اتفاق در مهدی موعود علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اتفاق اديان در مهدى موعود''' اثر [[قرشی بنابی، علی‌اکبر|سيّد على‌اكبر قرشى]] است كه به زبان فارسی پيرامون دلالت مطالب و احاديثى در اتفاق اديان مختلف بر اين كه تمامى اديان الهى بر آمدن شخصى در آخرالزمان و اجراى عدالت همگانى، بحث مى‌كند و به اثبات آن مى‌پردازد.

مؤلف محترم در کتاب حاضر كوشش نموده تا با استناد به روايات اسلامى، اين حقيقت را به اثبات رساند كه تنها نجات‌بخش ستمديدگان و برپا كننده عدل جهانى، در كوتاه سخن، پياده كننده مذهبِ به حق؛ يعنى دين مبين اسلام، همان "مهدى موعود" دوازدهمين امام مورد اعتقاد ما شیعیان است كه به فرمان خود پيامبر از سوى پروردگار حكيم، تعيين شده است.

در طول قرون متمادى، کتاب‌هاى زيادى درباره حضرت مهدى موعود صلوات اللّه عليه نوشته شده است؛ ولى هيچ یک از آن‌ها به سبک اين کتاب نيست. در اين کتاب با استفاده از منابع اهل سنّت اثبات مى‌شود كه شيعه و اهل سنّت درباره امام زمان عليه‌السّلام متفق القول هستند و وحدت نظر دارند. به عبارت ديگر: اهل سنّت نيز مانند شيعه مى‌گویند: مهدى موعود عليه‌السّلام فرزند نهم امام حسین و فرزند چهارم امام رضا و فرزند بلافصل [[امام حسن عسکری(ع)]] است و در سال 255 هجرى در شهر "سامرّا" از مادرى به نام "نرجس" متولّد شده است و در آخرالزمان نيز ظهور كرده و حكومت جهانى واحدى تشكيل خواهد داد.

من وقتى كه در اثر مطالعات به اين حقيقت، ملهم و واقف شدم، کتاب‌هاى ديگر را در اين زمينه مورد بررسى قرار دادم تا ببينم كه آيا آنان اين سبک (وحدت نظر شيعه و اهل سنّت درباره مهدى موعود عج اللّه تعالى فرجه الشريف) را مستقلاً تعقيب كرده‌اند يا نه ؟ تا كارم عمل تكرارى نشود؛ ولى ديدم آنان جزاهم اللّه خيراً مطالب را از شيعه و اهل سنّت به صورت كلّى نقل كرده‌اند و سبک فوق را بالاستقلال در نظر نگرفته‌اند؛ مانند کتاب "[[المهدي(عج)|المهدى]]" تأليف [[صدر، صدرالدین|آيت‌اللّه صدر قدس سرّه]] كه اكثر مطالب آن از كتب برادران اهل سنّت جمع‌آورى شده است. و همچنين کتاب شريف "الامام المهدى عند اهل السّنة" تأليف جناب "مهدى فقيه ايمانى" كه مطالب 56 کتاب از كتب معتبر برادران اهل سنّت را درباره حضرت مهدى عليه‌السّلام عكس‌بردارى كرده و به صورت دو کتاب وزين، در آورده است، جزاهم اللّه خيراً.

همه مطالب کتاب، بدون استثنا از كتب برادران اهل سنّت جمع‌آورى شده و نگارنده از اين كار دو نظر داشته است؛ یکى اين كه: برادران اهل سنّت موقع مطالعه آن عذرى نياورند و بگویند كه اين مطالب در کتاب‌هاى ما نيست، ديگر آن كه: سبب تحكيم اعتقاد مطالعه كنندگان شيعه شود و بدانند آن چه آنان عقيده دارند، مورد تصديق اهل سنّت نيز مى‌باشد. اين مزيّت کتاب سبب نزدیک شدن اهل سنّت و شيعه نسبت به یکديگر خواهد گرديد و گر نه مى‌بايست؛ مانند کتاب‌هاى ديگر، با كيفيتى مخصوص تألیف مى‌شد، نظير: کتاب غيبت محمّد بن ابراهيم نعمانى، معاصر مرحوم [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و [[كمال‌الدين و تمام النعمة (جامعه مدرسین)|کمال‌ الدين صدوق]] و غيبت [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثنی عشر|كفاية الاثر]] [[خزاز رازی، علی بن محمد|محمّد بن على خزّاز رازى]] و عاشر بحار و [[منتخب الأثر في الإمام الثاني عشر(ع)|منتخب الاثر]] [[صافی، لطف ‎الله|آيت‌اللّه صافى]] و ده‌ها کتاب ديگر.

به هر حال، در اثر جريان‌ها و انزواى امامان عليهم‌السّلام، شهادت، تبعيد و زندانى شدن آنان و مخالفت صددرصدِ خلفا با مطرح شدن اهل‌بيت عليهم‌السّلام سبب گرديد كه "مسأله مهدویت" در ميان برادران اهل سنت، به دست فراموشى سپرده شود و اين مقدار كه در کتاب‌ها نقل شده و محفوظ مانده، از كرامات، بلكه از معجزات است كه خداوند خواسته است، حجت، بر همه اهل اسلام تمام شود.

اين رساله در عين مختصر بودن، همه روايات و اسانيد اين حديث را شامل است. مؤلف در تأليف آن، راه حكمت و اعتدال را رفته و از مجادله و عداوت احتراز جسته است و مطالب خویش را بادلايلى استدلال كرده كه شيعه واهل سنّت آن را مى‌پسندد. دارالتقريب اين رساله را بدان جهت نشر كرد كه مورد اتفاق دو طايفه بزرگ مؤمنين در اصول تشريع است. سنت پاك رسول اللّه از ثابت‌ترين اساس‌ها است كه اهل اسلام، دين خود را بر آن پايه‌گذارى مى‌كنند. هر روايتى كه از رسول خدا(ص) از هر طريقى كه باشد وقتى صحيح بودن آن معلوم شد، بر مؤمنين است كه از صميم قلب آن را قبول نمايند و به حكم آن گردن نهند و امتثال نمايند: '''(فَلاَ وَرَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِى اَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً)'''.