۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00632AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]]، دوران كودكى را در خانه پدرى، در محله اعيانى خاتونيه شرق بغداد، گذراند و تحت توجه پدر بزرگ خانوادهاش، مقدمات علم و ادب را فراگرفت. | [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]]، دوران كودكى را در خانه پدرى، در محله اعيانى خاتونيه شرق بغداد، گذراند و تحت توجه پدر بزرگ خانوادهاش، مقدمات علم و ادب را فراگرفت. | ||
او همراه پدرش، تاجالدين، در مجلسى كه «معجم الادباء» ياقوت در آن روايت مىشد، حضور مىيافت و موفقالدين، عبدالقاهر بن فوطى، دايى پدرش، او را به حفظ مقامات حريرى وامىداشت. احتمالاً گرايش او به صوفيان، از | او همراه پدرش، تاجالدين، در مجلسى كه «معجم الادباء» ياقوت در آن روايت مىشد، حضور مىيافت و موفقالدين، عبدالقاهر بن فوطى، دايى پدرش، او را به حفظ مقامات حريرى وامىداشت. احتمالاً گرايش او به صوفيان، از همین هنگام آغاز شد. | ||
وى چهارده سال بيش نداشت كه حادثه استيلاى مغولان بر بغداد (در 656ق) روى داد و بر زندگى آينده شخص او مؤثر افتاد. | وى چهارده سال بيش نداشت كه حادثه استيلاى مغولان بر بغداد (در 656ق) روى داد و بر زندگى آينده شخص او مؤثر افتاد. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در 657ق، بناى رصدخانه مراغه آغاز و به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]]، مجمع دانشمندان و فضلا شد و او نيز به خدمت خواجه پيوست. از چگونگى تاريخ دقيق این تحول در زندگى وى اطلاعى در دست نيست. آنگونه كه خود وى نوشته است، او در 658ق، در مراغه در خدمت خواجه بوده است و در جاى ديگر، به فرار خود از دست كفار، در 659ق اشاره كرده است و باز در 670ق، وى را در مراغه مىبينيم. بههرحال، آزادى او از اسارت، مرهون خواجه بوده است. | در 657ق، بناى رصدخانه مراغه آغاز و به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]]، مجمع دانشمندان و فضلا شد و او نيز به خدمت خواجه پيوست. از چگونگى تاريخ دقيق این تحول در زندگى وى اطلاعى در دست نيست. آنگونه كه خود وى نوشته است، او در 658ق، در مراغه در خدمت خواجه بوده است و در جاى ديگر، به فرار خود از دست كفار، در 659ق اشاره كرده است و باز در 670ق، وى را در مراغه مىبينيم. بههرحال، آزادى او از اسارت، مرهون خواجه بوده است. | ||
او نزدیک بيست سال، در آذربايجان به سر برد و سالها کتابدارى رصدخانه مراغه را به عهده داشت. در | او نزدیک بيست سال، در آذربايجان به سر برد و سالها کتابدارى رصدخانه مراغه را به عهده داشت. در همین دوران، همسر ایرانى برگزيد و زبان فارسی را در حدى آموخت كه از ديوانهاى شاعرانى مانند معزى، عنصرى و لامعى استفاده مىكرد. | ||
او در محضر خواجه، فلسفه و منطق فراگرفت و در ساير شاخههاى علوم و ادب، از دانشمندان رصدخانه و فضلايى كه از جاهاى ديگر به آن مركز عملى آمد و رفت میكردند، بهرهمند شد. در | او در محضر خواجه، فلسفه و منطق فراگرفت و در ساير شاخههاى علوم و ادب، از دانشمندان رصدخانه و فضلايى كه از جاهاى ديگر به آن مركز عملى آمد و رفت میكردند، بهرهمند شد. در همین مدت، به شهرهاى ديگر آذربايجان نيز مسافرت مىكرد و در هر محل، با اهل علم مىپيوست. | ||
وى از حضور خود در 665ق، در شيراز، خبر داده است. در این دوره اقامت در آذربايجان بود كه در 657ق، از فخرالدين، محمد جعفرى تبريزى، دستور خرقه پوشاندن گرفت. | وى از حضور خود در 665ق، در شيراز، خبر داده است. در این دوره اقامت در آذربايجان بود كه در 657ق، از فخرالدين، محمد جعفرى تبريزى، دستور خرقه پوشاندن گرفت. | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
3. عطاملك جوینى؛ | 3. عطاملك جوینى؛ | ||
4. ابن باقلانى، كمالالدين، | 4. ابن باقلانى، كمالالدين، میثم بن على بحرانى؛ | ||
5. ابن طقطقى؛ | 5. ابن طقطقى؛ |
ویرایش