ابن بری، بری بن عبدالجبار: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorCode" |AUTHORCODE1129AUTHORCODE

ابن برى پس از چندى تصحيح مكاتبات رسمى را در «ديوان انشاء» به عهده گرفت. این منصب حدود 40 سال پيش از او به عهده ابن بابشاذ بود. ابن بابشاذ ضمن انجام دادن كارهاى ديوانى به تدوین تعليقه‌اى پرداخته بود كه به 15 مجلد مى‌رسيد‌ ‎و بعدها ابزار كار كاتبان گرديد و به تكميل آن پرداختند. این سمت پس از ابن بابشاذ به محمد بن بركات واگذار شده بود. از زمان اشتغال ابن برى به این منصب، اطلاع دقيقى در دست نيست و نيز روشن نيست كه آيا به هنگام تصدى این سمت از كار تعليم در مسجد عمرو دست كشيده بود يا نه؟ شايد او كار تعليم را فرونگذاشته باشد؛ زيرا پيوسته از گوشه و كنار مصر يا نقاط ديگر نزد او مى‌آمدند و كسب دانش می‌كردند. نام بسيارى از شاگردان او معروف است. از همه معروف‌تر شايد ابوموسى جزولى باشد كه ساليان دراز نزد او نحو و لغت آموخت. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] خود، شاگردان او را در قاهره ديده و از آنان روايت كرده است. همچنين قفطى اضافه مى‌كند كه بيشتر «رؤساى» مصر نزد او درس گرفته‌اند. گفتار عبدالقادر دمشقى این سخن را تأييد مى‌كند. وى گوید كه هم الملك العزيز عثمان و هم الملك الظاهر غازى نزد او آموزش ديده بودند.

ابن برى به شهادت سبکی مردى ساده‌دل، نیک‌نفس و خوش‌مصاحبت بود. ساده‌دلى او موجب شده است كه برخى حكايات در غفلت و بى‌مبالاتى و عدم توجه به درستى و اعراب كلمات هنگام سخن گفتن به او نسبت دهند. قفطى مقام ابن برى را از اين‌گونه نكته‌ها برتر مى‌داند و از ذكر آنها خوددارى مى‌كند. از مجموعه این حكايات كه گویند «بسيار» است، جز تمايل او به زبان عاميانه يا برخى رفتارهاى نامعهود، به چيزى اشاره نشده است.

از ابن برى چند اثر در زمينه لغت و نحو به‌جاى مانده كه ذكر آنها خواهد آمد، اما كسى به شاعر بودن او اشاره نكرده است؛ بااين‌همه ابن تغرى بردى دو بيت غزل‌گونه از اشعار او را نقل كرده است كه مايه‌اى جز استعارات نحوى ندارد.