۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سامرا؛ عاصمة الدولة العربية في عهد العباسيين (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۲۵
، ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
3- قضاوت از مناصب دينى اساسى در اسلام است كه مستند به كتاب و سنت است. اين منصب نيز در زمان انتقال دولت عباسى به سامراء دچار تطوراتى گرديد. قاضى القضات به معناى رئيس قضات از مناسبى بود كه در عباسى اول ايجاد گرديد. در عهد سامراء شش نفر از بزرگان فقهاى اهل سنت؛ از جمله: احمد بن ابى داود و يحيى بن اكثم تميمى اين منصب را به عهده داشتند. شرح حال اين افراد و ديگر قضات سامراء مطالب اين باب را تشكيل مىدهد. | 3- قضاوت از مناصب دينى اساسى در اسلام است كه مستند به كتاب و سنت است. اين منصب نيز در زمان انتقال دولت عباسى به سامراء دچار تطوراتى گرديد. قاضى القضات به معناى رئيس قضات از مناسبى بود كه در عباسى اول ايجاد گرديد. در عهد سامراء شش نفر از بزرگان فقهاى اهل سنت؛ از جمله: احمد بن ابى داود و يحيى بن اكثم تميمى اين منصب را به عهده داشتند. شرح حال اين افراد و ديگر قضات سامراء مطالب اين باب را تشكيل مىدهد. | ||
4- در عهد عباسى فتوحات اسلامى به ماوراءالنهر و شهرهاى؛ مانند: بخارا و فرغانه و سمرقند گسترش يافت. ساكنان اين مناطق از قبايل ترك بدوى بودند كه به دين اسلام گرويده بودند. مردان اين قبايل به قوت بدنى و شجاعت در نبرد ممتاز بودند و لذا حكومت عباسى تعدادى از آنها را به استخدام سپاه درآورد. اتراك به تدريج مناصبى را در حكومت تصاحب نمودند كه اسامى برخى از بزرگان آنها در اين باب ذكر شده است. متوكل عباسى تلاش كرد كه از نفوذ و سيطره آنها كاهش دهد؛ اما به دليل تسلط آنها بر لشكر و اشغال مراكز مهم حكومتى توسط آنها توفيقى حاصل نكرد و به تصريح منابع تاريخى در واقع متوكل همچون اسيرى در دست آنها بود كه هر زمان كه مىخواستند او را ابقا | 4- در عهد عباسى فتوحات اسلامى به ماوراءالنهر و شهرهاى؛ مانند: بخارا و فرغانه و سمرقند گسترش يافت. ساكنان اين مناطق از قبايل ترك بدوى بودند كه به دين اسلام گرويده بودند. مردان اين قبايل به قوت بدنى و شجاعت در نبرد ممتاز بودند و لذا حكومت عباسى تعدادى از آنها را به استخدام سپاه درآورد. اتراك به تدريج مناصبى را در حكومت تصاحب نمودند كه اسامى برخى از بزرگان آنها در اين باب ذكر شده است. متوكل عباسى تلاش كرد كه از نفوذ و سيطره آنها كاهش دهد؛ اما به دليل تسلط آنها بر لشكر و اشغال مراكز مهم حكومتى توسط آنها توفيقى حاصل نكرد و به تصريح منابع تاريخى در واقع متوكل همچون اسيرى در دست آنها بود كه هر زمان كه مىخواستند او را ابقا میكردند و با ايجاد اختلاف با او از خلافت عزلش میكردند. مطالعه درگيرىها و فتنههايى كه بين خلفا واتراك ايجاد شد، از بخشهاى خواندنى كتاب است. | ||
5- رفتار خلفاى عباسى با علويون از بخشهاى قابل توجه كتاب است كه نویسنده با انصاف آن را نگارش كرده و احترام لازم را نسبت به ائمه اطهار(ع) به جا مىآورد. او سبب بغض متوكل نسبت به علويون تنها ولايت واخلاص آنها نسبت به ائمه مىداند. تخريب قبر امام حسين(ع) و منازل اطراف آن را به نقل از طبرى ذكر مىكند. امامين عسكريين دو امامى بودهاند كه با متوكل هم عصر بوده و شرح حال آنها ذكر شده است. در ادامه اين باب نهضتهاى علويون اين عصر و آسيب شناسی آنها مورد بررسی قرار گرفته است. | 5- رفتار خلفاى عباسى با علويون از بخشهاى قابل توجه كتاب است كه نویسنده با انصاف آن را نگارش كرده و احترام لازم را نسبت به ائمه اطهار(ع) به جا مىآورد. او سبب بغض متوكل نسبت به علويون تنها ولايت واخلاص آنها نسبت به ائمه مىداند. تخريب قبر امام حسين(ع) و منازل اطراف آن را به نقل از طبرى ذكر مىكند. امامين عسكريين دو امامى بودهاند كه با متوكل هم عصر بوده و شرح حال آنها ذكر شده است. در ادامه اين باب نهضتهاى علويون اين عصر و آسيب شناسی آنها مورد بررسی قرار گرفته است. | ||