۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
وى بيش از چهارده سال در درسهاى فقه و اصول [[نایینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]] شركت كرد و در شمار برترين شاگردان وى جاى گرفت. | وى بيش از چهارده سال در درسهاى فقه و اصول [[نایینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]] شركت كرد و در شمار برترين شاگردان وى جاى گرفت. | ||
ايشان فقه، اصول و قواعد فقهيه را در دورههاى متعدد تدريس كرد و تا پايان زندگى، به افاضه مشغول بود. او به شاگردانش بسيار علاقه داشت. وقتى مىديد طلبهاى محققانه و باعلاقه درس مىخواند، خوشحال مىشد. در درسش تنها حدود چهل نفر طلبه برگزيده شركت | ايشان فقه، اصول و قواعد فقهيه را در دورههاى متعدد تدريس كرد و تا پايان زندگى، به افاضه مشغول بود. او به شاگردانش بسيار علاقه داشت. وقتى مىديد طلبهاى محققانه و باعلاقه درس مىخواند، خوشحال مىشد. در درسش تنها حدود چهل نفر طلبه برگزيده شركت میكردند؛ گويى آنان را دانهدانه براى ميرزا انتخاب كرده بودند. شايد وجود چنين شاگردانى سبب شده بود طلبههايى كه اهل درس و بحث و تحقيق نبودند، نتوانند در درس ايشان جلوه كنند. | ||
آن فقيه فرزانه، تمام عمرش را به تدريس و تأليف گذرانيد و موفق شد شاگردان بسيار پرورش دهد كه اينك اغلب آنها از علماى بزرگ شهرهاى ايران، عراق و هند به شمار مىروند كه از جمله آنها هستند حضرات آيات: | آن فقيه فرزانه، تمام عمرش را به تدريس و تأليف گذرانيد و موفق شد شاگردان بسيار پرورش دهد كه اينك اغلب آنها از علماى بزرگ شهرهاى ايران، عراق و هند به شمار مىروند كه از جمله آنها هستند حضرات آيات: | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
ايشان با اينكه از مراجع زمان خود زودتر به تدريس خارج پرداخته بود، به خاطر دورى از مرجعيت و عناوين ديگر، مشهور و معروف نبود. | ايشان با اينكه از مراجع زمان خود زودتر به تدريس خارج پرداخته بود، به خاطر دورى از مرجعيت و عناوين ديگر، مشهور و معروف نبود. | ||
او هيچگاه نپذيرفت كه فتواهايش منتشر شود يا كسى از وى تقليد كند؛ بااينحال، در ميان اعاظم نجف، جايگاه ويژهاى داشت. آقايان [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]]، آقاى حكيم و ديگران، به ايشان عنايت ويژه داشتند و مقام علمىاش را مىستودند و حريمش را حفظ | او هيچگاه نپذيرفت كه فتواهايش منتشر شود يا كسى از وى تقليد كند؛ بااينحال، در ميان اعاظم نجف، جايگاه ويژهاى داشت. آقايان [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]]، آقاى حكيم و ديگران، به ايشان عنايت ويژه داشتند و مقام علمىاش را مىستودند و حريمش را حفظ میكردند. | ||
ايشان هوش سياسى بالايى داشت. اطلاعات دقيق تاريخى، ذكاوت خاصى به ايشان در مسائل سياسى داده بود. [[عمید زنجانی، عباسعلی|استاد عميد زنجانى]] در اين رابطه مىگويد: «مرحوم آقا ميرزا محمدباقر زنجانى، اگرچه به حسب ظاهر، جنبه سياسى ايشان ظهورى نداشت، اما داراى يك فكر سياسى قوى بود. تاريخ مشروطيت را دقيقاً مىدانست. مقدار فراوانى از آن وقايع را تا حدودى كه سنشان اقتضا مىكرد، از نزدیک ديده بود. سطح اطلاعات سياسى ايشان فوقالعاده بود.» | ايشان هوش سياسى بالايى داشت. اطلاعات دقيق تاريخى، ذكاوت خاصى به ايشان در مسائل سياسى داده بود. [[عمید زنجانی، عباسعلی|استاد عميد زنجانى]] در اين رابطه مىگويد: «مرحوم آقا ميرزا محمدباقر زنجانى، اگرچه به حسب ظاهر، جنبه سياسى ايشان ظهورى نداشت، اما داراى يك فكر سياسى قوى بود. تاريخ مشروطيت را دقيقاً مىدانست. مقدار فراوانى از آن وقايع را تا حدودى كه سنشان اقتضا مىكرد، از نزدیک ديده بود. سطح اطلاعات سياسى ايشان فوقالعاده بود.» |
ویرایش