۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دفع شبه التشبيه بأكفّ التنزيه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - 'اصلي' به 'اصلی') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| سال نشر = 1421 ق یا 2000 م | | سال نشر = 1421 ق یا 2000 م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01213AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =4 | | چاپ =4 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
اين كتاب در حدود 40 صفحه قطع وزيري است كه در دو باب كلي با عنوان: «باب ما جاء في القرآن العظيم من ذلك» و «باب ذكر الاحاديث التي سموها اخبار الصفات» آورده و سپس در ذيل هر يك از دو باب مسأئل و مباحثی را در موضوع اصلی كتاب بيان داشته و به بيان مطالب پرداخته است. | اين كتاب در حدود 40 صفحه قطع وزيري است كه در دو باب كلي با عنوان: «باب ما جاء في القرآن العظيم من ذلك» و «باب ذكر الاحاديث التي سموها اخبار الصفات» آورده و سپس در ذيل هر يك از دو باب مسأئل و مباحثی را در موضوع اصلی كتاب بيان داشته و به بيان مطالب پرداخته است. | ||
مشبهه و مجسمه كساني هستند كه هر آنچه در قرآن كريم و روايات نبوي؛ همچون: فوقيت، تحتيت، نشستن بر روي عرش، صورت، دست، محبت و بغض آمده است را بدون هر گونه توجيه و تأويلي حمل بر ظاهر حرفي آن | مشبهه و مجسمه كساني هستند كه هر آنچه در قرآن كريم و روايات نبوي؛ همچون: فوقيت، تحتيت، نشستن بر روي عرش، صورت، دست، محبت و بغض آمده است را بدون هر گونه توجيه و تأويلي حمل بر ظاهر حرفي آن مینمايند. | ||
==گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا == | ||
[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزي حنبلی]] در كتابش | [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزي حنبلی]] در كتابش میگويد: خداوند متعال میفرمايد: «ويبقى وجه ربك»؛ يعني: «يبقى ربك» (صورت پرودگارت باقي میماند؛ يعني پروردگارت باقي میماند)، همچنين: «يريدون وجهه»؛ يعني: خداوند را اراده كرده‌اند. | ||
وي در ابتداي كتاب خود فصلي را در ردّ نظريه كساني كه | وي در ابتداي كتاب خود فصلي را در ردّ نظريه كساني كه میگويند: «تمسك به ظواهر آيات و روايات مذهب علماي سلف بوده است»، اختصاص داده و به شكل خلاصه اين گونه گفته است: | ||
اخذ به ظاهر آيات و روايات مساوي با جسمانیت و تشبيه خداوند به اجسام است كه اين ظاهر الفاظ بر اساس موضوع له آن است كه به عنوان مثال دست معناي حقيقي‌اش همان عضوي است كه در انسان وجود دارد؛ در حالي كه درباره خداوند چنين منظوري اراده نمی‌شود؛ و همچنين در ساير موارد... | اخذ به ظاهر آيات و روايات مساوي با جسمانیت و تشبيه خداوند به اجسام است كه اين ظاهر الفاظ بر اساس موضوع له آن است كه به عنوان مثال دست معناي حقيقي‌اش همان عضوي است كه در انسان وجود دارد؛ در حالي كه درباره خداوند چنين منظوري اراده نمی‌شود؛ و همچنين در ساير موارد... | ||