۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الفتح المبين في المشيخة البلدانية للإمام الحافظ ضياء الدين محمد بن عبدالواحد المقدسي الحنبلي: تفاوت میان نسخه‌ها
الفتح المبين في المشيخة البلدانية للإمام الحافظ ضياء الدين محمد بن عبدالواحد المقدسي الحنبلي (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۱۳
، ۵ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ضیاءالدین مقدسی، محمد بن عبدالواحد]] ( | [[ضیاءالدین مقدسی، محمد بن عبدالواحد]] (نویسنده) | ||
[[حافظ، محمد مطیع]] ( | [[حافظ، محمد مطیع]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 54/8 /ض9ف2 | | کد کنگره =BP 54/8 /ض9ف2 | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
عادت محدثين در استخراج مشيخه‌ها آن بوده كه شرح حال اساتيد روايتشان را ذكر مى‌كردند و در هر شرح حالى اطلاعات مختلفى چون تاريخ ولادت، مكان ولادت و نسب شيخ و القاب علمى و اسامى شيوخ مترجم و در ادامه فضائل شيخ و مشاهداتشان را ذكر مى‌كردند. شرح حال برخى مفصل و برخى مختصر است. برخى كتبى را كه از شيخشان فراگرفته ذكر كرده‌اند و فراگيرى آن از طريق سماع يا قرائت يا اجازه و مانند آن را بيان كرده‌اند. سپس اين كار را به روايت يك حديث يا بيشتر از شيخ تا رسول‌الله(ص) ملحق كرده‌اند.<ref>مقدمه، ص23</ref> | عادت محدثين در استخراج مشيخه‌ها آن بوده كه شرح حال اساتيد روايتشان را ذكر مى‌كردند و در هر شرح حالى اطلاعات مختلفى چون تاريخ ولادت، مكان ولادت و نسب شيخ و القاب علمى و اسامى شيوخ مترجم و در ادامه فضائل شيخ و مشاهداتشان را ذكر مى‌كردند. شرح حال برخى مفصل و برخى مختصر است. برخى كتبى را كه از شيخشان فراگرفته ذكر كرده‌اند و فراگيرى آن از طريق سماع يا قرائت يا اجازه و مانند آن را بيان كرده‌اند. سپس اين كار را به روايت يك حديث يا بيشتر از شيخ تا رسول‌الله(ص) ملحق كرده‌اند.<ref>مقدمه، ص23</ref> | ||
نویسنده به جهت تطبيق بر اين شيوه و براى علاقه‌اى كه به اظهار شيوه ضياء و بيان اسلوب و فكرش در ايراد معلومات و نقدها داشته است، در هر شرح حالى جميع نوشته‌هايى را كه به دست آورده، اعم از تأليفات ضياء و يا مطالبى كه مورخين پس از او در كتب تراجم نقل كرده‌اند با رعايت امانت آورده است؛ مگر شرح حال دايى‌اش ابوعمر؛ چراكه ضياء آن را در يك رساله جدا آورده كه محمد مطيع آن را در ضمن كتاب «التنويه و التبيين» چاپ كرده است.<ref>مقدمه، ج1، ص23 و 24</ref> | |||
نویسنده همچنين در بخش ديگرى از مقدمه چنين مى‌نويسد: نظر به اهميت مقطع زمانى كه ضياءالدين در آن زندگى مى‌كرد - كه علم حديث از حيث تصنيف و گردآورى و جرح و تعديل به اوج رسيد - براى وفا و احترام به اين عالم جليل لازم ديدم كه اساتيد وى را استخراج كنم... براى تحقق اين عمل از سه دسته از مصادر اصلى استفاده كردم كه عبارت است از: كتب تراجم، نصوص سماعات و كتبى كه ضياء از اساتيدش شنيده و تأليفات ضياء.<ref>ر.ک: مقدمه، ص17-16</ref> | |||
متن كتاب با ذكر تاريخچه‌اى از چگونگى هجرت طايفه مقادسه به دمشق و تأسيس شهر صالحيه توسط شيخ احمد بن محمد بن قدامه آغاز شده و با ذكر سخنان [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]، قلقشندى و [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] به اتمام رسيده است.<ref>ر.ک: متن كتاب، ج1، ص65-64</ref> | متن كتاب با ذكر تاريخچه‌اى از چگونگى هجرت طايفه مقادسه به دمشق و تأسيس شهر صالحيه توسط شيخ احمد بن محمد بن قدامه آغاز شده و با ذكر سخنان [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]، قلقشندى و [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] به اتمام رسيده است.<ref>ر.ک: متن كتاب، ج1، ص65-64</ref>نویسنده پس از آن تمامى جلد اول كتاب را به شرح حال مشايخ و اعلام صالحيه دمشق اختصاص داده است. | ||
در جلد دوم كتاب، مشايخ ضياء و اعلام شهرهاى حلب، قاهره، اسكندريه و بغداد ذكر شده است. | در جلد دوم كتاب، مشايخ ضياء و اعلام شهرهاى حلب، قاهره، اسكندريه و بغداد ذكر شده است. نویسنده، شرح حال اعلامى مانند ابوعلى بن ابوالقاسم بغدادى و فاطمه بنت ابى‌غالب را كه نتوانسته بيابد با لفظ ملاحظه تذكر داده است.<ref>ر.ک: همان، ج2، ص1218</ref> | ||
در جلد سوم، اعلام شهرهایى مانند: همدان، اصفهان، نيشابور، طوس، هرات، تكريت، اربل، رأس العين، حران و مكه مكرمه ذكر شده است. در برخى موارد ضياء تنها يك اجازه از شخصيت مورد بحث نقل كرده كه از آن جمله‌اند:ابوبكر محمد بن عبدالله غزال.<ref>ج3، ص1768</ref> | در جلد سوم، اعلام شهرهایى مانند: همدان، اصفهان، نيشابور، طوس، هرات، تكريت، اربل، رأس العين، حران و مكه مكرمه ذكر شده است. در برخى موارد ضياء تنها يك اجازه از شخصيت مورد بحث نقل كرده كه از آن جمله‌اند:ابوبكر محمد بن عبدالله غزال.<ref>ج3، ص1768</ref> | ||