۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الموسوعه الفقهية الميسرة و يليها الملحق الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها
الموسوعه الفقهية الميسرة و يليها الملحق الأصول (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۱۸
، ۵ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
الملحق الاصولی | الملحق الاصولی | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[انصاری، محمد علی (خلیفه شوشتری)]] ( | [[انصاری، محمد علی (خلیفه شوشتری)]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 147/2 /الف8م8 | | کد کنگره =BP 147/2 /الف8م8 | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
نویسنده در ابتداى اثر ضمن يك مقدمه مفصل به تبيين شريعت اسلام و قواعد فقهى آن و سپس به مطالعه مذهب اهل‌بيت(ع) و تاريخ فقه و اصول در اماميه پرداخته است. متن كتاب در هشت مجلد تنظيم شده كه تنها بخش اصطلاحات اصولى در انتهاى مجلد هشتم ذكر شده است. شيوه نگارش فرهنگ‌نامه بدين ترتيب است كه هر اصطلاح فقهى يا اصولى ابتدا به لحاظ لغت و اصطلاح معنا و سپس احكام مربوط به آن ذكرشده است. | |||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
#استقلال در شيوه و عمل: مؤلف در كار خود روش ويژه‌اى دارد و شيوه آن با دو دايره‌المعارف جمال عبدالناصر و كويتى متفاوت و نسبت به آنها ممتاز است. | #استقلال در شيوه و عمل: مؤلف در كار خود روش ويژه‌اى دارد و شيوه آن با دو دايره‌المعارف جمال عبدالناصر و كويتى متفاوت و نسبت به آنها ممتاز است. | ||
#: تفاوت آن با دايرةالمعارف جمال عبدالناصر كاملاً واضح است، از آن رو به اشارتى در اين باره اكتفا مى‌كنيم: براى نمونه در عنوان (حرف الف كه پس از آن همزه يا باء باشد) عناوين (آبد)، (آسن)، (آفة)، (ابانة)، (ابكم)، در دايرةالمعارف جمال عبدالناصر آمده است كه هيچ يك از آنها در الموسوعه الميسره وجود ندارد. در همين بخش | #: تفاوت آن با دايرةالمعارف جمال عبدالناصر كاملاً واضح است، از آن رو به اشارتى در اين باره اكتفا مى‌كنيم: براى نمونه در عنوان (حرف الف كه پس از آن همزه يا باء باشد) عناوين (آبد)، (آسن)، (آفة)، (ابانة)، (ابكم)، در دايرةالمعارف جمال عبدالناصر آمده است كه هيچ يك از آنها در الموسوعه الميسره وجود ندارد. در همين بخش نویسنده، عناوين (آباء)، (آجام)، (آجر)، (آفاق)، (آفاقى)، (آداب)، (آمين)، (ابضاع)، (ابوان) را به بحث گذاشته، حال آن‌كه دايرةالمعارف جمال عبدالناصر به آنها اشارتى هم ندارد. به لحاظ محتوا و زير عناوين مشترك نيز تفاوت فاحشى ميان اين دو وجود دارد و اصولاً موسوعه جمال عبدالناصر اشكالات و كمبودهاى فراوانى دارد كه بررسى آن خود پژوهش مستقلى مى طلبد. | ||
#:يكى از اشكالات دايرةالمعارف كويتى، تكثير بى‌دليل عناوين است، گويا متصديان آن در پى زياد كردن عناوين و شماره‌هاى آن بوده‌اند و گاه شمارى از عناوين كلامى و غيرفقهى را نيز بر آن افزوده‌اند. براى نمونه در بحث از «بدعت» كه بايد از احكام فقهى آن بحث شود، بحث مفصّلى پيرامون «دواعى البدعه» شده است و هفت مطلب در زير همين عنوان مورد بحث قرار گرفته كه عبارتند از: الجهل بوسايل المقاصد، الجهل بالمقاصد، الجهل بالسنه، تحسين الظن بالعقل، اتباع المتشابه، اتباع الهوى، مداخل هذه الاهواء. | #:يكى از اشكالات دايرةالمعارف كويتى، تكثير بى‌دليل عناوين است، گويا متصديان آن در پى زياد كردن عناوين و شماره‌هاى آن بوده‌اند و گاه شمارى از عناوين كلامى و غيرفقهى را نيز بر آن افزوده‌اند. براى نمونه در بحث از «بدعت» كه بايد از احكام فقهى آن بحث شود، بحث مفصّلى پيرامون «دواعى البدعه» شده است و هفت مطلب در زير همين عنوان مورد بحث قرار گرفته كه عبارتند از: الجهل بوسايل المقاصد، الجهل بالمقاصد، الجهل بالسنه، تحسين الظن بالعقل، اتباع المتشابه، اتباع الهوى، مداخل هذه الاهواء. | ||
#:پرواضح است كه هيچ كدام از اين مطالب تحقيق و بحث فقهى نمى‌طلبد و از قلمرو آن بدور است. همچنين در بحث و بررسى عناوين توبه مطلب را مورد بررسى قرار داده كه شش مورد آن به طور مسلم فقهى نيست؛ آن موارد عبارتند از: التوبه من بعض الذنوب، عدم العودِ من الذنب، اقسام التوبه، توبه النصوح، من تقبل توبتهم و من لاتقبل.عمده مباحث يادشده جنبه كلامى و برخى از آنها بُعد اخلاقى دارند و اگر بُعد فقهى آن ملحوظ باشد، بسيار كم‌رنگ و ناچيز است. | #:پرواضح است كه هيچ كدام از اين مطالب تحقيق و بحث فقهى نمى‌طلبد و از قلمرو آن بدور است. همچنين در بحث و بررسى عناوين توبه مطلب را مورد بررسى قرار داده كه شش مورد آن به طور مسلم فقهى نيست؛ آن موارد عبارتند از: التوبه من بعض الذنوب، عدم العودِ من الذنب، اقسام التوبه، توبه النصوح، من تقبل توبتهم و من لاتقبل.عمده مباحث يادشده جنبه كلامى و برخى از آنها بُعد اخلاقى دارند و اگر بُعد فقهى آن ملحوظ باشد، بسيار كم‌رنگ و ناچيز است. | ||