۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الأنس الجليل بتاريخ القدس و الخليل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
اين اثر از گسترده‌ترين مصنفاتى است كه دربردارندۀ تاريخ بيت‌المقدّس از زمان خلقت تا سال 900 هجرى است و از مصادر با ارزشى كه حيات علمى در بيت‌المقدس در زبان ايوبى و مملوكى را دربر دارد. | اين اثر از گسترده‌ترين مصنفاتى است كه دربردارندۀ تاريخ بيت‌المقدّس از زمان خلقت تا سال 900 هجرى است و از مصادر با ارزشى كه حيات علمى در بيت‌المقدس در زبان ايوبى و مملوكى را دربر دارد. | ||
مجيرالدين در صفحات اوّليه اثر خود | مجيرالدين در صفحات اوّليه اثر خود انگيزه‌هایى كه او را به نگارش واداشته اين گونه مى‌آورد، به جزء در باب فضائل اين شهر، فتح آن به دست عمر و قصّه‌هایى درباره قية الصحرة و علمايى كه از بيت‌المقدس ديدن كرده‌اند، پيش از او كمتر مطلب مفيدى درباره تاريخ اين شهر نوشته شده است. وى بخشى از اين كوتاهى را به دليل گسستن سنّت اسلامى بر اثر فتوحات مسحيان مى‌داند و شاهد مى‌آورد كه ابوالقاسم المكى كه كتابى در اين زمينه تدوين كرده، پيش از اتمام آن به دست صليبيون كشته شد. البته علّت اصلى فقدان اطلاعات مربوط به بيت‌المقدّس همانا تشخص آن به عنوان شهرى مقدّس بوده است كه بيش از آنكه خود اهمّيتى سياسى، ادارى يا فرهنگى داشته باشد، با تكيه بر موهوبات و عطايايى كه از خارج نصيب آن مى‌شده، روزگارى مى‌گذرانيده است. در نيتجه در ارائه تاريخ آن، بيش از آنكه سعى در پرداختن گزارشى پيوسته باشد، بايد به نكات برجسته آن پرداخت. بنابراین در نگارش اين اثر بين ذكر بناهاى تاريخى، مساجد، مدارس و فضائل، فتوحات، شرح اموال علما، فقهاء و ذكر مهم‌ترين حوادث شهر بيت‌المقدس را جمع كردم تا اين كتاب دربر دارنده تاريخ كاملى از اين شهر باشد. | ||
مؤلف در پانزدهم ذيحجة سال 900 هجرى شروع به تألیف و در ظرف چهارماه به اتمامش رسانده است. | مؤلف در پانزدهم ذيحجة سال 900 هجرى شروع به تألیف و در ظرف چهارماه به اتمامش رسانده است. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
مقدّمه اوّل، به دو قسمت اساسى تقسيم مى‌شود: قسمت اوّل به بررسى عصر صاحب اثر مى‌پردازد كه از معرفى اسم، نسب، لقب، كنيه، تاريخ تولد و رشد او شروع و سپس نام اساتيد، مسافرت‌هاى او، مسئوليت‌ها و پست‌هاى اجتماعى و در آخر وفات او سخن گفته مى‌شود و به بررسى ابعاد علمى عصر مؤلف پرداخته مى‌شود كه مشهورترين مدارس شام در اين زمان، مدرسه عادليه كبرى و مدرسه حنبليّه است كه مؤلف در اين مدرسه به تحصيل مشغول بوده است. پس از مدارس موجود در بيت‌المقدّس در عصر مملوكى صحبت مى‌شود و در آخر اين قسمت از مشهورترين مؤرخان در عصر صاحب مؤلف كه | مقدّمه اوّل، به دو قسمت اساسى تقسيم