۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'كسي' به 'کسی') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''مجموعة مصنفات في الخيمياء و | '''مجموعة مصنفات في الخيمياء و الإکسیر الأعظم''' مجموعهاى از مقالات پيرامون علم كيمياء و شناخت مواد از جابر بن حیان و حكماء و فلاسفه ديگر است. بخش اول اين كتاب را دو مستشرق با نامهاى برطلو و هوراس و بخش دوم را مستشرقى با نام ارك هولميار تحقيق و تصحيح نمودهاند. | ||
مجموعه اين رسائل كه بالغ بر بيست و پنج رساله بزرگ و كوچك مىشود هر يك در تاريخى نگاشته شده كه البته موضوع اين رسالهها موضوعى واحد و پيرامون مواد و خواص آنهاست. | مجموعه اين رسائل كه بالغ بر بيست و پنج رساله بزرگ و كوچك مىشود هر يك در تاريخى نگاشته شده كه البته موضوع اين رسالهها موضوعى واحد و پيرامون مواد و خواص آنهاست. | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
دانش كيميا (شيمى) از دو جهت قابل توجه است: اول آنكه اين دانش زيربناى دانش پزشکى است، دوم آنكه اين علوم رابطه نزدیک با علوم غريبه دارد ازاينرو آثارى كه در اين زمينه نگاشته شده مورد توجه بسيارى واقع مىشود. | دانش كيميا (شيمى) از دو جهت قابل توجه است: اول آنكه اين دانش زيربناى دانش پزشکى است، دوم آنكه اين علوم رابطه نزدیک با علوم غريبه دارد ازاينرو آثارى كه در اين زمينه نگاشته شده مورد توجه بسيارى واقع مىشود. | ||
شكلگيرى اين علوم و تعليم و تعلم آن، گاه به سبب اين گمان بوده كه مادهاى به نام | شكلگيرى اين علوم و تعليم و تعلم آن، گاه به سبب اين گمان بوده كه مادهاى به نام اکسیر اعظم وجود دارد كه مىتواند مس را به طلا تبديل كند. بر سر اين سودا بسيارى از دانشمندان همانند زكريا رازى به فراگيرى دانش كيميا (شيمى) مشغول شدند و از اين راه علم شناسايى مواد و خواص شيميايى آنها رشد و گسترش يافت. نگاشتههاى جابر بن حیان به عنوان پدر علم شيمى از ارزش دو چندانى برخوردار است چرا كه از سويى اولين نگاشتههاى كلاسيك پيرامون علم شيمى و علوم مرتبط به آن است. و از سوى ديگر ارزش تاريخى اين آثار براى كسانى كه در تاريخ علوم به تحقيق مشغولاند قابل توجه است. | ||
با اين حال كهنه بودن نظم و ترتيب اين آثار از سويى، قلم و نثر نه چندان روان و شيوا و پراكندگى مباحث در اين رسالات، استفاده از آنها را براى دانش پژوهان علاقهمند كمى سخت مىكند. | با اين حال كهنه بودن نظم و ترتيب اين آثار از سويى، قلم و نثر نه چندان روان و شيوا و پراكندگى مباحث در اين رسالات، استفاده از آنها را براى دانش پژوهان علاقهمند كمى سخت مىكند. |
ویرایش