۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
احکام پزشکان و بیماران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| سال نشر = 1427 ق | | سال نشر = 1427 ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00823AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| شابک =964-7709-47-1 | | شابک =964-7709-47-1 | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''احكام پزشكان و بيماران''' تأليف [[غلامحسين خدادادى]]، مشتمل بر احكام فقهى مطابق با فتاواى [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آیت‌الله محمد فاضل لنكرانى]] به زبان فارسی است. | '''احكام پزشكان و بيماران''' تأليف [[غلامحسين خدادادى]]، مشتمل بر احكام فقهى مطابق با فتاواى [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آیت‌الله محمد فاضل لنكرانى]] به زبان فارسی است. | ||
در این مجموعه سعى شده است احكام شرعى در | در این مجموعه سعى شده است احكام شرعى در زمینه‌هاى مختلف پزشكى جمع‌آورى گردد و به شيوه‌اى ساده و قابل فهم برای همه ارايه گردد تا علاقه‌مندان به راحتى بتوانند با احكام شرعى خود آشنا شوند.<ref>مقدمه کتاب، ص22</ref> | ||
با توجه به اينكه احكام و مسائل پزشكى در رساله‌ها و استفتائات مراجع در ابواب مختلف فقه و به مناسبت‌هاى گوناگون به‌طور پراكنده آورده شده است كه دسترسى به آنها خالى از زحمت و سختى نيست؛ لذا به پيشنهاد مجمع جهانى اهل‌بيت(ع) | با توجه به اينكه احكام و مسائل پزشكى در رساله‌ها و استفتائات مراجع در ابواب مختلف فقه و به مناسبت‌هاى گوناگون به‌طور پراكنده آورده شده است كه دسترسى به آنها خالى از زحمت و سختى نيست؛ لذا به پيشنهاد مجمع جهانى اهل‌بيت(ع) تصمیم گرفته شد كه مجموعه حاضر یک‌جا گردآورى شده و در اختيار علاقه‌مندان قرار گيرد.<ref>همان، ص21</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
اولين فصل کتاب به آموزش پزشكى اشاره دارد. همان‌گونه كه بيماران داراى احكام خاص فقهى هستند، پزشكان، دانشجویان، پرستاران و... از نظر شرعى در آموزش‌هاى خویش، موظف به فراگيرى و به‌كار بستن احكام ياده شده هستند. مؤلف با اشاره به اينكه فراگيرى مسائل پزشكى واجب كفايى است، نسبت به زنان و دختران تأكيد ویژه‌اى كرده كه بايد در رشته‌هاى مختلف پزشكى، خصوصاً زنان و زايمان، نيازهاى زنان مسلمان را برآورده سازند تا ديگر احتياجى به دخالت مردان نباشد.<ref>متن کتاب، ص27</ref>از نظر ايشان نگاه و لمس كردن بدن بيمار غيرمجانس تنها در موارد ضرورت، برای كسب تجربه و آگاهى از نحوه درمان و نجات جان بيماران، كه این هدف در معاينه بيماران مجانس تحقق نيابد، اشكال ندارد و بايد به مقدار ضرورت اكتفا شود.<ref>همان، ص29</ref> | اولين فصل کتاب به آموزش پزشكى اشاره دارد. همان‌گونه كه بيماران داراى احكام خاص فقهى هستند، پزشكان، دانشجویان، پرستاران و... از نظر شرعى در آموزش‌هاى خویش، موظف به فراگيرى و به‌كار بستن احكام ياده شده هستند. مؤلف با اشاره به اينكه فراگيرى مسائل پزشكى واجب كفايى است، نسبت به زنان و دختران تأكيد ویژه‌اى كرده كه بايد در رشته‌هاى مختلف پزشكى، خصوصاً زنان و زايمان، نيازهاى زنان مسلمان را برآورده سازند تا ديگر احتياجى به دخالت مردان نباشد.<ref>متن کتاب، ص27</ref>از نظر ايشان نگاه و لمس كردن بدن بيمار غيرمجانس تنها در موارد ضرورت، برای كسب تجربه و آگاهى از نحوه درمان و نجات جان بيماران، كه این هدف در معاينه بيماران مجانس تحقق نيابد، اشكال ندارد و بايد به مقدار ضرورت اكتفا شود.<ref>همان، ص29</ref> | ||
فصل دوم کتاب درباره تشريح و كالبدشكافى است. مؤلف دراين‌باره مى‌گوید كه تشريح عملى بدن و اندام | فصل دوم کتاب درباره تشريح و كالبدشكافى است. مؤلف دراين‌باره مى‌گوید كه تشريح عملى بدن و اندام میت از ديدگاه شرع مقدس اسلام با احكام ویژه‌اى همراه است.<ref>همان، ص33</ref>ايشان اولویت را با تشريح جسد غيرمسلمان مى‌داند و مى‌گوید اگر تشريح جسد غيرمسلمان برای آموزش پزشكى ممكن باشد، تشريح جسد مسلمان جايز نيست و در این مسئله تفاوتى بين شيعه و سنى وجود ندارد.<ref>همان، ص34</ref> | ||
وى بحث مس | وى بحث مس میت، ديه تشريح میت و نگهدارى جسد را نيز در همین فصل از کتاب آورده است.<ref>همان، ص36-37</ref> | ||
فصل سوم درباره معاينه و تشخيص درمان است. با توجه به اينكه «تشخيص نيمى از درمان است» چه بسيار بيمارى‌هاى مختلفى كه با علايم ظاهرى مشتركى بروز و ظهور مى‌يابند و تنها با معاينه و تشخيص مى‌توان به كمك مؤثر و درمان پرداخت و در صورت ناديده گرفتن آن موجب ضررهاى جبران‌ناپذير جانى برای بيماران خواهد داشت.<ref>همان، ص41</ref> | فصل سوم درباره معاينه و تشخيص درمان است. با توجه به اينكه «تشخيص نيمى از درمان است» چه بسيار بيمارى‌هاى مختلفى كه با علايم ظاهرى مشتركى بروز و ظهور مى‌يابند و تنها با معاينه و تشخيص مى‌توان به كمك مؤثر و درمان پرداخت و در صورت ناديده گرفتن آن موجب ضررهاى جبران‌ناپذير جانى برای بيماران خواهد داشت.<ref>همان، ص41</ref> | ||