مى‌شود: قسمت اوّل به بررسى عصر صاحب اثر مى‌پردازد كه از معرفى اسم، نسب، لقب، كنيه، تاريخ تولد و رشد او شروع و سپس نام اساتيد، مسافرت‌هاى او، مسئوليت‌ها و پست‌هاى اجتماعى و در آخر وفات او سخن گفته مى‌شود و به بررسى ابعاد علمى عصر مؤلف پرداخته مى‌شود كه مشهورترين مدارس شام در اين زمان، مدرسه عادليه كبرى و مدرسه حنبليّه است كه مؤلف در اين مدرسه به تحصيل مشغول بوده است. پس از مدارس موجود در بيت‌المقدّس در عصر مملوكى صحبت مى‌شود و در آخر اين قسمت از مشهورترين مؤرخان در عصر صاحب مؤلف كه شخصيت‌هایى؛ همچون [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]]، سيوطى، صيرفى جوهرى و سخاوى مى‌باشد كه ضمن معرفى آنان، از آثار آنان هم نام برده مى‌شود. | ||
قسمت دوّم اين مقدمه، اختصاص به معرفى كتاب دارد كه شامل موضوع كتاب، مصادر و منابعى كه مؤلف در تدوين اثر از آنها سود برده است و در آخر از نسخ خطى كه از اين اثر موجود است و نسخه‌اى كه اصل قرار گرفته و با نسخ ديگر مقابله شده، به طور كامل بحث مى‌شود. | قسمت دوّم اين مقدمه، اختصاص به معرفى كتاب دارد كه شامل موضوع كتاب، مصادر و منابعى كه مؤلف در تدوين اثر از آنها سود برده است و در آخر از نسخ خطى كه از اين اثر موجود است و نسخه‌اى كه اصل قرار گرفته و با نسخ ديگر مقابله شده، به طور كامل بحث مى‌شود. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
اين مباحث كه همه با آيات قرآن و احاديث و اخبار نبوى به طور مستدّل مطرح شده سليمان كه از پسران حضرت داود(ع) است و به تصريح قرآن، نبوت و سلطنت را با هم داشت. در زبان سلطنت خود بر روى مدفن ابراهيم(ع) كه در سرزمينى به نام حبرون قرار داشت، بنايى ساخت. قبل از ابراهيم(ع)، ساره همسرش در اين مكان دفن شده بود و بعد از ابراهيم(ع) نيز پسرش اسحاق و همسرش، يعقوب و همسرش همگى در اينجا دفن هستند و چون مسلمانان در فلسطين جاى گرفتند آن را مشهد ابراهيم ناميدند و مسجدى در آنجا ساختند و نيز اين منطقه حبرون بعدها لقب ابراهيم را گفت و به الخليل موسوم شد. مؤلف با ذكر اين مطالب، سپس وارد آداب زيارت حضرت ابراهيم(ع) و بعد طول و عرض جغرافيايى اين بنايى كه حضرت سليمان(ع) و لوط بردارزاده‌اش كه از نخستين كسانى بود كه همراه ساره همسرش به وى گرويدند و ايوب(ع) و شعيب(ع) مى‌شود و سرگذشت‌هاى اين پيامبران الهى را با تحليل حوادث آن بازگو مى‌كند تا نوبت به موسى(ع)، برگشت او به مصر و برگزيده شدن از سوى خدا و داستان و برخورد با ساحران و تا سپردن سپاهيان فرعون به دريا و از يادآورى اينها مجيرالدين مؤلف اثر، پلى مى‌سازد بين ارتباط و علاقه‌اى كه موسى(ع) به قوم بنى اسرائيل و پيوندى كه با بيت‌المقدس داشته است، مى‌رسد و از نفرتى كه با ستمگران كه بر اين سرزمين حكومت مى‌كند. | اين