ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی «سفیر سوم»: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده پس از معرفى تعدادى از شخصيت‌هاى دينى و علمى معروف اين خاندان، وارد بحث در زمينه‌هاى غيبت و نيابت از امام زمان شده و سرانجام بحث را به نيابت حسین بن روح و چگونگى ارتباط دو جانبه او با امام مهدى(عج) و شیعیان ايشان كشانده است. در ادامه عوامل موفقيت حسین بن روح مورد بحث قرار گرفته و از دو عامل ظهور كرامات توسط وى و نفوذ فوق‌العاده خاندان نوبختى در دستگاه عباسيان، به عنوان اصلى‌ترين عوامل موفقيت او ياد شده است. در نهايت، پاره‌اى از ديدگاه‌هاى فقهى، كلامى و توقيعاتى كه توسط حسین بن روح نقل شده، آمده است.

ویژگى بارز کتاب اين است كه مطالب پراكنده و سنگينى كه در كتب تاريخى، رجالى و روايى، به زبان عربى و با عبارت‌هاى مشكل، مغلق و نامأنوس بيان شده‌اند را در یک‌جا جمع‌آورى كرده و با ارتباط و ترتيب منطقى، آن‌ها را به هم ربط داده و با زبان ساده و روان ارائه كرده است.

گاهى یک مطلب خاصى از مجموع چند منبع استفاده شده، به طورى كه اگر یکى از آن‌ها كنار گذاشته شود، امكان و استفاده آن برداشت، ممكن نخواهد بود؛ از اين رو، نویسنده در پاورقى مربوطه، همه آن مأخذ را آورده است. در مواقعى هم كه موضوع روشن و آشكار بوده، سعى شده است تا به منابع متعدد ارجاع داده شود.

نویسنده معتقد است، از نظر تاريخى، زندگى سومين نايب حضرت مهدى(عج) از همان آغاز دوران نيابت و سفارت شروع شده و به همين دليل، تاريخ و محل تولد، دورانى كودكى و نوجوانى، چگونگى تحصيلات و ارتباط وى با ائمه(ع) در پرده ابهام قرار دارد. از اين رو در فصل اول، برای آشنايى بهتر با اين شخصيت بزرگ، به شرح حال خاندان او پرداخته و گرچه نحوه پيوند نسبى وى با اين خاندان برای محققان روشن نيست؛ ولى وى بر اين باور است كه در هر صورت، به شهادت بيشتر تاريخ‌نگاران و دانشمندان رجالى، او از فرزندان اين دودمان شمرده مى‌شود.

بر حسب منابع تاريخى، تبار حسین بن روح از خاندان ایرانى نژاد آل‌نوبخت سرچشمه گرفته و نوبخت جد اعلاى اين خاندان است كه در عهد منصور عباسى، از دين زتشت به اسلام گرویده و پس از راه يافتن به دربار عباسى، در راه نشر علوم و تمدن اسلامى، خدمات زيادى از خود نشان مى‌دهد.

گرچه حسین بن روح، برغم اين كه از اصحاب خاص امام يازدهم(ع) و یکى از استوانه‌هاى بارز مذهب تشيع به شمار مى‌آمده، ولى به دلايل مختلف، پيش از قبول مسؤوليت نيابت، در عرصه‌هاى علمى، كلامى و فقهى چندان حضور نداشته و شخصيت‌هايى؛ مانند: ابوسهل اسماعيل نوبختى بر وى پيشى داشتند.

نویسنده اين مسئله را به خاطر برخى مسائل امنيتى دانسته و در فصل دوم، ضمن بيان جلوه‌هايى از كرامات ايشان، به بررسى راز موفقيت‌هاى وى پرداخته است.

فصل سوم، در دو بخش مسائل فقهى و ديدگاه‌هاى اعتقادى، به چند نمونه از سؤال و جواب‌ها، فتاواى فقهى، مناظرات علمى و كلامى و توقيعاتى كه توسط حسین بن روح انجام پذيرفته، اعم از اين كه وى تنها راوى آن بوده و يا خود استنباط و اجتهاد كرده، اشاره شده است.

اين نايب بزرگوار، در طول نيابت بيست و یک ساله خویش، علاوه بر فعاليت‌هايى كه در ابعاد مختلف انجام داد، سعى و تلاش فراوان داشت تا فرهنگ زيارت ائمه(ع) را در ميان شیعیان رونق بخشد تا بدين وسيله؛ اولاً: به شیعیان بفهماند كه عدم حضور ظاهرى معصوم(ع) نمى‌تواند مانع از ارتباط با آنان بشود و ثانياً زمينه كافى برای غيبت كبرا به اين ترتيب آماده شود.

از اين رو، آخرين فصل، به متن و ترجمه زيارتنامه‌هايى كه وى به شاگردان خویش آموزش داده، اختصاص دارد.