۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵↵رده:کتابشناسی' به '. ==وابستهها== {{وابستهها}} رده:کتابشناسی') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03616 | ||
| کتابخوان همراه نور =03616 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۳: | ||
وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | ||
وجه دوم: قرآن فقط امور تشريعى؛ يعنى احكام، معارف، اخلاق و... كه مرتبط با دين است را، در برمىگيرد نه امور تكوينى و قوانين طبيعى را. اين وجه مورد تاييد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|طوسى]] و.... است. | وجه دوم: قرآن فقط امور تشريعى؛ يعنى احكام، معارف، اخلاق و... كه مرتبط با دين است را، در برمىگيرد نه امور تكوينى و قوانين طبيعى را. اين وجه مورد تاييد [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|طوسى]] و.... است. | ||
در فرازى از اين مقاله تحت عنوان «دلالات القرآن» اين نكته را يادآور مىشود كه فهم دلالت قرآن و تصدى آن براى بيان حقايق دينى و احكام شرعى يا قوانين طبيعى، به صورت اعطاء قوانين كلى يا بيان مسائل جزئى به چند روش امكان پذير است: | در فرازى از اين مقاله تحت عنوان «دلالات القرآن» اين نكته را يادآور مىشود كه فهم دلالت قرآن و تصدى آن براى بيان حقايق دينى و احكام شرعى يا قوانين طبيعى، به صورت اعطاء قوانين كلى يا بيان مسائل جزئى به چند روش امكان پذير است: | ||
الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. | الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. بنابراین فهم دلالات قرآنى براى تمام كسانى كه به اين روش مشى مىنمايند، امكانپذير است. | ||
ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه [[امام على(ع)|على(ع)]] مىفرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[نهجالبلاغه، خطبه 131] | ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه [[امام على(ع)|على(ع)]] مىفرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[نهجالبلاغه، خطبه 131] | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
متن كتاب. | متن كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||