مباحث كه همه با آيات قرآن و احاديث و اخبار نبوى به طور مستدّل مطرح شده سليمان كه از پسران حضرت داود(ع) است و به تصريح قرآن، نبوت و سلطنت را با هم داشت. در زبان سلطنت خود بر روى مدفن ابراهيم(ع) كه در سرزمينى به نام حبرون قرار داشت، بنايى ساخت. قبل از ابراهيم(ع)، ساره همسرش در اين مكان دفن شده بود و بعد از ابراهيم(ع) نيز پسرش اسحاق و همسرش، يعقوب و همسرش همگى در اينجا دفن هستند و چون مسلمانان در فلسطين جاى گرفتند آن را مشهد ابراهيم ناميدند و مسجدى در آنجا ساختند و نيز اين منطقه حبرون بعدها لقب ابراهيم را گفت و به الخليل موسوم شد. مؤلف با ذكر اين مطالب، سپس وارد آداب زيارت حضرت ابراهيم(ع) و بعد طول و عرض جغرافيايى اين بنايى كه حضرت سليمان(ع) و لوط بردارزاده‌اش كه از نخستين كسانى بود كه همراه ساره همسرش به وى گرويدند و ايوب(ع) و شعيب(ع) مى‌شود و سرگذشت‌هاى اين پيامبران الهى را با تحليل حوادث آن بازگو مى‌كند تا نوبت به موسى(ع)، برگشت او به مصر و برگزيده شدن از سوى خدا و داستان و برخورد با ساحران و تا سپردن سپاهيان فرعون به دريا و از يادآورى اينها مجيرالدين مؤلف اثر، پلى مى‌سازد بين ارتباط و علاقه‌اى كه موسى(ع) به قوم بنى اسرائيل و پيوندى كه با بيت‌المقدس داشته است، مى‌رسد و از نفرتى كه با ستمگران كه بر اين سرزمين حكومت مى‌كند. | ||
در ادامه مؤلف، از ديگران پيامبران بزرگ كه ارتباط و علاقه‌اى با اين سرزمين و مكان مقدس داشته‌اند، صحبت مى‌كند. از داود، سليمان و يونس تا اينكه مى‌رسد. كنى كه بعد از به تخت نشستن، در سال چهارم حكومت خود(600 سال قبل از ميلاد) به بيت‌المقدس تاخت و اين شهر را ويران نمود و اين اوّلين ويرانى شهر مقدس بود و آن تا 70 سال به طول انجاميد. پس در جنگى كه بين ایران و بابل درگرفت، بيت‌المقدس به دست كوروش هخامنشى فتح شد و از 538 قبل از ميلاد تا 332 در تصرف آنها بود. در اين دوره | در ادامه مؤلف، از ديگران پيامبران بزرگ كه ارتباط و علاقه‌اى با اين سرزمين و مكان مقدس داشته‌اند، صحبت مى‌كند. از داود، سليمان و يونس تا اينكه مى‌رسد. كنى كه بعد از به تخت نشستن، در سال چهارم حكومت خود(600 سال قبل از ميلاد) به بيت‌المقدس تاخت و اين شهر را ويران نمود و اين اوّلين ويرانى شهر مقدس بود و آن تا 70 سال به طول انجاميد. پس در جنگى كه بين ایران و بابل درگرفت، بيت‌المقدس به دست كوروش هخامنشى فتح شد و از 538 قبل از ميلاد تا 332 در تصرف آنها بود. در اين دوره گروهایى از بنى اسرائيل كه به سرزمين‌هاى عربى گريخته بودند، مجددا به بيت‌المقدس بازگشتند. در سال 332 قبل از ميلاد اسكندر مقدونى با شكست امپراتورى ایران، اين شهر را فتح كرد. پس از اسكندر، بيت‌المقدس متناوبا زير سيطره «بطالسه مصر» و «پادشاهان سلوكى» قرار داشت. و اين وضع