۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[ویسلی، رودولف]] (محقق) | [[ویسلی، رودولف]] (محقق) | ||
[[ابن حجه، تقیالدین بن علی]] ( | [[ابن حجه، تقیالدین بن علی]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =PJA 4438 /ق9 | | کد کنگره =PJA 4438 /ق9 | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
مشكلى كه امروزه در مطالعه اين نامهها وجود دارد، فهم صحيح و تفسير كامل آنهاست كه به سبب اسلوب ديپلوماسى خاص آن زمان، امكانپذير نيست و در سجعها و ابيات شعر و توريهها مستور است. در اين اثر، تعبيرات متنوع، اصطلاحات و تعابير ادارى و رسمى به كار رفته و نثر با ابيات شعر مزين شده است. | مشكلى كه امروزه در مطالعه اين نامهها وجود دارد، فهم صحيح و تفسير كامل آنهاست كه به سبب اسلوب ديپلوماسى خاص آن زمان، امكانپذير نيست و در سجعها و ابيات شعر و توريهها مستور است. در اين اثر، تعبيرات متنوع، اصطلاحات و تعابير ادارى و رسمى به كار رفته و نثر با ابيات شعر مزين شده است. | ||
تقريضهاى وارده در اين مجموعه، در واقع نوع خاصى از نقد ادبى است كه تصويرى از حيات فكرى آن مقطع زمانى را ارائه نمىكند، بلكه تنها ما را بر ارتباطات بين ادباء مطلع مىسازد و چگونگى ارائه نقدى زيبا و فنى بر آثار ادبى را بر ما روشن مىسازد. اين تقريضها، تنها آينه حيات ادبى عصر ابن حجه نيست، بلكه همراه با نامهها، ويژگىهاى شخصيتى | تقريضهاى وارده در اين مجموعه، در واقع نوع خاصى از نقد ادبى است كه تصويرى از حيات فكرى آن مقطع زمانى را ارائه نمىكند، بلكه تنها ما را بر ارتباطات بين ادباء مطلع مىسازد و چگونگى ارائه نقدى زيبا و فنى بر آثار ادبى را بر ما روشن مىسازد. اين تقريضها، تنها آينه حيات ادبى عصر ابن حجه نيست، بلكه همراه با نامهها، ويژگىهاى شخصيتى نویسنده را از جهات مختلف براى ما آشكار مىكند. | ||
شيوه ارائه مطالب بدين سبک است كه در نامهها و مكاتبات سياسى رسمى، ترتيب زمانى رعايت شده است، ولى بر حسب نوع، مختلف هستند. در باقى موارد؛ يعنى در نامههاى غيررسمى، تقريظها و خطب، اگر چه ترتيب زمانى لحاظ نشده است، اما نوع ادبى مورد توجه قرار گرفته است. | شيوه ارائه مطالب بدين سبک است كه در نامهها و مكاتبات سياسى رسمى، ترتيب زمانى رعايت شده است، ولى بر حسب نوع، مختلف هستند. در باقى موارد؛ يعنى در نامههاى غيررسمى، تقريظها و خطب، اگر چه ترتيب زمانى لحاظ نشده است، اما نوع ادبى مورد توجه قرار گرفته است. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
يكى از مسائلى كه در آثار برخى از نويسندگان عرب اهل سنت ديده مىشود، اظهار برترى عرب بر عجم است. اگر چه پيامبر اكرم(ص) ملاك برترى را تقوى معرفى كرد و با برترىطلبىهاى نژادى به شدت مبارزه نمود، اما ريشههاى اين تفكر غير اسلامى در زمان برخى از خلفا تقويت شد و در زمان معاويه بهعنوان يك سياست راهبردى مطرح گشت. قلم ابن حجه نيز از اين لغزش مصون نمانده و در صفحه 270 چنين مى آورد: «خدايى را سپاس كه برترى عرب را بر عجم در كتاب و سنت آشكار نمود». آنچه سبب رواج گسترده چنين تفكرى در ميان ارباب قلم عرب شده است، جدايى از مكتب اهلبيت(ع) كه مفسر آيات وحى و مبين سنت نبوى هستند، مىباشد. | يكى از مسائلى كه در آثار برخى از نويسندگان عرب اهل سنت ديده مىشود، اظهار برترى عرب بر عجم است. اگر چه پيامبر اكرم(ص) ملاك برترى را تقوى معرفى كرد و با برترىطلبىهاى نژادى به شدت مبارزه نمود، اما ريشههاى اين تفكر غير اسلامى در زمان برخى از خلفا تقويت شد و در زمان معاويه بهعنوان يك سياست راهبردى مطرح گشت. قلم ابن حجه نيز از اين لغزش مصون نمانده و در صفحه 270 چنين مى آورد: «خدايى را سپاس كه برترى عرب را بر عجم در كتاب و سنت آشكار نمود». آنچه سبب رواج گسترده چنين تفكرى در ميان ارباب قلم عرب شده است، جدايى از مكتب اهلبيت(ع) كه مفسر آيات وحى و مبين سنت نبوى هستند، مىباشد. | ||
مكاتبات، حاوى نكات آموزنده و اخلاقى نيز هست؛ بهعنوان مثال در بخش مكاتبات رسمى توقيعى وجود دارد كه در آن، غرسالدين خليل اسكندرى پس از وفات والدش به رياست طب مصر منصوب شده است. | مكاتبات، حاوى نكات آموزنده و اخلاقى نيز هست؛ بهعنوان مثال در بخش مكاتبات رسمى توقيعى وجود دارد كه در آن، غرسالدين خليل اسكندرى پس از وفات والدش به رياست طب مصر منصوب شده است. نویسنده، از پدر غرسالدين به نيكى ياد مىكند و بقراط زمانش مىخواند و او را نيز به پيروى از شيوه پدر در رعايت حال ضعفاء سفارش مىكند. | ||
از ديگر مكاتبات حموى، «مجرى السوابق» است. وى، دليل اين نامگذارى را مناظرات ادبيش با شهاب محمود، جمالالدين محمد بن نباته و قاضى شهابالدين بن فضلالله در وصف لشكر مىداند. اين مناظرات، با «قال... قلت...» بيان شده و حاوى متون نثر و اشعار اديبانه است. | از ديگر مكاتبات حموى، «مجرى السوابق» است. وى، دليل اين نامگذارى را مناظرات ادبيش با شهاب محمود، جمالالدين محمد بن نباته و قاضى شهابالدين بن فضلالله در وصف لشكر مىداند. اين مناظرات، با «قال... قلت...» بيان شده و حاوى متون نثر و اشعار اديبانه است. | ||
از جمله تقريظهايى كه | از جمله تقريظهايى كه نویسنده، آن را، «فواكه حموى» ناميده، تقريظى است كه بر كتاب «السيرة» ابن ناهض شامى مشهور به فقاعى نوشته است. او، به درخواست ابن ناهض بر كتابش كه شرح پيروزىهاى ملك مؤيد بوده است، تقريظى مىنگارد كه تعجب ادباء را به دنبال مىآورد. او، تقريضهايى نيز بر «اللبابة فى معارضة ديوان الصبابة» اسماعيل بن صائغ، «حلبة الكميت» محمد بن حسن نواجى شافعى و «عمدة المناسك» ولىالدين محمد اسكندرى نگاشته است. | ||
از ميان رسايل اخوانى وى، مىتوان به اين رسالهها اشاره كرد: | از ميان رسايل اخوانى وى، مىتوان به اين رسالهها اشاره كرد: |
ویرایش