۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[موسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة]] (محقق) | [[موسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة]] (محقق) | ||
[[امین، محسن]] ( | [[امین، محسن]] (نویسنده) | ||
[[بیضون، ابراهیم]] (مقدمهنويس) | [[بیضون، ابراهیم]] (مقدمهنويس) | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه محقق كتاب، به شرح حال | در مقدمه محقق كتاب، به شرح حال نویسنده و نيز مطالب مطرحشده در كتاب بهاختصار اشاره شده است.<ref>مقدمه، ص7 - 28</ref> | ||
در اولين بحث كتاب، معناى كلمه شيعه و مشتقات و متفرعات آن، اولين مسلمانى كه اين نام بر او اطلاق شده است، نامهايى كه بر شيعه و گروههاى مشهور آن جارى است و مباحثى از اين دست مورد بررسى قرار گرفته است. | در اولين بحث كتاب، معناى كلمه شيعه و مشتقات و متفرعات آن، اولين مسلمانى كه اين نام بر او اطلاق شده است، نامهايى كه بر شيعه و گروههاى مشهور آن جارى است و مباحثى از اين دست مورد بررسى قرار گرفته است. نویسنده همچنين به نقد كتاب «الملل و النحل» در ذكر تعداد فرقههاى تشيع پرداخته است.<ref>متن كتاب، ص31 - 54</ref>در بحث دوم، مبدأ پيدايش شيعه از واقعه سقيفه تا زمان انتشار و كثرت آنان بيان شده است.<ref>همان، ص55 - 70</ref> | ||
مباحث سوم تا ششم كتاب به ظلمها، افترائات و تهمتهايى كه به شيعه وارد شده اختصاص يافته است. بحث سوم درباره اشاره به پارهاى از ظلم و ستمهايى است كه بر اهلبيت(ع) و شیعیان آنان در حكومتهاى اسلامى واقع شده است.<ref>همان، ص71 - 86</ref> | مباحث سوم تا ششم كتاب به ظلمها، افترائات و تهمتهايى كه به شيعه وارد شده اختصاص يافته است. بحث سوم درباره اشاره به پارهاى از ظلم و ستمهايى است كه بر اهلبيت(ع) و شیعیان آنان در حكومتهاى اسلامى واقع شده است.<ref>همان، ص71 - 86</ref> | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
ششمين بحث كتاب درباره تهمتهايى است كه به شیعیان زده و آنان را به ناسزاگويى، دروغپردازى، بدعتگذارى و بالاتر از اين نسبت دادهاند؛ گفتههاى [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]]، مصطفى صادق رافعى و احمد امين بهعنوان نمونه ذكر شده است.<ref>همان، ص113 - 120</ref> | ششمين بحث كتاب درباره تهمتهايى است كه به شیعیان زده و آنان را به ناسزاگويى، دروغپردازى، بدعتگذارى و بالاتر از اين نسبت دادهاند؛ گفتههاى [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]]، مصطفى صادق رافعى و احمد امين بهعنوان نمونه ذكر شده است.<ref>همان، ص113 - 120</ref> | ||
هفتمين بحث كتاب به اسباب انتشار تشيع در بلاد مختلف اختصاص دارد. | هفتمين بحث كتاب به اسباب انتشار تشيع در بلاد مختلف اختصاص دارد. نویسنده دليل اصلى انتشار اين مذهب را در تمامى سرزمينها، مطابق فطرت بودن آن مىداند و لذا با كمترين تبليغى مورد پذيرش نفوس واقع مىشده است.<ref>همان، ص288</ref> | ||
در هشتمين بحث كتاب، خدمات اهلبيت(ع) به اسلام و مصحفهايى كه به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و فاطمه(س) و ساير ائمه(ع) منسوب است و رواياتى كه از آنها پيرامون برخى مباحث اصول و فقه ذكر گرديده، بررسى شده است.<ref>همان، ص291 - 358</ref> | در هشتمين بحث كتاب، خدمات اهلبيت(ع) به اسلام و مصحفهايى كه به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و فاطمه(س) و ساير ائمه(ع) منسوب است و رواياتى كه از آنها پيرامون برخى مباحث اصول و فقه ذكر گرديده، بررسى شده است.<ref>همان، ص291 - 358</ref> |
ویرایش