ادامه داشت تا اينكه در سال 63 قبل از ميلاد«روميان»، و در 40 قبل از ميلاد «پارتيان» ایرانى بر بيت‌المقدس مسلط شدند و اندكى بعد «هرود» به يارى روميان بر بيت‌المقدس استيلا يافت حضرت عيسى(ع) در دوره حكومت او به دنيا آمد. چهل سال بعد از مصلوب شدن حضرت مسيح و رفته او به آسمان، «طيطوس» شاه رومى، در همان اولين سال حكومت خود به بيت‌المقدس حمله كرد و ابن شهر را ويران نمود. هیکل يا همان معبدسليمان(ع) را به آتش كشيد و همه كتب آنها را بسوزاند و يهوديان مستقر در بيت‌المقدس را به قتل رساند؛ مگر آنانى كه گريختند يا مخفى شدند. اين ويرانى دوم بيت‌المقدس بود. قوم يهود از اين پس تاكنون برای آنها در اين سرزمين (منظور سال تألیف اثر است) رياست و حكومتى نبوده است. مؤلف در ضمن اين برهه از تاريخ بيت‌المقدس، سرگذشت و حوادث تاريخى انبياء زكريا، يحيى و عيسى عليهم‌السلام با كمك گرفتن آيات از قرآن كريم و احاديث دنبال مى‌كنند. سرزمين فلسطين و بيت‌المقدس در 312 ميلادى به متصرفات «قسطنطن» امپراتور مسيحى روم افزوده شد. در اين دوره كليسها و دينى مسيحى رو به توسعه نهاد و گروه‌هاى مسيحى به اين شهر كوچ نموده و در آنجا اقامت گزيدند. اين وضع ادامه داشت تا اينكه درپى شكست روميان از ساسانيان، بيت‌المقدس به تصرف ایرانيان درآمد؛ ولى با تحولات سياسى و نظامى كه رخ داد تا فتح آل به دست مسلمانان (15 قمرى) در سلطه مسيحيان بود. | ||
مؤلف با رسيدن به فتح بيت‌المقدس توسط مسلمانان بخشى را اختصاص به زندگانى پيامبر اكرم(ص) (ميلاد، نسب، بعثت، هجرت، رابطه با انصار، غزوات، صفات، سخوات، همسران و وفات آن حضرت) مى‌دهند. و با كمك آيات، روايات و كتب تاريخى به تحليل حوادث اين برهه مى‌پردازد. | مؤلف با رسيدن به فتح بيت‌المقدس توسط مسلمانان بخشى را اختصاص به زندگانى پيامبر اكرم(ص) (ميلاد، نسب، بعثت، هجرت، رابطه با انصار، غزوات، صفات، سخوات، همسران و وفات آن حضرت) مى‌دهند. و با كمك آيات، روايات و كتب تاريخى به تحليل حوادث اين برهه مى‌پردازد. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
بعد از مطرح نمودن اين مباحث، دوباره مؤلف به بررسى اهميت دينى مسجدالاقصى و بيت‌المقدس و ذكر فضائل آن با اشتهاد به آيات قرآنى، احاديث شريفه نبوى، سخنان صحابه و تابعين مى‌پردازد و آن اينكه بيت‌المقدس ارض محشر و در قيامت محل تجمع آدميان است. | بعد از مطرح نمودن اين مباحث، دوباره مؤلف به بررسى اهميت دينى مسجدالاقصى و بيت‌المقدس و ذكر فضائل آن با اشتهاد به آيات قرآنى، احاديث شريفه نبوى، سخنان صحابه و تابعين مى‌پردازد و آن اينكه بيت‌المقدس ارض محشر و در قيامت محل تجمع آدميان است. | ||
