۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أنيس الناس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مي' به 'می'
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
دو مقدمه از [[احسان يارشاطر]] و مصحح، در روش تصحيح و خصوصيات کتاب، آغازگر مباحث است. مطالب کتاب نيز در دو بخش كلى اخلاقيات و سياست، در نوزده فصل، بدون رعايت ترتيب خاصى، بيان شده است. | دو مقدمه از [[احسان يارشاطر]] و مصحح، در روش تصحيح و خصوصيات کتاب، آغازگر مباحث است. مطالب کتاب نيز در دو بخش كلى اخلاقيات و سياست، در نوزده فصل، بدون رعايت ترتيب خاصى، بيان شده است. | ||
مؤلف آنچه در كتب حكما و دانشمندان ديده و مواردى كه خود، آنها را تجربه كرده است، گردآورى كرده و بعد از ايجاد ارتباط | مؤلف آنچه در كتب حكما و دانشمندان ديده و مواردى كه خود، آنها را تجربه كرده است، گردآورى كرده و بعد از ايجاد ارتباط میان آنها، در قالب کتاب حاضر تدوین نموده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
با نگاهى به کتاب در مى‌يابيم كه بسيارى از | با نگاهى به کتاب در مى‌يابيم كه بسيارى از مضامین و مطالب از كتب معروفى مانند: قابوسنامه، [[كليلة و دمنة]]، گلستان، بوستان، مثنوى مولانا، خمس نظامى و اشعار شاعرانى چون فردوسى، حافظ، اوحدى و... مأخوذ بوده و اشعارى نيز از خود مؤلف آمده است؛ البته مؤلف درآوردن اشعار و منقولات نثرى، نام سرايندگان و نویسندگان را نمى‌آورد، مگر دو سه مورد كه چون نام شاعر در متن شعر بوده، به نام او اشاره شده است. | ||
به مناسبت مطالبى كه بيان مى‌شود، حكاياتى از بزرگان نيز ذكر شده است. قسمت‌هاى سودمندتر کتاب، حكايات و | به مناسبت مطالبى كه بيان مى‌شود، حكاياتى از بزرگان نيز ذكر شده است. قسمت‌هاى سودمندتر کتاب، حكايات و مضامینى است كه مؤلف از عصر خود آورده است، مانند: نكته‌هاى مربوط به سيدشمسالدين محمد سيدشريف، شمس‌الدين محمد حافظ، مولانا نور سمرقندى، محب الدين ابوالخير جزرى و محمود خجندى. | ||
اطلاعاتى كه در باب شول، گوكان، مدارس سنغريّه و فزاريّه آمده و نيز اصطلاحات آن زمان، مانند كلمه «رئيس» كه عنوان شغلى نظير كلانتر در دهات بوده، بسيار سودمند و داراى | اطلاعاتى كه در باب شول، گوكان، مدارس سنغريّه و فزاريّه آمده و نيز اصطلاحات آن زمان، مانند كلمه «رئيس» كه عنوان شغلى نظير كلانتر در دهات بوده، بسيار سودمند و داراى اهمیت است. | ||
در بخش اخلاقيات كه فصول اول، دوم و هفتم تا پانزدهم عهده‌دار آن هستند، به موارد زير پرداخته شده است: | در بخش اخلاقيات كه فصول اول، دوم و هفتم تا پانزدهم عهده‌دار آن هستند، به موارد زير پرداخته شده است: | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
5- انتخاب همسر: از جمله تفكرات قابل تأمل مؤلف این است كه مجردى را غايت استغناء و آزادى دانسته و بعد از توصيه به تجرد و تفرد در حد امكان، اختيار همسر را برای جلوگيرى از ارتكاب به معصيت ناگزير مى‌شمارد. وى آدابى را برای این كار ضرورى مى‌داند كه از آن جمله است: پاك‌دامن و پاك‌دين بودن زن، عدم مشورت در امور مهم با آنان، عدم مطلع كردن ايشان بر اسرار خویش. | 5- انتخاب همسر: از جمله تفكرات قابل تأمل مؤلف این است كه مجردى را غايت استغناء و آزادى دانسته و بعد از توصيه به تجرد و تفرد در حد امكان، اختيار همسر را برای جلوگيرى از ارتكاب به معصيت ناگزير مى‌شمارد. وى آدابى را برای این كار ضرورى مى‌داند كه از آن جمله است: پاك‌دامن و پاك‌دين بودن زن، عدم مشورت در امور مهم با آنان، عدم مطلع كردن ايشان بر اسرار خویش. | ||
