابلس مي‌پردازد. باب هفتم به دولت‌هاي سودان و هشتم به از مصر و شهرهای آن و عادات، پوشش و ساكنين قاهره و اميران اين سرزمين سخن گفته است. در باب نهم گزارش مختصري از رودها، حيوانات، ماهى‌ها، پرندگان، معادن و گياهان موجود آفريقا به دست مي‌دهد.

مؤلف در ابتداي كتاب مي‌گويد كه كتاب خويش را از روي حافظه و پس از ده سال كه يك كتاب عربی نديده، به قلم آورده است. حافظه وي هميشه وفادار نبوده و اگر چه گزارش جغرافیایی او كاملاً دقيق است؛ اما مطالب تاریخی و تاريخ‌هاي آن رضايت بخش نيست. شايد از اين رو كه منابع لازم را در دسترس نداشته است.

آثار اقامت او در اروپا در كتاب نمايان است؛ زيرا اگر چه مؤلف يك دانشمند عرب است و مطالب نيز عربی است؛ اما كتاب براي اروپايى‌ها نوشته شده است. شايد مؤلف كه به چند زبان آشنايي داشته، توانسته است از مؤلفات كلاسيك جهان و مؤلفات قرون وسطايي اروپا اطلاع پيدا كند و شايد دانشوران ايتاليايي در اين باب به او كمك كرده‌اند. قراين نشان مي‌دهد كه وي آثار بعضي از مورخان لاتيني را نيز خوانده است.

نویسنده از منابع كتاب كمتر نام مي‌برد و اگر هم ياد كند، به احتمال قوي از روي حافظه است. از مؤلفان معروف از مسعودي، بكري، ادريسي، ابن‌خطيب و ابن‌بشكوال نام مي‌برد. از ميان همه مورخان و جغرافي نويسان از مؤلفي به نام ابن‌رقيق بيشتر از همه نقل مي‌كند. در واقع او طبقه‌بندي بديع قبايل عرب و بربر و مقدار زيادي از مطالب مختلف و بلكه طرح عمومی تأليف خود را از لحاظ تاریخی و نژاد نگاری به اين شخص مديون است كه متأسفانه هنوز به درستي شناخته نشده است.

ارزش كتاب لئون، به مطالب منقول از ديگران نيست، بلكه به ملاحظات شخصي اوست كه قسمت اساسي اثر را تشكيل مي‌دهد. وي در تأليف اروپايي خود، سليقه عربی را حفظ كرده و به رسم مجموعه‌هاي ادبي كه در زبان عربی رواج دارد، قصه‌هاي ساختگي نقل مي‌كند كه نتيجه آن اندرز و عبرت‌آموزي است. همه كساني كه به تحقيق درباره اين كتاب پرداخته‌اند، روش تأليف آن را كه در خاتمه آورده تأييد مي‌كنند. از نكات بارز اين اثر آن است كه نزديك به چهارصد نام جغرافیایی را با ملاحظات دقيق و تازه ياد كرده است.

شفر خاورشناس فرانسوی درباره او چنين می‌نويسد: «مطالبی كه لئون آفريقايي در وصف مغرب مي‌آورد، بسيار دقيق است. تحقيقات اخير صدق گفتار وي را حتي در مواردي كه سابقاً مورد ترديد بود تأييد كرده است». ولي اين ستايش‌ها مانع از آن نبوده كه دانشوران درباره بعضي نكات مربوط به طرز كار وي روش انتقادي داشته باشند. به نظر آماري، خاورشناس ايتاليايي، مطالبی كه لئون تقرير كرده، پس از بازگشت وي به آفريقا جمع‌آوري شده و او نتوانسته است، متن نهایی را تنقيح كند. او همچنين مي‌گويد كه لئون آفريقايي تاريخ سيسيل را خوب نمي‌دانسته است. شفر نيز با بسیاری از ديگر دانشوران در اين سخن متّفق است كه لئون همه چيزهایی را كه توصيف كرده نديده و غالباً شاهد عيني حكايات خويش نبوده است. با اين همه، بايد دانست كه وي «آخرين جغرافي شناس معروف اين منطقه است». البته در زمينه جغرافيا به عده زيادي مؤلف مغربی بر مي‌خوريم، ولي مؤلفات آنها از نقاط معيني سخن دارد و مؤلفات جامع از نوع كتاب لئون آفريقايي به وجود نيامد.