مؤلف فتح بيت‌المقدّس كه با عنوان الفتح در اثر آمده، را به طور مفصّل كه از طريق كثيره و با الفاظ مختلف وارد شده و او آنچه از آنها را بهتر از همه مى‌داند، روايت مى‌كند. سپس تعدادى از صحابه به | مؤلف فتح بيت‌المقدّس كه با عنوان الفتح در اثر آمده، را به طور مفصّل كه از طريق كثيره و با الفاظ مختلف وارد شده و او آنچه از آنها را بهتر از همه مى‌داند، روايت مى‌كند. سپس تعدادى از صحابه به آنهایى را ساكن، زائر يا در بيت‌المقدس دفن شده‌اند، ذكر مى‌كند؛ از جمله ابوعبيدة الجراح، حناد بن جبل انصارى، بلال بن رياح، عياض بن غنم، ابوذر غفارى بلال حبشى، خالد بن وليد، تميم بن اوس دارى، عبدالدين سلام و... در اين قسمت به طور مختصر به شرح احوال آنها نيز مى‌پردازد. | ||
در بعضى ديگر رواياتى را مى‌آورد كه در آخرالزمان شخصى ظهور مى‌كند، به نام صاحب الزمان(ع) كه او به شهر بيت‌المقدس مهاجرت مى‌كند. | در بعضى ديگر رواياتى را مى‌آورد كه در آخرالزمان شخصى ظهور مى‌كند، به نام صاحب الزمان(ع) كه او به شهر بيت‌المقدس مهاجرت مى‌كند. | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
مؤلف از 6 بركه (آب انبار) هم نام مى‌برد؛ از جمله بركه بنى‌اسرائيل، سليمان(ع) ع ياض، كه در داخل شهر بيت‌المقدس هستند و بركه ماملا و دو بركه مرجيع كه در خارج آن شهر واقع هستند. | مؤلف از 6 بركه (آب انبار) هم نام مى‌برد؛ از جمله بركه بنى‌اسرائيل، سليمان(ع) ع ياض، كه در داخل شهر بيت‌المقدس هستند و بركه ماملا و دو بركه مرجيع كه در خارج آن شهر واقع هستند. | ||
از | از قريه‌هایى هم كه در نزدیک بيت‌المقدس؛ از جمله بيت لحم نام مى‌برد كه ما بين بيت‌المقدس و بيت لحم، قبر راحيل مادر حضرت يوسف(ع) قرار دارد. | ||
و در بخش دوم به ذكر نام واليان از زمان فتح اسلامى تا زمان خود بر شهر بيت‌المقدس و شهر ابراهيم خليل(ع) مى‌پردازد و هر كدام كه كارى خيرى يا بنا يا آبادى در اييها انجام داده باشند، آنها را نام مى‌برد(تا صفحه 176) در ادامه به معرفى علماء، قضات، خطباء، فقهاء، ديگر بزرگان و مشايخ صوفيّه و زهّاد اين دو مكان مقدّس از مذاهب چهارگانه اهل سنّت به ترتيب شافعيّه، حنفيّه، ماكليّه و حنابله مى‌پردازد. ذكر اين اشخاص از زبان صلاح‌الدين - يوسف بن ايوب است كه بيت‌المقدس را فتح و دستگاه فاطمى را از اين شهر بر چند تا زمان خود صاحب اثر مى‌باشد. شرح حال اين بزرگان و علماء شامل تاريخى ولادت و فوت، لقب و كنيه، مناقب و مسئوليت‌هاى اجتماعى ايشان، حوادثى كه در زمان آنها به وقوع پيوسته، تأليفات و شرح حالى از صفحات پسنديده آنها مى‌باشد كه از ميان آنها مى‌توان اشخاصى؛ همچون بهاءالدين تميم اسدى (شخصى كه مؤلف به آن آغاز نموده است)، فخرالدين عساكر دمشقى، نجم‌الدين داود كردى، صلاح‌الدين علائى دمشقى، ابن هاشم، هروى، ابن محمرة، سراج‌الدين حمصى مخزومى، محيى‌الدين ابوالمعالى، ابن‌صائغ، ابن مؤقت، قزازى، ابن نقيب و...