۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غزالی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00736AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==کسب علم و دانش== | ==کسب علم و دانش== | ||
وی در آغاز زندگى در همان شهر نزد احمد رادكانى به تحصيل علوم دينى پرداخت و بعد به نيشابور رفت. در مجلس امام الحرمين ابى‌المعالى جوينى حاضر گرديد و در مدّت كمى مراتب استعداد خود را در فراگرفتن مسائل علمى ظاهر ساخت. غزالى پس از احاطه به علوم مختلف به خدمت خواجه نظام‌الملك وارد شد و خواجه مقدم وى را گرامى داشت و محض امتحان و اختيار مراتب فضل او مجالس مباحثه‌اى از ائمه فضلا تشكيل داد و آن را به مناظره‌ها واداشت، غزالى در اين مباحثات، مايه‌ى سرشار، و پايه‌ى بلند دانش خود را بنمود تا اينكه وزير مزبور وى را در سال 484ق به تدريس علوم دينى در مدرسه نظاميه‌ى بغداد بگماشت. غزالى در بغداد مدّت چهار سال با جدّ تمام به كار تدريس مشغول بود و تا سال 488ق كه شهرت خود را به درجه‌ى اعلى رسانيد؛ به طورى‌كه حدود سيصد نفر از اعيان علماء در مجلس درس وى حضور داشته و استفاده | وی در آغاز زندگى در همان شهر نزد احمد رادكانى به تحصيل علوم دينى پرداخت و بعد به نيشابور رفت. در مجلس امام الحرمين ابى‌المعالى جوينى حاضر گرديد و در مدّت كمى مراتب استعداد خود را در فراگرفتن مسائل علمى ظاهر ساخت. غزالى پس از احاطه به علوم مختلف به خدمت خواجه نظام‌الملك وارد شد و خواجه مقدم وى را گرامى داشت و محض امتحان و اختيار مراتب فضل او مجالس مباحثه‌اى از ائمه فضلا تشكيل داد و آن را به مناظره‌ها واداشت، غزالى در اين مباحثات، مايه‌ى سرشار، و پايه‌ى بلند دانش خود را بنمود تا اينكه وزير مزبور وى را در سال 484ق به تدريس علوم دينى در مدرسه نظاميه‌ى بغداد بگماشت. غزالى در بغداد مدّت چهار سال با جدّ تمام به كار تدريس مشغول بود و تا سال 488ق كه شهرت خود را به درجه‌ى اعلى رسانيد؛ به طورى‌كه حدود سيصد نفر از اعيان علماء در مجلس درس وى حضور داشته و استفاده می‌كردند. | ||
وى پس از رسيدن به اوج شوكت و شهرت دريافت كه از اين راه نمى‌توان به آسايش و آرامش روحى رسيد. پس از ترديد بسيار سرانجام دنباله روى صوفيان وارسته‌ى بى نام و نشان شد و در سال 488ق از بغداد حركت نمود؛ در حالى كه از جميع علائق دنيوى صرفنظر كرد و از مال دنيا به آن قدر كه معيشت عائله او را كفايت كند، اكتفا نمود و به بهانه‌ى زيارت بيت‌الله از بغداد بيرون رفت و با گمنامى به جهانگردى پرداخت. اين مسافرت غزالى دو سال؛ يعنى از 488 تا 490ق به طول انجاميد و پس از مراجعت به طوس مدّت نه سال در انزوا و عزلت بسر برد و در خانه خود كه خانقاهى براى صوفيان و مدرسه‌اى براى طلاب بود، گوشه گرفت و به تأليف قسمت عمده كتب خود پرداخت. غزّالى چو ديد كه مرض جهل عمومى شده و اطباء نيز مريضند، به خود گفت كه خلوت و عزلت به چه كار آيد. هنگام آن است كه داروى هدايت بكار دارى تا اين كه در سال 499ق آهنگ نيشابور كرد و در آن جا به تدريس و وعظ و ارشاد مردم پرداخت و در سال 503ق دوباره به طوس بازگشت و اين بار به كلى منزوى بود تا اين كه در سال 505ق در همان جا رحلت نمود و در طابران طوس مدفون گرديد. | وى پس از رسيدن به اوج شوكت و شهرت دريافت كه از اين راه نمى‌توان به آسايش و آرامش روحى رسيد. پس از ترديد بسيار سرانجام دنباله روى صوفيان وارسته‌ى بى نام و نشان شد و در سال 488ق از بغداد حركت نمود؛ در حالى كه از جميع علائق دنيوى صرفنظر كرد و از مال دنيا به آن قدر كه معيشت عائله او را كفايت كند، اكتفا نمود و به بهانه‌ى زيارت بيت‌الله از بغداد بيرون رفت و با گمنامى به جهانگردى پرداخت. اين مسافرت غزالى دو سال؛ يعنى از 488 تا 490ق به طول انجاميد و پس از مراجعت به طوس مدّت نه سال در انزوا و عزلت بسر برد و در خانه خود كه خانقاهى براى صوفيان و مدرسه‌اى براى طلاب بود، گوشه گرفت و به تأليف قسمت عمده كتب خود پرداخت. غزّالى چو ديد كه مرض جهل عمومى شده و اطباء نيز مريضند، به خود گفت كه خلوت و عزلت به چه كار آيد. هنگام آن است كه داروى هدايت بكار دارى تا اين كه در سال 499ق آهنگ نيشابور كرد و در آن جا به تدريس و وعظ و ارشاد مردم پرداخت و در سال 503ق دوباره به طوس بازگشت و اين بار به كلى منزوى بود تا اين كه در سال 505ق در همان جا رحلت نمود و در طابران طوس مدفون گرديد. | ||