ابن حمدون، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن حمدون خود از كودكى نزد بزرگانى چون اسماعيل بن فضل جرجانى دانش آموخت و سرانجام در روزگار خلافت المقتضى لامرالله، شغل ديوانى يافت و به مقام «عارض العسكر» (محاسب يا بازرس سپاه) رسيد. تاريخ دقيق منصوب شدن وى به اين مقام معلوم نيست، اما مى‌دانيم كه او در 556ق، يعنى در آغاز خلافت المستنجد، هنوز در اين مقام باقى بوده است. وى پس از مدتى در شمار نزدیک ان المستنجد درآمد و با او در باب ادب، انجمن مى‌كرد و حتى شعرى نيز از قول خليفه روايت كرده است. وى سرانجام به رياست «ديوان الزمام» (نظارت عالى امور مالى) برگزيده شد، اما پس از چندى، خليفه بر او خشم گرفت و به زندانش افكند و در 562ق در زندان درگذشت و در مقابر قريش در بغداد به خاک سپرده شد.

وى شعر نيز مى‌سرود. نمونه‌هايى از شعر او را عمادالدين و ديگران نقل كرده‌اند، اما او همه شهرت خود را مديون کتابى است كه به «تذكرة» شهرت دارد. اين مجموعه در واقع جُنگى است كه علاوه بر نكته‌هاى فراوان و گوناگون ادبى، نمونه‌هاى متعددى از عهدنامه‌ها، بيعت‌نامه‌ها، مقامه‌ها، محاضرات، فرمان‌ها و امثال آن‌ها كه بايستى توسط كاتبان، به نام خلفا و وزرا تدوین مى‌شد، فراهم آمده بوده است. ظاهراً پس از مرگ مؤلف بود كه کتاب شهرتى فراگير يافت و مورد استفاده و ستايش همگان قرار گرفت.

وى در علوم ادب چندان دستى نداشته است و شايد به همين جهت باشد كه كمتر كسى به نقل نكات ادبى از کتاب او دست زده است. [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] هم كه نكته انتقاد آميز او را درباره شعرى آورده، سخت او را استهزا كرده و مى‌گوید: اين سخن كسى است كه مزه فصاحت و بلاغت را نچشيده است.<ref>آذرنوش، آذرتاش؛ سیدی، محمد، ج3، ص364</ref>.