۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آغاز و انجام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند'
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
سبب روى‌گردانى مردم از آخرت، سه چيز است: 1. شوائب طبيعت، مانند شهوت و غضب و توابع آن از قبيل حب جاه و مال و غير آن؛ 2. وساوس عادت، مانند تسویلات نفس اماره و...؛ 3. نوامیس امثله، مانند تقليد جاهلان عالم‌نما و... | سبب روى‌گردانى مردم از آخرت، سه چيز است: 1. شوائب طبيعت، مانند شهوت و غضب و توابع آن از قبيل حب جاه و مال و غير آن؛ 2. وساوس عادت، مانند تسویلات نفس اماره و...؛ 3. نوامیس امثله، مانند تقليد جاهلان عالم‌نما و... | ||
ثواب از فضل خداست و عقاب از عدل او، بدين سبب، «من جاء بالحسنة فله خير منها و من جاء بالسيئة فلا يجزى الذين عملوا السيئات الا ما كانوا يعملون»(القصص 42)«هر كس كار نیکو كند، پاداشش به از آن است و هر كس كار بد كند، بدكاران را جز آنچه | ثواب از فضل خداست و عقاب از عدل او، بدين سبب، «من جاء بالحسنة فله خير منها و من جاء بالسيئة فلا يجزى الذين عملوا السيئات الا ما كانوا يعملون»(القصص 42)«هر كس كار نیکو كند، پاداشش به از آن است و هر كس كار بد كند، بدكاران را جز آنچه می‌كردند، كيفر ندهند.»... | ||
گفتارى از [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] آملى (در بخش تعليقات رساله حاضر): «آغاز و انجام»، یکى از مآخذ و مصادر علمى حكمت متعاليه ملا صدراست و در چندين فصل موقف هفتم الهيات أسفار و نيز در اكثر فصول باب يازدهم نفس اسفار، نظر به مطالب این رساله دارد...كيف كان، در این رساله، در واقع سخن از شرح حال انسان، در هر عالم است جز آن‌كه در فصل دوم و هفدهم و برخى از مواضع ديگر در اثناى سخن، به اختصار و ايجاز از آغاز؛ يعنى مبدأ تعالى و آمدن انسان از فطرت اولى اشارتى رفته است، نه بدان نحو كه مثلاًدر مبدأ و معاد شيخ رئيس و مولى صدرا از مبدأ بحث مى‌شود، لذا سزاوار است كه این رساله را یکى از رسائل در معرفت نفس؛ يعنى روان‌شناسى بشناسیم و بدانيم. | گفتارى از [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] آملى (در بخش تعليقات رساله حاضر): «آغاز و انجام»، یکى از مآخذ و مصادر علمى حكمت متعاليه ملا صدراست و در چندين فصل موقف هفتم الهيات أسفار و نيز در اكثر فصول باب يازدهم نفس اسفار، نظر به مطالب این رساله دارد...كيف كان، در این رساله، در واقع سخن از شرح حال انسان، در هر عالم است جز آن‌كه در فصل دوم و هفدهم و برخى از مواضع ديگر در اثناى سخن، به اختصار و ايجاز از آغاز؛ يعنى مبدأ تعالى و آمدن انسان از فطرت اولى اشارتى رفته است، نه بدان نحو كه مثلاًدر مبدأ و معاد شيخ رئيس و مولى صدرا از مبدأ بحث مى‌شود، لذا سزاوار است كه این رساله را یکى از رسائل در معرفت نفس؛ يعنى روان‌شناسى بشناسیم و بدانيم. | ||