التمييز (ابن معن): تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ابتدا زندگى‌نامه مفصلى از مؤلف ارائه شده و پس از ذكر آثار وى و عناوين ابواب اثر حاضر، به نسخه‌هاى موجود از كتاب و روش كار محقق اشاره شده است.

#عقل: نویسنده معتقد است اگر انسان از عقل كمى برخوردار باشد، زيادى علم، نفعى براى وى نخواهد داشت، اما اگر از عقلى زياد برخوردار باشد و علمى كم، زيادى عقل، كم بودن علم وى را جبران خواهد نمود.

#:وى عقل را غير از علم دانسته و معتقد است كه عقل، طريق وصول به علم مى‌باشد، اما علم، افضل از آن است؛ زيرا علم، از صفات بارى‌تعالى بوده و ثمره آن، عمل و طاعت است و كسى كه عاقل نباشد، عالم ناميده نمى‌شود.

#:در اين باب، سخنانى حكمت‌آميز از بزرگان و مشاهيرى همچون [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، [[امام سجاد(ع)]]، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] حضرت موسى(ع)، حسن بصرى، اسكندر مقدونى، سفيان سورى و محمد بن ادريس شافعى در ستايش عقل آورده شده است.

#:نویسنده در ذيل كلمه‌اى حكيمانه از لقمان: «ثمره علم انصاف و زهد و نتيجه آن عفاف مى‌باشد و چيزى جز پيروى از هواى نفس مردم را هلاك نمى‌كند»، به بيان فرق ميان هواى نفس و شهوت پرداخته است. وى معتقد است كه هواى نفس، مختص به آراء و اعتقادات مى‌باشد درحالى‌كه شهوت، ميل به لذات بوده و از نتايج پيروى از هواى نفس است؛ بنابراین، هواى نفس اخص بوده و شهوت، اعم مى‌باشد.

#:به باور وى، عقل باعث عصمت ملوك و امرا و محدود كننده سلاطين و وزرا بوده و ايشان را از ظلم و اذيت مردم بازمى‌دارد و لذا بر آنان، شناخت حق و فضيلت آن واجب است.