۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00588AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ابن اعرابى، مانند ديگر راویان و دانشمندان زمان، برای كسب علم دو منبع در اختيار داشت: یکى علماى بزرگ و ديگرى اعراب باديه. مىدانيم كه وى از میان دانشمندان معاصر، علاوه بر مفضل، با كسايى نيز همنشينى داشت و از او نوادر و نحو آموخت. از استادان او، بجز كسايى كه بزرگترين پايهگذار مكتب نحو كوفه بود، به دو تن ديگر يعنى قاسم بن مَعْن مسعودى و ابومعاویه ضرير نيز اشاره كردهاند كه بىگمان، پيرو مكتب كوفيان بودند. | ابن اعرابى، مانند ديگر راویان و دانشمندان زمان، برای كسب علم دو منبع در اختيار داشت: یکى علماى بزرگ و ديگرى اعراب باديه. مىدانيم كه وى از میان دانشمندان معاصر، علاوه بر مفضل، با كسايى نيز همنشينى داشت و از او نوادر و نحو آموخت. از استادان او، بجز كسايى كه بزرگترين پايهگذار مكتب نحو كوفه بود، به دو تن ديگر يعنى قاسم بن مَعْن مسعودى و ابومعاویه ضرير نيز اشاره كردهاند كه بىگمان، پيرو مكتب كوفيان بودند. | ||
وى از استادان مكتب بصره به شدت روى برمىتافت و با بزرگترين آنان، اصمعى و ابوعبيده، دشمنى مىورزيد، گرچه منازعات میان پيروان دو مكتب، بيشتر سياسى- اجتماعى بود تا علمى، زيرا بسيارى از بزرگان مكتب كوفه (مثلاً كسايى)، نزد استادان بصره درس خواندهاند. ابن اعرابى نيز با واسطه از ابوزيد انصارى استاد مكتب بصره، علم مىآموخت و تصريح شده است كه وى «علم بصريان» را اخذ كرد و روايت هيچ كس به اندازه روايت او به بصريان شبيه نبود. در مورد منبع دوم، يعنى اعراب باديه، وى رنجى برخود هموار نساخت و به | وى از استادان مكتب بصره به شدت روى برمىتافت و با بزرگترين آنان، اصمعى و ابوعبيده، دشمنى مىورزيد، گرچه منازعات میان پيروان دو مكتب، بيشتر سياسى- اجتماعى بود تا علمى، زيرا بسيارى از بزرگان مكتب كوفه (مثلاً كسايى)، نزد استادان بصره درس خواندهاند. ابن اعرابى نيز با واسطه از ابوزيد انصارى استاد مكتب بصره، علم مىآموخت و تصريح شده است كه وى «علم بصريان» را اخذ كرد و روايت هيچ كس به اندازه روايت او به بصريان شبيه نبود. در مورد منبع دوم، يعنى اعراب باديه، وى رنجى برخود هموار نساخت و به گروههایى از اعراب بنى اسد و بنى عقيل كه در حاشيه كوفه جاى گزيده بودند، اكتفا كرد. اما اشكال بزرگ این اعراب، آن بود كه دانشمندان بصره به روايات آنان و يا به فصاحت زبانشان اعتماد نداشتند و از این رو برخى از آنان، ابن اعرابى را نيز مورد انتقاد قرار دادهاند. در سند ديگرى كه مؤيد روايت بالاست، از قول محمد بن فضل بن سعيد بن سلم كه پدرش شاگرد ابن اعرابى بوده، چنين آمده است كه وى از حيث دانش، تنك مايه بود تا اينكه جماعتى از اعراب يمامه بيامدند و او از آنان دانش بسيار اخذ كرد. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
اما ابن اعرابى خود نيز از گزند انتقادهاى تند در امان نماند و هرچند كه همه به تقليد از ازهرى وى را پارسا و راستگو خواندهاند و برخى چون [[ابنانباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] وى را ثقه نيز دانستهاند، در عوض ابونصر باهلى او را كذاب مىخواند و به او نسبت «تزيّد» (افزودن جعليات به روايات) مىداد. | اما ابن اعرابى خود نيز از گزند انتقادهاى تند در امان نماند و هرچند كه همه به تقليد از ازهرى وى را پارسا و راستگو خواندهاند و برخى چون [[ابنانباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] وى را ثقه نيز دانستهاند، در عوض ابونصر باهلى او را كذاب مىخواند و به او نسبت «تزيّد» (افزودن جعليات به روايات) مىداد. | ||
دو روايت ديگر درباره او نقل شده كه گویا متناقضند: در روايت زبيدى آمده است كه وى به | دو روايت ديگر درباره او نقل شده كه گویا متناقضند: در روايت زبيدى آمده است كه وى به کتابهایش علاقه بسيار داشت و غالباً در میان آنها به خلوت مىنشست. روايت دوم كه از [[خطيب بغدادى]] آغاز شده، چنين است كه چون خواستند کتابهاى او را پس از مرگ خريدارى كنند، چيزى جز اوراقى پراكنده نيافتند. علاوه بر اين، ثعلب نيز در روايتى كه از مجلس درس او نقل كرده، اشاره مىكند كه طى 10 و اندى سال درس در خدمت او، هرگز کتابى به دستش نديده است. يعنى وى نيز مانند بسيارى ديگر بر حافظه اتكاء داشته است نه کتاب. | ||
روش كار ابن اعرابى را غالباً روش فقيهان و محدثان دانستهاند. اما در صحت این سخن ترديد است، و ظاهراً برخلاف آنان كه به قياس پاى بند بودند، وى- مانند پيروان مكتب كوفه- به سماع توجه داشت. | روش كار ابن اعرابى را غالباً روش فقيهان و محدثان دانستهاند. اما در صحت این سخن ترديد است، و ظاهراً برخلاف آنان كه به قياس پاى بند بودند، وى- مانند پيروان مكتب كوفه- به سماع توجه داشت. |
ویرایش