6- تربيت فرزند: انتخاب مادر از قبيله‌اى اصيل، برگزيدن نامى نیک برای وى، تمام كردن ايام شيرخوارگى و آموزش پيشه‌اى خوب به او، از حقوق اوليه‌اى است كه به و الدين توصيه شده است. وظيفه فرزندان در قبال آنها نيز به ايشان گوشزد مى‌شود: احترام و اكرام به آنها، عدم طلب مرگ ايشان برای | 6- تربيت فرزند: انتخاب مادر از قبيله‌اى اصيل، برگزيدن نامى نیک برای وى، تمام كردن ايام شيرخوارگى و آموزش پيشه‌اى خوب به او، از حقوق اوليه‌اى است كه به و الدين توصيه شده است. وظيفه فرزندان در قبال آنها نيز به ايشان گوشزد مى‌شود: احترام و اكرام به آنها، عدم طلب مرگ ايشان برای میراث، پرهيز از بخل و منازعه با آنان و... | ||
7- مهمانى و شرط آن: در این قسمت در خلال ذكر آداب مهمانى و مهمان‌دارى، برخى رسومى كه نزد اقوام مختلف متداول است بيان و ستوده شده است: مردم ماوراءالنهر هر لحظه نوعى از غذا و | 7- مهمانى و شرط آن: در این قسمت در خلال ذكر آداب مهمانى و مهمان‌دارى، برخى رسومى كه نزد اقوام مختلف متداول است بيان و ستوده شده است: مردم ماوراءالنهر هر لحظه نوعى از غذا و میوه نزد مهمان حاضر مى‌كنند و چون میهمان، آنچه میل داشت تناول نمود، ظروف را برده و نوع ديگر مى‌آورند. بدين ترتيب مهمان هر لحظه منتظر نوعى خوراكى است و حوصله‌اش سرنمى‌رود. اعراب بدوى سفره را گسترانده، خادمى برای مراقبت حال مهمان از دور گمارده و خود غايب مى‌شوند تا مهمان بدون احساس شرم و حيا هرآنچه میل دارد تناول نمايد و بعد از فراغت از صرف غذا، صاحب خانه حاضر مى‌شود. | ||
8- امانتدارى: بعد از سفارش به عدم قبول امانت، سفارشاتى برای نحوه امانت‌دادن، ذكر شده كه گرفتن گواه، عدم سوگند خوردن، مخفى داشتن امانت ديگران از آن جمله است. | 8- امانتدارى: بعد از سفارش به عدم قبول امانت، سفارشاتى برای نحوه امانت‌دادن، ذكر شده كه گرفتن گواه، عدم سوگند خوردن، مخفى داشتن امانت ديگران از آن جمله است. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
مأخذ كامل این بخش به درستى معلوم نيست، ظاهراً قسمتى از آن از قابوسنامه اقتباس شده باشد. | مأخذ كامل این بخش به درستى معلوم نيست، ظاهراً قسمتى از آن از قابوسنامه اقتباس شده باشد. | ||
5- نديمى و ملازمت: شرايط و صفاتى كه باعث حسن نديمان شده و ارزش آنها را بالا مى‌برد، از جمله سلامت | 5- نديمى و ملازمت: شرايط و صفاتى كه باعث حسن نديمان شده و ارزش آنها را بالا مى‌برد، از جمله سلامت جمیع حواس، خوش منظر بودن، آشنايى اندك با طب، نجوم، موسيقى و... بيان شده است. | ||
در آخر بايد به این نكته توجه داد كه تمام افكار و باورهاى نویسنده از صحت برخوردار نيست؛ زيرا از طرفى توصيه به رعايت اخلاقيات و صفات نیک انسانى و دينى، در جاى‌جاى کتاب ديده مى‌شود، از سویى نيز به ذكر آداب شراب‌خوارى و نردبازى كه در برخى كتب مانند آن رايج بوده پرداخته است. | در آخر بايد به این نكته توجه داد كه تمام افكار و باورهاى نویسنده از صحت برخوردار نيست؛ زيرا از طرفى توصيه به رعايت اخلاقيات و صفات نیک انسانى و دينى، در جاى‌جاى کتاب ديده مى‌شود، از سویى نيز به ذكر آداب شراب‌خوارى و نردبازى كه در برخى كتب مانند آن رايج بوده پرداخته است. | ||