۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مدعي' به 'مدعی'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'مدعي' به 'مدعی') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
فصل سوم كه بخش عمده مباحث كتاب را در بر مى‌گيرد، تتبعى در كتب اربعه و بررسى اقوال مطرح درباره آنها از جهت اعتبار و شيوه اِسناد و نقل حديث در آن‌هاست. مقدمه اين فصل به بررسى و ردّ ادعاى اخبارى‌ها مبنى بر حجيت كل احاديث كتب اربعه اختصاص دارد. در پايان آن نيز به شبهه مرسل بودن روايات [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و شيخ صدوق پاسخ داده شده است.<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص223-234</ref> | فصل سوم كه بخش عمده مباحث كتاب را در بر مى‌گيرد، تتبعى در كتب اربعه و بررسى اقوال مطرح درباره آنها از جهت اعتبار و شيوه اِسناد و نقل حديث در آن‌هاست. مقدمه اين فصل به بررسى و ردّ ادعاى اخبارى‌ها مبنى بر حجيت كل احاديث كتب اربعه اختصاص دارد. در پايان آن نيز به شبهه مرسل بودن روايات [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و شيخ صدوق پاسخ داده شده است.<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص223-234</ref> | ||
در ادامه اين فصل بررسى كتاب «كافى» با توجه به تقدم و نيز گستردگى موضوعات آن و نيز اشتمال آن بر بيش از 16 هزار روايت بر ديگر كتب مقدم شده است. اولين نكته در خصوص اسناد كافى، اتّكاء [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] بر سند قبلى در بيان اسناد بعدى است كه در اصطلاح «تعليق» گفته مى‌شود. دومين مطلب بررسى ادعاى صحت جميع روايات كافى است كه پس از بيان دلايل | در ادامه اين فصل بررسى كتاب «كافى» با توجه به تقدم و نيز گستردگى موضوعات آن و نيز اشتمال آن بر بيش از 16 هزار روايت بر ديگر كتب مقدم شده است. اولين نكته در خصوص اسناد كافى، اتّكاء [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] بر سند قبلى در بيان اسناد بعدى است كه در اصطلاح «تعليق» گفته مى‌شود. دومين مطلب بررسى ادعاى صحت جميع روايات كافى است كه پس از بيان دلايل مدعیان، اين ادعا رد شده است. نكته سوم رفع ابهام از عبارت «عدّة من اصحابنا» در اسناد كافى است. در بسيارى از روايات، [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] سند خود را با عبارت ياد شده آغاز مى‌كند و رجاليون در تطبيق آن با روات اختلاف نظر دارند. اهميت اين بحث به جهت آن است كه با تعيين مصاديق عبارت مى‌توان درباره صحت و سقم اين روايات اظهار نظر كرد. در انتها نيز مشايخ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] به ترتيب كثرت نقل، فهرست شده‌اند<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص237-256</ref> | ||
بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]» با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref> | بررسى «كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]» با معرفى مؤلف بزرگوار آن محمد بن على بن بابويه قمى معروف به شيخ صدوق آغاز مى‌شود. اولين نكته‌اى كه در اسناد «فقيه» به آن اشاره شده، اتّكا آن بر مشيخه است. صدوق بيشتر روايات را تنها با ذكر راوى مباشر با امام نقل كرده و طريق خود آنان را در مشيخه‌اش آورده است. متأسفانه طريق صدوق به برخى از اين راويان در مشيخه موجود نيست و روايات آنان مرسل محسوب مى‌شود<ref>تبيان؛ متن كتاب، ص259-262</ref> | ||