۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
مترجم سعی فراوانی در حفظ امانت در ترجمه نموده و بااینحال، ترجمهای سلیس و روان از متن ارائه کرده است. بهمنظور آشنایی با نوع ترجمه و مقدار توانایی مترجم، بخشی از متن عربی بههمراه ترجمه فارسی آن، نقل میشود: | مترجم سعی فراوانی در حفظ امانت در ترجمه نموده و بااینحال، ترجمهای سلیس و روان از متن ارائه کرده است. بهمنظور آشنایی با نوع ترجمه و مقدار توانایی مترجم، بخشی از متن عربی بههمراه ترجمه فارسی آن، نقل میشود: | ||
«إنّ كل الأحكام التشريعية و العقائد | «إنّ كل الأحكام التشريعية و العقائد الإسلامیة، جاءتنا عن طريق الصحابة، فليس هناك أحد يدّعي أنّه يعبداللّه من خلال الكتاب و السنّة إلاّ و كان الصحابة هم الواسطة لإيصال هذين المصدرين الأساسيين إلى كلّ المسلمین في مشارق الأرض و مغاربها و بما أنّ الصّحابة اختلفوا بعد الرّسول(ص) و تفرّقوا و تسابّوا و تلاعنوا و تقاتلوا حتّى قتل بعضهم بعضا فلا يمكن و الحال هذه، أن نأخذ عنهم الأحكام بدون نقاش و لا نقد و لا تمحيص و لا اعتراض، كما لا يمكن أن نحكم لهم أو عليهم بدون معرفة أحوالهم و قرائة تاريخهم و ما فعلوه في حياة النبي(ص) و بعد وفاته و نمحّص المحقّ من المبطل و المؤمن من الفاسق و المخلص من المنافق و نعرف المنقلبين من الشّاكرين».<ref>تیجانی سماوی، محمد، ص113</ref> | ||
«تمام احکام تشریعى و عقاید اسلامى از راه اصحاب به ما رسیده است. هیچ کس ادعایى ندارد که از راه کتاب و سنت، عبادت خدا مىکند، جز اینکه اصحاب واسطه رساندن این دو مصدر اصلى به تمام مسلمانان در شرق و غرب عالم هستند و از اینکه اصحاب، پس از رسول خدا(ص) اختلاف کردند، متفرق شدند، به هم فحش دادند، یکدیگر را لعن کردند و حتى با هم پیکار نموده و همدیگر را کشتند؛ پس نمىشود، بدون هیچ بحث و نقد و اعتراض و تحقیقى، احکام را از آنان فراگرفت و همچنین نمىتوانیم به نفع یا علیه یکى از آنان داورى کنیم جز اینکه احوال و اوضاعشان را بررسى کرده و تاریخ زندگى آنان را چه در حیات رسول خدا و چه پس از آن، بررسى نماییم و بدینسان حقجوى را از دنبالهروى باطل و مؤمن را از تبهکار و مخلص را از منافق و مرتد را از شاکر جدا ساخته و تشخیص دهیم».<ref>متن کتاب، ج1، ص229</ref> | «تمام احکام تشریعى و عقاید اسلامى از راه اصحاب به ما رسیده است. هیچ کس ادعایى ندارد که از راه کتاب و سنت، عبادت خدا مىکند، جز اینکه اصحاب واسطه رساندن این دو مصدر اصلى به تمام مسلمانان در شرق و غرب عالم هستند و از اینکه اصحاب، پس از رسول خدا(ص) اختلاف کردند، متفرق شدند، به هم فحش دادند، یکدیگر را لعن کردند و حتى با هم پیکار نموده و همدیگر را کشتند؛ پس نمىشود، بدون هیچ بحث و نقد و اعتراض و تحقیقى، احکام را از آنان فراگرفت و همچنین نمىتوانیم به نفع یا علیه یکى از آنان داورى کنیم جز اینکه احوال و اوضاعشان را بررسى کرده و تاریخ زندگى آنان را چه در حیات رسول خدا و چه پس از آن، بررسى نماییم و بدینسان حقجوى را از دنبالهروى باطل و مؤمن را از تبهکار و مخلص را از منافق و مرتد را از شاکر جدا ساخته و تشخیص دهیم».<ref>متن کتاب، ج1، ص229</ref> |
ویرایش