۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در مقدمه كتاب، ابتدا، با استناد به آياتى از قرآن كريم، به نقش بيان فضايل اولياى الهى و اثر آن در تربيت بشر اشاره شده است. نقش محدثين اهل سنت در بيان فضايل اهلبيت(ع)، حائز اهميت است. عبدالرزاق صنعانى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى (صاحب المعجم)، بيهقى، حاكم و دهها محدث ديگر در كتابهايشان باب مستقلى را به فضايل اهلبيت(ع) اختصاص دادهاند. شعرا نيز در اين باره سهم ويژهاى را به خود اختصاص دادهاند. | در مقدمه كتاب، ابتدا، با استناد به آياتى از قرآن كريم، به نقش بيان فضايل اولياى الهى و اثر آن در تربيت بشر اشاره شده است. نقش محدثين اهل سنت در بيان فضايل اهلبيت(ع)، حائز اهميت است. عبدالرزاق صنعانى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى (صاحب المعجم)، بيهقى، حاكم و دهها محدث ديگر در كتابهايشان باب مستقلى را به فضايل اهلبيت(ع) اختصاص دادهاند. شعرا نيز در اين باره سهم ويژهاى را به خود اختصاص دادهاند. | ||
پس از طرح اين مباحث، به اختصار شخصيت يكى از علماى اهل سنت به نام «ابن حجر» و بناى فكرى او شرح شده است. اين شخصيت متعصّب، كتابى به نام «الصواعق المحرقة» نوشته و با اينكه اعتراف به حقانيت على(ع) دارد، به دفاع از معاوية بن ابى سفيان پرداخته است. او، بدون خشيت از پروردگار، به سبّ و شتم تشيع پرداخته و سعى در اثبات اين نكته دارد كه ائمه اثنا عشر(ع)، انسانهايى | پس از طرح اين مباحث، به اختصار شخصيت يكى از علماى اهل سنت به نام «ابن حجر» و بناى فكرى او شرح شده است. اين شخصيت متعصّب، كتابى به نام «الصواعق المحرقة» نوشته و با اينكه اعتراف به حقانيت على(ع) دارد، به دفاع از معاوية بن ابى سفيان پرداخته است. او، بدون خشيت از پروردگار، به سبّ و شتم تشيع پرداخته و سعى در اثبات اين نكته دارد كه ائمه اثنا عشر(ع)، انسانهايى پاک و منزّه و مشمول عنايت خداوند و رسولش بودهاند، اما شیعیان داراى اعتقاداتى تحريف شده بوده و تمامى سخنان آنها بدون استدلال و منطق است. | ||
سپس چهل حديث از فضايل [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] را انتخاب و كرامات و كلمات قصار حضرت را ذكر مىكند و پس از آن، به بيان فضايل اهلبيت(ع) و بقيه ائمه(ع) مىپردازد. كلمات و عبارات ابن حجر همراه با تعصّب مفرط و متناقض است كه محقق كتاب، خواننده را به جهت اطلاع بيشتر به فصل اول، باب نهم از فصل دوم، باب يازدهم از فصل اول ذيل آيه هفت و باب دوازدهم كتاب «الصواعق المحرقة» ارجاع مىدهد. | سپس چهل حديث از فضايل [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] را انتخاب و كرامات و كلمات قصار حضرت را ذكر مىكند و پس از آن، به بيان فضايل اهلبيت(ع) و بقيه ائمه(ع) مىپردازد. كلمات و عبارات ابن حجر همراه با تعصّب مفرط و متناقض است كه محقق كتاب، خواننده را به جهت اطلاع بيشتر به فصل اول، باب نهم از فصل دوم، باب يازدهم از فصل اول ذيل آيه هفت و باب دوازدهم كتاب «الصواعق المحرقة» ارجاع مىدهد. |
ویرایش