قمری، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR43151.jpg|بندانگشتی|قمری، محمدتقی]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

|-

|-

|نام های دیگر  

قمري دربندي، محمدتقي

|-

|نام پدر  

|-

|متولد  

|-

|محل تولد

|-

|رحلت  

|-

|اساتید

|-

|برخی آثار

|کد مولف

|}

</div>

شعر قمری بیشتر دربردارنده مدح و مرثیه اهل‎بیت(ع) و به‎خصوص امام حسین(ع) و یارانش می‎باشد، ولی شعرهای عارفانه و ساقی‎نامه‎ها هم در میان اشعارش به چشم می‎خورند.  

قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل می‎باشد، ولی در شعر فارسی وی رباعی هم وجود دارد. محمدتقی قمری، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و یاران و اهل بیتش از روضة الشهدای کاشفی به‎عنوان سند تاریخی و از حدیقة السعدای فضولی (چنان‎که خودش از مکتب فضولی پیروی می‎کرد) بهره جسته است.  

شعر خواجوی کرمانی، منوچهری و محتشم کاشانی بر شعر فارسی قمری تأثیر گذاشت. شعر قمری از زیبایی خاصی برخوردار است. همچنین به‎جز مرثیه و مدح، از مضامین عارفانه هم بهره دارد. او چنان در عشق خدا مغروق است که می‎گوید:

'''أحسن الله باز طبعم پر زد از پرواز عشق  بال زرین برگشاد از همت آغاز عشق'''

'''عندلیب طبع پیرم باز با نظم جوان    گلشن‎آرا شد به شور و ششدر و شهناز عشق'''

او سعی می‎کند در اشعار خود تفسیری عارفانه از بعضی سوره‎ها و آیات قرآنی ارائه دهد؛ چنان‎که در اول دیوان خود شرح شاعرانه سوره فاتحه را می‎آورد:

'''زینت سرلوح قرآن است بسم الله عشق    آية الرحمن عرفان است ضوء ماه عشق'''

'''الرحيم است ابتدای نهج منهاج الهدی    زیور الحمد لله تاج فرق شاه عشق'''

شعرهای در وصف بهار و طبیعت که نشانگر زیباشناسی شاعر می‎باشد، در میان اشعار قمری زیاد به چشم می‎خورند:

'''وزان بوی بهار آمد، زمان حمد یار آمد    نگار گل‎عذار آمد ز بطن توده غبرا'''

و سپس با آوردن اسامی شاعران بزرگ چون فردوسی، سعدی، عنصری، نوائی، نظامی، حافظ و غیره از کار آنان عیب می‎گیرد<ref>ر.ک: همان</ref>.  

   

==منابع مقاله==

محمدزاده، نوری، «نگـاهی به ادبیـات فارسی در داغستان»، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، پرتال جامع علوم انسانی، به آدرس: http://www.ensani.ir/fa/content/79538/default.aspx

[[رده:زندگی‌نامه]]

[[رده:قربانی-باقی زاده]]

[[رده:سال97-25مهر الی24 آبان]]