إرشاد المبتدي و تذكرة المنتهي في القراءات العشر: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در آغاز کتاب، اين‌گونه به معرفى اثرش مى‌پردازد كه در اين اثر قرائت حجاز و شام و عراق و بيان اختلاف آنها در همزه و ادغام و اماله و تفخيم و مد و قصر و... و غير آن از حروف مختلفه بيان شده است.<ref>متن کتاب، ص43</ref>

پس از آن نویسنده وارد مبحث مهم «فرش الحروف» شده و به ترتيب سوره‌هاى قرآن كريم به اين بحث پرداخته است.

محقق کتاب در پاورقى.<ref>ص 131</ref>توضيح مختصرى درباره اين موضوع داده است كه تفصيل آن بدين شرح است: دانشمندان علم قرائات برای بازشناسى قرائت‌ها و تفكیک آنها از یکديگر و پيدا كردن نقاط اشتراك و افتراق آنها، دو دسته قاعده وضع كرده‌اند: الف. اصول «أصولُ القاري»؛ ب. فروع (فَرشُ الحروف).

الف. اصول: جمع اصل و آن عبارت از قاعده‌اى كلى است كه از قواعد جزيى زيرمجموعه خود استنتاج شده و بر آن جزئيات منطبق است. با توجه به اين تعريف، قواعد كلّى قرائات هریک از قرّاء سبعه را اصول آن قارى ناميده‌اند؛ چرا كه تحت ضابطه‌اى مشخص به‌صورت قواعدى كلى درآمده است؛ به‌عنوان مثال، قاعده «نقل و حذف» در قرائت نافع به روايت ورش یکى از اصول قرائت وى مى‌باشد و قاعده «اِشْمامِ خَلْطِ حرف به حرف» نيز اصلى از اصول قراءت حمزه است.

اولين سوره‌اى كه اين مبحث در آن بررسى شده سوره فاتحةالکتاب است؛ به‌عنوان نمونه عاصم، كسائى، خلف و يعقوب كلمه «مالك» را با الف قرائت كرده‌اند.<ref>متن کتاب، ص131</ref>