نام برد. آخرين فردى كه مؤلف به طور كامل و مسبوط به شرح حال او مى‌پردازد، كمال‌الدين ابوالمعالى سبط ابن‌عمو جان مى‌باشد. | و در بخش دوم به ذكر نام واليان از زمان فتح اسلامى تا زمان خود بر شهر بيت‌المقدس و شهر ابراهيم خليل(ع) مى‌پردازد و هر كدام كه كارى خيرى يا بنا يا آبادى در اييها انجام داده باشند، آنها را نام مى‌برد(تا صفحه 176) در ادامه به معرفى علماء، قضات، خطباء، فقهاء، ديگر بزرگان و مشايخ صوفيّه و زهّاد اين دو مكان مقدّس از مذاهب چهارگانه اهل سنّت به ترتيب شافعيّه، حنفيّه، ماكليّه و حنابله مى‌پردازد. ذكر اين اشخاص از زبان صلاح‌الدين - يوسف بن ايوب است كه بيت‌المقدس را فتح و دستگاه فاطمى را از اين شهر بر چند تا زمان خود صاحب اثر مى‌باشد. شرح حال اين بزرگان و علماء شامل تاريخى ولادت و فوت، لقب و كنيه، مناقب و مسئوليت‌هاى اجتماعى ايشان، حوادثى كه در زمان آنها به وقوع پيوسته، تأليفات و شرح حالى از صفحات پسنديده آنها مى‌باشد كه از ميان آنها مى‌توان اشخاصى؛ همچون بهاءالدين تميم اسدى (شخصى كه مؤلف به آن آغاز نموده است)، فخرالدين عساكر دمشقى، نجم‌الدين داود كردى، صلاح‌الدين علائى دمشقى، ابن هاشم، هروى، ابن محمرة، سراج‌الدين حمصى مخزومى، محيى‌الدين ابوالمعالى، ابن‌صائغ، ابن مؤقت، قزازى، ابن نقيب و...نام برد. آخرين فردى كه مؤلف به طور كامل و مسبوط به شرح حال او مى‌پردازد، كمال‌الدين ابوالمعالى سبط ابن‌عمو جان مى‌باشد. | ||
| خط ۱۲۸: | خط ۱۲۸: | ||
روش محققین در خصوص دو مجلد بدين شرح است، مناط آن دقيق‌ترين و از نظر ضبط كم اشتباه‌ترين بوده، دو مجلد هر كدام داراى 6 نسخه مى‌باشد و آنچه نسخه اصل قرار گرفت و نسخ ديگر بر آن تطبيق داده شد، | روش محققین در خصوص دو مجلد بدين شرح است، مناط آن دقيق‌ترين و از نظر ضبط كم اشتباه‌ترين بوده، دو مجلد هر كدام داراى 6 نسخه مى‌باشد و آنچه نسخه اصل قرار گرفت و نسخ ديگر بر آن تطبيق داده شد، نسخه‌هایى بود كه در كتابخانه لندن نگهدارى شده است و در صورتى كه بين اصل يا 5 نسخ ديگر در مرحله دو مجلد اختلافى رخ داده است، در پاورقى آن اختلافات ديگر ذكر شده است. | ||
متن اصلى داراى آيات، احاديث، اعلام، اماكن و اصطلاحات است، در مواردى متن احتياج به توضيح برای رفع ابهام داشته كه تمام موارد فوق از نظر ارجاعات و سر در پاورقى‌ها برای خواننده روشن شده است و آدرس، شرح احوال و توضيحات لازم و كافى در خصوص الفاظ، مصطلحات و شهرها درج شده است. | متن اصلى داراى آيات، احاديث، اعلام، اماكن و اصطلاحات است، در مواردى متن احتياج به توضيح برای رفع ابهام داشته كه تمام موارد فوق از نظر ارجاعات و سر در پاورقى‌ها برای خواننده روشن شده است و آدرس، شرح احوال و توضيحات لازم و كافى در خصوص الفاظ، مصطلحات و شهرها درج شده است. | ||